Papa në Engjëllin e Tënzot: të rizbulohen gjestet e vogla të dashurisë. Thirrje për
t’i dhënë fund dhunës në Irak. Afërsia me punëtorët e Ilvës.
Gjatë lutjes së djeshme të Engjëllit të Tënzot në Kastel Gandolfo, Benedikti XVI bëri
thirrje për t’i dhënë fund dhunës në Siri e në Irak, i siguroi për afërsinë e tij
punëtorët e përpunimit të çelikut të Tarantos (Ilva), u lut që drejtësia në botë
të zbatohet me dashuri e jo me dhunë dhe falënderoi organizatorët e DBR-së të Rio
de Zhanéjros, pikërisht një vit para kësaj ngjarjeje të madhe. Në Siri lufta
bëhet gjithnjë më e tërbuar. Benedikti XVI vijon të ndjekë me vëmendje të madhe episodet
e dhunës në rritje; me hidhërim, të dhënat mbi numrin e të vdekurve e të të plagosurve,
edhe ndërmjet civilëve e me shqetësim të thellë, ikjen e njerëzve brenda e jashtë
kufijve të vendit, duke shtuar, kështu, ditë për ditë, në mënyrë të papërballueshme,
numrin e refugjatëve në shtetet fqinje. Prej këndej, Papa kërkoi t’u sigurohet asistenca
e nevojshme humanitare dhe ndihma solidare e ripohoi edhe një herë se ndjehet shpirtërisht
pranë popullsisë, që vuan, të cilën e kujton çdo ditë në lutje: “Përsëris
thirrjen time të ngushtme t’i jepet fund dhunës e gjakderdhjes. I lypi Zotit dijen
e zemrës, posaçërisht për ata, të cilët kanë më shumë përgjegjësi, duke ftuar të mos
kursehet asnjë përpjekje në kërkim të paqes, edhe nga ana e bashkësisë ndërkombëtare,
përmes dialogut e pajtimit, e duke pasur parasysh rrugëzgjidhjen e përshtatshme politike
të konfliktit”. Më pas Ati i Shenjtë kujtoi edhe kombin e dashur irakian,
tronditur rëndë këto ditë nga një numër shqetësues atentatesh, që lanë pas të vdekur
e të plagosur. Uroj, tha Papa që... “.. ky vend i madh të gjejë udhën e
stabilitetit, të pajtimit e të paqes”. Benedikti XVI shikon me shqetësim
edhe situatën kritike të ILVA-as së Tarantos, duke u shprehur afërsinë e tij punëtorëve
e familjeve të tyre, që po jetojnë çaste shumë të vështira: “Ndërsa i siguroj
për lutjen time dhe për mbështetjen nga ana e Kishës, i nxis të gjithë të mos e harrojnë
ndjenjën e përgjegjësisë dhe inkurajoj institucionet kombëtare e lokale të bëjnë të
gjitha përpjekjet për një zgjidhje të drejtë të çështjes, që të mbrojë si të drejtën
e shëndetit, ashtu edhe të drejtën e punës, posaçërisht në këto kohë krize ekonomike”. Më
pas Papa inkurajoi organizatorët e Ditës së ardhshme Botërore të Rinisë, që do të
kremtohet në Rio De Zhanéjro të Brazilit, pikërisht pas një viti: takim i rëndësishëm
kishtar, të cilin Benedikti XVI e shikon plot me shpresë: “Është rast
shumë i çmuar, i cili u krijon të rinjve mundësitë ta provojnë gëzimin e bukurinë
që lind në shpirt, kur i përket Kishës dhe e jeton fenë”. Në katekizmin
e së dielës, Papa, duke komentuar Ungjillin e liturgjisë, shpjegoi se mrekullia e
shumëzimit të bukëve ishte kumtim i Eukaristisë. Eukaristia, vijoi, është takim i
madh e i përhershëm i njeriut me Zotin, në të cilin vetë Zoti bëhet ushqimi ynë, na
jep vetveten, për t’u shndërruar në Të. Pastaj foli për djaloshin, i cili në fillim
dyshoi se nuk do të mund ta shuante urinë e gjithë asaj morie njerëzish me dy bukë
e pesë peshq e, megjithatë, e dhuroi me gjithë zemër atë pakë gjë, që kishte: “Mrekullia
nuk bëhet duke u nisur nga asgjëja, por nga ndarja e përbashkët, sado modeste, e asaj
që djaloshi i thjeshtë kishte me vete. Jezusi nuk na kërkon atë, që nuk e kemi, por
na bën të shikojmë se, po të dhurojë secili atë pak që ka, mrekullia mund të kryhet
përsëri e përsëri: Zoti është gjithnjë në gjendje të shumëzojë çdo gjest dashurie
e edhe të na bëjë pjesëtarë në dhuratën e tij”. Turma mbetet pa mend nga
mrekullia e shpreh menjëherë dëshirën ta shpallë Jezusin Mbret, por Zoti mënjanohet
kah mali, vetëm: “Jezusi nuk është mbret tokësor, që ushtron sundimin e vet
mbi njerëzit, por mbret, që shërben. Zoti përkulet mbi njeriun, për t’ia shuar jo
vetëm urinë materiale, por mbi të gjitha, urinë që nuk shuhet lehtë, urinë e orientimit,
të ndjenjës, të së vërtetës, urinë për Zotin”. Papa lutet që të gjithë
ta rizbulojnë rëndësinë që ka të ushqyerit jo vetëm me bukë, por edhe, e kryesisht,
me të vërtetën, me dashurinë, me Zotin, me korpin e Krishtit duke marrë pjesë besnikërisht
e me vetëdije të thellë në Eukaristi, për të qenë gjithnjë më shumë të bashkuar me
Të. E fjalët e fundit të lutjes së djeshme të Engjëllit të Tënzot na përkasin të gjithëve,
në këtë kohë të vështirë, kur flitet për thellimin e varfërisë, vetmi, braktisje,
indiferencë, dashakeqësi, konflikte, dhunë, atentate, refugjatë, për mungesën e bukës
së përditshme, por edhe për Besën e Re të njeriut me Krishtin, që nuk mungon ta shumëzojë
shujtën në shekuj, duke përsëritur për njerëzimin, mrekullinë e pesë bukëve e të dy
peshqve: “Në të njëjtën kohë, duam të lutemi që të mos i mungojë kurrë askujt
buka e nevojshme për një jetesë dinjitoze e të shemben të gjitha pabarazitë, jo me
armë e dhunë, por me ndarjen e përbashkët të të mirave materiale e me dashuri”.