E diel, 26 gusht, Kisha kremton të dielën e 21 gjatë vitit liturgjik. Gjithnjë
më 26 gusht kalendari kujton shën Zefirinin, papë e Maksimilianin, martir. Këta
me jetën e edhe me fundin e tyre, na kujtojnë se të gjithë njerëzit jetojnë në dritën
e pranisë së Zotit e se prandaj duhet të heqin dorë nga hipokrizia e padrejtësia e
të dëgjojnë zërin e profetëve, që flasin në emër të të Tejetlartit Zot. Të
hënën më 27 gusht kalendari përkujton shën Moniken, nënën e shën Agostinit ipeshkëv.
Shën Monika na kujton edhe ne, ashtu si i pati kujtuar të birit, se duhet të rrimë
gjithnjë zgjuar, duke e jetuar jetën tonë me kujdes, me sytë gjithnjë të ngulur drejt
cakut të mbramë të jetës, që është Zoti. Të marten, 28 gusht, kalendari
përkujton shën Agostinin, ipeshkëv i Iponës e doktor i Kishës, dhe shën Hermetit,
martir. Shën Agostini që sundon mbi gjithë mendimin e krishterë, e nisi jetën
si njeri i çkujdesur, i shthurur. Lutjet e Nënës së Tij, Monikës, i nxorën nga Zoti
hirin e kthimit, që ia mbushi zemrën me dashuri. E pikërisht kjo dashuri hyjnore përshkon
tej e mbanë gjithë veprën e tij teologjike e baritore . Kthehu nga unë o Zot, me vështrim
dashurie. “Vonë të kam dashur, Bukuri kaq e lashtë e kaq e re, vonë të kam dashur.
E ja që Ti ishe brenda meje e unë isha jashtë e aty Të kërkoja… Më verbove me shkëlqimin
tënd, e më në fund e shërove verbërinë time”. Janë këto veprat e mëdha të Zotit që
shën Agostini sheh në jetën e vet. Të mërkurën më 29 gusht, kalendari përkujton
martirizimin e shën Gjon Pagëzuesit. Martirizimi i shën Gjonit, pararendësit të Jezu
Krishtit, tek populli shqiptar njihet si festa e shën Gjonit Kryepre. Gjithnjë më
29 gusht përkujtohet edhe shën Sabina, romake. Gjon Pagëzuesi, i drejti, mbytet
nga të padrejtit, që mbyllin veshët, për të mos dëgjuar fjalët e tij të frymëzuara
nga Zoti. Ia presin kokën me bindjen se kështu do t’i mbyllet goja përgjithmonë. Po
ai në shekuj vijon të na kujtojë, se Zoti është pikërisht përkrah njeriut të drejtë,
që na flet edhe atëherë kur koka e tij rrokulliset nën shpatën e kundërshtarëve. Të
enjten më 30 gusht, kalendari përkujton shën Feliçin (Gëzimin), meshtar e shën
Adautin, martirë; shën Rebeken, shën Pamakun, senator romak e shën Margariten Ward.
Lutja nga liturgjia e ditës kërkon: Ndikoje mbi ne o Zot, hirin tënd. “Të jemi
gati”: sa herë kaplohemi nga frika se nuk jemi gati! Por nuk duhet të shqetësohemi
nëse i kemi në rregull dokumentat, por nëse e kemi jetuar jetën si dhuratë për vëllezërit,
për çdo vëlla! Të premten më 31 gusht, kalendari kishtar përkujton shën
Raimondin Nonnato; shën Aristidin; shën Jozefin e Arimatesë e Nikodemin, nxënës të
Zotërisë Jezus. Liturgjia e ditës pohon se shenjtëria e Zotit shkëlqen në zemrën
e të drejtëve. Pesë virgjërat e pakujdesshme e gjetën derën të mbyllur, sepse nuk
ishin përgatitur si duhet. Vaji që u mungonte simbolizon mungesën e shpirtit të dashurisë
e bamirësisë. Rrini zgjuar pra, se nuk e dini ditën, as orën. Të shtunën më
1 shtatorin e kësaj jave kalendari kishtar përkujton shën Egjidin, abat; shën
Viktorin; shën Sikstin, shën Jozuhen. Liturgjia e ditës mes tjerash pohon: Shpëtoje
veten me dashuri, të këndojmë një këngë të re. Zoti, nëpërmjet shëmbëlltyrës së talenteve
na kërkon gatishmërinë tonë të plotë për ta ndjekur, duke e ditur se rruga e tij ka
si përfundim Golgotën dhe Varrin bosh. Të dielën e ardhshme më 2 shtator,
Kisha do të kremtojë të dielën e 22-të gjatë vitit kishtare. E gjithnjë më
2 shtator sipas kalendarit kishtar bie përkujtimi i shën Albertit e Vitit; shën Zenonit,
martir i Nikomedisë. Nga liturgjia e ditës mësojmë se dita e Jezusit është shumë
e ngarkuar. Ai u kushton vëmendje të gjithëve: familjarëve e të huajve; forca e tij
duket si në shërimin e sëmundjeve, ashtu edhe në dëbimin e shpirtrave të këqij. E
gjithë bota përfiton nga vëmendja e Krishtit e nga fuqia e tij.