Himni i dashurisë (1 Kor 13, 1-13), shkruar nga Shën Pali Apostull, i cili kremtohet
sot, na mëson se kjo ndjenjë fisnike është më e fuqishme nga të gjitha e se u jep
vlerë të gjitha virtyteve. Njeriu mund t’i njohë të gjitha shkencat e të gjitha misteret,
mund të ketë fe sa të luajë nga vendi malet, po ç’vlerë ka, në se i mungon dashuria?
Kësaj pyetjeje i jep përgjigje ‘Himni i dashurisë”: 1 Po t’i
flisja gjuhët e njerëzve e të engjëjve, por po të mos kisha dashurinë, do të
isha porsi bronzi që kumbon e porsi cimbali që tingëllon. 2 Po
ta kisha dhuratën e profecisë e t’i dija të gjitha misteret e të gjitha dituritë; po
ta kisha edhe fenë e plotë, me të cilën të mund t’u ndërroja vend maleve, por
po të më mungonte dashuria, s’do të isha asgjë! 3 Po ta ndaja
lëmoshë mbarë pasurinë time dhe po ta jepja trupin tim të digjej, por, po të
më mungonte dashuria, nuk do të më vlente asgjë! 4 Dashuria
është zemërgjërë, është e dhimbshme, dashuria, nuk ka smirë, nuk mbahet me
të madh, nuk krenohet 5nuk është e panjerëzishme, nuk
kërkon interesin e vet, nuk hidhërohet, nuk e mban mend të keqen, 6nuk i kënaqet padrejtësisë, por i gëzohet të vërtetës. 7Arsyeton gjithçka, beson gjithçka shpreson gjithçka, duron gjithçka. 8
Dashuria nuk mbaron kurrë. Profecitë mbarojnë, gjuhët shuhen, njohuritë marrin
fund. 9Sepse njohuria jonë është e kufizuar dhe e
kufizuar është profecia jonë. 10Por, kur të arrijë përsosmëria, çka
është e kufizuar do të marrë fund. 11 Kur isha fëmijë flisja
si fëmijë, mendoja si fëmijë, arsyetoja si fëmijë. Kur u bëra njeri i pjekur, flaka
çka i përket fëmijërisë. 12 Vërtet, tani shikojmë si në pasqyrë e
në mënyrë të errët, por atëherë do të shohim faqe-faqas! Tani njohuria ime është
e kufizuar, atëherë do të njoh plotësisht, siç jam i njohur. 13Tani, veç, mbetet feja, shpresa e dashuria -këto të trija- Porse
më e madhja ndër to është dashuria.