Përfunduan, në Romë, punimet e asamblesë së Bashkimit të Veprave në Ndihmë të Kishave
Lindore (Roako).
Benedikti XVI kërkoi të mos kursehet asnjë përpjekje, edhe nga ana e bashkësisë ndërkombëtare,
për të krijuar kushtet që Siria të dalë nga situata e sotme e dhunës. Kërkoi edhe
garancitë e nevojshme për ndihmën humanitare. Ati i Shenjtë e bëri këtë thirrje,
në fjalimin shumëgjuhësh, drejtuar rreth 80 pjesëmarrësve të Asamblesë se 85-të të
Bashkimit të Veprave të Ndihmës për Kishat Lindore (Roako), të cilët i priti të enjten
e kaluar në audiencë, në Sallën e Klementine, në Vatikan. Asambleja e Roako-s, e
kujtojmë, u hap në Romë të hënën e kaluar.
“T’i besohet
gjithçka Eukaristisë e frymëzimit nga Fjala Hyjnore”. Ky ishte urimi, që shprehu Kardinali
Sandri, gjatë homelisë së Meshës, me të cilën u hap, në Kishën romake të Shën Marisë
në Traspontinë, takimi i 85-të i Veprave të Ndihmës për Kishat Lindore (Roako). Prefekti
i Kongregatës për Kishat Lindore kujtoi se misioni i Roako-s është të ngrejë zërin
në mbrojtje të njerëzve të shtypur dhe u drejtoi përshëndetjen e mbarë Kishës universale,
vëllezëve të vuajtur të Sirisë. Nuk është vetëm veprimtari informative, por ndihmë
konkrete, e përkushtuar e bujare, për ta bërë historinë në të cilën jetojmë, kohë
shprese, pavarësisht nga varfëria e mjerimi, që shikojmë në të katër anët. Me këto
fjalë kardinali Sandri e inkurajoi asamblenë, që merrte pjesë në hapjen e kremtimeve,
me rastin e 85-vjetorit të Roako-s, që përpiqet të jetë shprehje e ndritshme e dashurisë
së Kishës ndërmjet vëllezërve e motarve të Lindjes. E ky është edhe misioni, caktuar
Roako-s nga Ungjilli: të denoncojë çdo plagë, që i hapet njeriut, bashkësisë në të
cilën jeton dhe lirisë fetare. Është padi, që ushqehet nga dashuria për Zotin e gjen
gjithnjë rrugë të reja për ta përhapur këtë dashuri në të katër anët e Lindjes së
dërmuar nga konfliktet. E sidomos, kumtim i fjalës së Zotit, që bën të lindë jeta
e vërtetë, e amshuar, atje ku dukej se do të mbretëronte përgjithnjë vetëm vdekja. Hirësia
e Tij kujtoi edhe Sirinë e dashur, kujtim i shoqëruar me lutje e gatishmëri për t’i
lehtësuar sa më shumë, vuajtjet që pësojnë në korp e në shpirt këta vëllezër, gjithnjë
më të munduar. Mundime, këto, që mblidhen në kelkun e Gjakut të Krishtit, të cilave
vetëm Zoti mund t’u japë përgjigjen e vërtetë. Vetëm Biri i Zotit në Eukaristi, bën
të rikthehet qetësia e jeta, atje ku sundonte vaji e dëshpërimi.
I pranishëm
në takim edhe imzot Antuë Audo, kryetar i Karitasit të Sirisë. Ipeshkvi flet,
në mikrofonin tonë, për emergjencat e popullsisë, mbi të cilën peshon rëndë një konflikt
i përgjakshëm, që vijon prej një viti:
Përgjigje: - Jam kryetar
i Karitasit që nga fundi i vitit të kaluar. Përgjegjësi jo e lehtë, në kuadrin e një
krize kaq të rëndë ekonomike e politike. Duhet të jemi të pranishëm. Punojmë sidomos
në Homs, ku ndjehet atmosfera e luftës civile e shumë familje janë larguar nga qyteti,
në drejtim të fshatrave. Disa ipeshkvij të zonës po i ndihmojnë refugjatët. Po ndihmohen
edhe banorët e Alepit, me ndihma ushqimore, mjekësore por edhe me sigurimin e kushteve
për vijimin e shkollës. Karitasi punon në tre nivele kryesore. Në radhë të parë, në
mbrojtje të shëndetit: kemi nevojë për ilaçe, sidomos për ndërhyrjet kirurgjike. Pastaj
shkollat, duhen ndihmuar nxënësit e shkollave. E edhe refugjatët, që të gjejnë shtëpi
e të paguajnë qiranë çdo muaj. Këto janë shqetësimet tona kryesore sot për sot.
Në
Roako, në plan të parë, ishin edhe tensionet në Lindjen e Mesme e, sidomos, propozimi
i Anp për ta radhitur Kishën e Lindjes së Krishtit të Betlehemit, në listën e “Trashëgimisë
universale të UNESCO-s”, plan që Izraeli nuk e mbështet. Për këtë flet, në mikrofonin
tonë, atë Pierbatista Picabala, Rojtar i Tokës Shenjte:
Përgjigje:
- Që prej një viti, Autoriteti kombëtar palestinez (Anp), dëshiron të radhisë
jo vetëm Bazilikën e Lindjes së Krishtit, por gjithë qytetin e vjetër të Betlehemit,
duke përfshirë edhe Bazilikën, në listën e “Trashëgimisë universale të UNESCO-s”.
Natyrisht Anp u këshillua edhe me Kishat, që kujdesen për Bazilikën, me Kishën greko-ortodokse
e me Kishën katolike, që përfaqësohet nga Rojtaria e Tokës së Shenjtë si dhe me Kishën
armeno-ortodokse. Kishat, në vijë parimore, nuk janë kundra një nisme të tillë. Shqetësohen
vetëm për çastin e mënyrën e realizimit. Duhet pasur mirë parasysh se Viset e Shenjta
janë gjithnjë nën kujdesin e bashkësive fetare, ndërsa kur është fjala për UNESCO-n,
është qeveria ajo, që premton të merret me ruajtjen e tyre. Duke pasur, pastaj, parasysh,
klimën e ndezur, në pikëpamje politike, në Tokën e Shenjë, urojmë që një propozim
i tillë të jetë më i pjekur. Toka e Shenjtë nuk mund të përdoret për qëllime politike!