Në Sinod: shenjtorët janë shembuj ungjillëzimi të frytshëm në çdo epokë
Vazhdon në Vatikan, Sinodi i Ipeshkvijve për Ungjillëzimin e Ri. Sot ishte dita e
laikëve të impenjuar në kumtimin e Ungjillit, ndërsa dje pasdite, etërit sinodalë
reflektuan për rolin e shenjtorëve, shembuj dhe dëshmitarë të Krishtit, që na tregojnë
se ungjillëzimi më i mirë e më bindës është koherenca e jetës me fenë, është përkimi
i asaj që predikojmë, me atë që jetojmë. Në epokën bashkohore, kur mendësia mbizotëruese
e përçmon fenë dhe e konsideron pengesë për zhvillimin, duke e shtyrë njeriun drejt
një ateizmi të maskuar nga indiferenca e të ushqyer nga problemet e brendshme të Kishës,
që nganjëherë, japin veç shembull negativ, shenjtorët janë modele të ndritshme. Me
jetën e tyre, ata kanë treguar se janë të krishterë me bindje e jo thjesht, për hir
të traditës familjare, ose kombëtare. Ungjillëzuesit e rinj, u theksua në Sinod,
duhet ta ndjekin këtë shembull, duhet të besojnë me gjithë zemër në Zot, duhet të
luten me art, të jenë të apasionuar pas Krishtit e t’u vënë gjoksin sfidave më urgjente
të botës, si kërcënimi kundër paqes, ose mosrespektimi i të drejtave themelore të
njeriut, ndër të cilat, e drejta për jetën. Për të arritur këtë rezultat, etërit
sinodalë theksuan rëndësinë e apostullimit biblik, të predikimit dhe të katekizmit,
të cilat duhet të prekin zemrën e njeriut, t’i tregojnë rrugën për të shuar etjen
e tij për Zotin e për të gjetur kuptimin e vërtetë të jetës. Famullitë, thanë ipeshkvijtë,
duhet të kenë më tepër kujdes në gjuhën, që përdorin. Nëse ajo është tepër e ndërlikuar,
të rinjtë mund të largohen nga Kisha. I rëndësishëm pra, formimi i laikëve, por sidomos
i specialistëve të mediave katolike, përballë një morie mjetesh komunikimi, që përpiqen
ta diskreditojnë e ta dobësojnë imazhin e Kishës. Sinodi iu kthye edhe një herë
temës së familjes, e cila sot, duhet të përballojë situata të vështira si emigracioni,
urbanizimi, divorci, ndarja, ulja e numrit të lindjeve. Ajo, theksuan ipeshkvijtë,
duhet ndihmuar para e pas martesës, duke nënvizuar kundërshtimin e Kishës për të gjitha
llojet e bashkimeve, që minojnë natyrën e çiftit bashkëshortor. Kishat Lindore,
ndër të cilat edhe ajo shqiptare, u panë si ungjillëzuese të kualifikuara në shoqërinë
bashkohore. Të sprovuara nga komunizmi, nga eksodi i të krishterëve e nga mosrespektimi
i lirisë fetare, me martirizimin e tyre bëhen tharmi ungjillor i botës së sotme.