Imzot Fizikela: të krishterët të dalin nga bashkësitë e tyre, për t’ia çuar Ungjillin
çdo njeriu.
U hap, të shtunën e kaluar, në Kostrzyn të Polonisë, Kongresi I kombëtar kushtuar
ungjillëzimit të ri. Në kongres, së bashku me 1500 vetë, merr pjesë edhe kryeipeshkvi
Rino Fizikela, kryetar i Këshillit Papnor për Ungjillëzimin e Ri. E intervistuam:
Përgjigje:
- Ungjillëzimi i ri ka si detyrë të veçantë të ringjallë në zemrën e atyre,
që janë të krishterë e të pagëzuar, vetëdijen se janë njëkohësisht edhe ungjillëzues.
E vetëm duke u nisur prej këtu, krijohen mundësitë për të arritur edhe tek të tjerët,
tek ata, që e mbajnë veten për të krishterë, ndërsa janë zhytur në indiferencë; tek
ata, që nuk marrin më pjesë në jetën e krishterë si dhe tek ata, që nuk e njohin ende
Krishtin. Ndoshta në këtë çast krize të thellë në kulturë e në gjithë jetën e shoqërisë,
të krishterët mund të ndjehen më të sigurtë brenda kishave të veta, në gjirin e bashkësive
të veta. Po kjo do të thotë ta bësh fare të kotë ngjarjen e madhe të Rrëshajëve. Rrëshajët
i ngarkojnë të krishterët me detyrën të jenë të pranishëm në botë, domethënë, të
jenë të pranishëm atje, ku jeton njeriu, për t’ua çuar të gjithëve Ungjillin e Krishtit.
Prej këndej, as që mund të mendohet që Kisha të jetojë privatisht, duke përjashtuar
përmasën e kumtimit: kumtim është universal, u duhet çuar të gjithëve e kërkon një
prani domethënëse në shoqëri. Pa praninë e katolikëve, natyrisht që shoqëria do të
ishte më e varfër e më e trishtuar, sepse do t’i mungonte pasuria e Ungjillit, do
t’i mungonte shpresa jonë.
Pyetje: - Ju keni pohuar disa herë se
Kisha duhet ta ndryshojë gjuhën e kumtimit...
Përgjigje: -
E po.... edhe i Lumi Gjon Pali II thoshte se ungjillëzimi i ri kërkon gjuhë të re,
metodë të re e edhe entuziazëm të ri. Natyrisht ne duhet të jemi të aftë të flasim
gjuhën e bashkëkohasve tanë, pa harruar kurrë se përmbajtja e kumtimit tonë mbetet
gjithnjë e njëjtë: si dje, sot e edhe nesër. Atëherë ne duhet të jemi të aftë të depërtojmë
në kulturën e shekullarizuar, ta bëjmë të kuptojë se edhe ajo ka kufizimet e veta.
Të jetuarit në botë, sikur Zoti të mos ekzistonte, jo vetëm nuk e ka pasuruar fare
kulturën, por e ka varfëruar njeriun, sot, në krizë të thellë.
Pyetje:
- Cilat janë frytet, që prisni nga impenjimi i Kishës për ungjillëzimin e ri?
Përgjigje:
- Ne sot kemi përvoja të shumta e të ndryshme të ungjillëzimit të ri. Ja:
unë pres që një nga frytet e para të jetë të kuptuarit e kërkesës së unitetit në veprimtarinë
e Ungjillëzimit, duke respektuar gjithnjë kontributin e veçantë të secilit. Dua të
them se duhet të rigjejmë unitetin e thellë të ndërgjegjes, me vetëdijen se ungjillëzimi
i ri është vërtet urgjent, e duhet të aftësohemi edhe për të njohur edhe përvojat
e ndryshme, shumë të rëndësishme, por pa harruar kurrë se janë përrenj, që duhet të
derdhen në të njëjtin lum.