Liturgjia e Fjalës së Zotit e dielës së 11-të gjatë vitit ‘B’
Ja përsëri në takimin tonë javor me Fjalën e Zotit të së dielës. Kësaj radhe do të
dëgjojmë e meditojmë së bashku leximet biblike të liturgjisë së Fjalës Hyjnore të
dielës së 11-të gjatë vitit kishtar, ciklit të dytë, sipas kalendarit liturgjik. Tri
leximet biblike të liturgjisë hyjnore të kësaj së diele flasin kryesisht për dy argumente.
Ai kryesor (leximi parë e ungjilli) trajtojnë mbretërinë e Zotit të kumtuar nga Jezu
Krishti, që është edhe mbretëri mesianike e paralajmëruar në Shkrimet të Shenjta.
Argumenti dytë (leximi i dytë) trajton perspektivën eskatologjike të ekzistencës së
krishterë.
Fjala e Zotit e kësaj së diele na tregon udhën që duhet përshkuar
për të dëshmuar fenë e krishterë në një shoqëri të shekullarizuar, e cila përherë
më tepër orvatet ta mënjanoi njeriun nga përmasa shpirtërore e jetës. Sot kemi përpjekje
për ta asgjësuar elementin shpirtëror, fetar e madje edhe vet referimin e Zotin nga
jeta e shoqëria. E siç pohon edhe pjesa ungjillore e kësaj së diele, njeriu nuk mund
të jetoi pa pasur si pik referimi Zotin e Mbretërinë e Tij Hyjnore, do të thotë pa
pasur si cak jete pikërisht takimin përfundimtar me Të. Kështu fragmenti ungjillor
i kësaj së diele na paraqet dy shëmbëlltyra të shkurta mbi Mbretërinë e Hyjit: fara
që rritet vetvetiu në tokë dhe ajo e kokrrës së senapit. Në shëmbëlltyrën e parë,
fara që hidhen në tokë, mbin e rritet vetvetiu. Është Ai, Zoti i Mbretërisë, njeriu
është thjeshtë një bashkëpunëtor u përvujtë, që pret rezultatet, pret të korrat. Çdokush,
e di që duhet të bëjë atë mund të bëjë, mirëpo rezultati varët nga Zoti. Në shëmbëlltyrën
e dytë ungjillore, trajtohet fara apo kokrra, ajo e senapit. Megjithëse se vogël,
ka në vete një dinamizëm të pamenduar, ka një fuqi të paimagjinueshme. Kështu është
Mbretëria e Zotit, një realitet i vogël nga vështrimi njerëzor, e përbërë prej njerëzve
jo të rëndësishëm para syve të popujve të botës; e prapëseprapë përmes tyre depërton
e shpërthen forca e Krishtit që shndërron çdo gjë. Ezekieli profet (Leximi I), orvatet
të përhap besimin e shpresën pranë popullit të mërguar në Babiloni, si Pali ( Leximi
II) që u shkruan Korintianëve duke i ftuar të kenë besim e shpresë edhe para vështirësive
që has misioni apostolik, dhe të veprojnë e të jetojnë në atë mënyrë që dhuratat e
Zotit që i kanë marrë, të japin fryte. S’ka dyshim që të gjithë, pa dallim, nganjëherë
ligështohemi para vështirësive të jetës e feja jonë pëson krizë, vihet në dyshim.
Këtë të diel, Fjala e Zotit na jep një limfë të re: nuk jemi vetëm, Jezu Krishti
nuk na braktis kurrë, por na shoqëron gjithmonë në çdo hap të jetës sonë.
Liturgjia
hyjnore e kësaj së diele të 11-të, dëgjues të nderuar, pra na fton të kemi besim në
Fjalën e Zotit, që sjell gjithmonë frytet e vet, si fara e mbjell në dhe, që nuk humbet
pa i pas dhuruar më parë tokës frytet e vet. Zoti mbjell farën e Fjalës së Tij e të
Hirit të Hyjnor. Në mbarim edhe zemrat më të forta e më të ngurta do të hapen para
dashurisë së Tij të Hyjnore. Fara e shëmbëlltyrave ungjillore është Fjala e Zotit;
e ai njeri që e dëgjon dhe e kupton, jep fryte. Prandaj Fjala e Zotit e mbjell në
zemrën tonë njerëzore do të jap fryte në atë masë që çdo njëri prej nesh bëhet terren
i pëlleshëm për ta pranuar e për ta bërë të frytshme. Kështu, liturgjia e kësaj së
diele na fton të bashkëpunojmë me Fjalën e Zotit, t’i përgjigjemi thirrjes së Tij,
t’i përshkojmë shtigjet e Tij e t’i përmbahemi udhëzimeve të Tij Hyjnore. Me shëmbëlltyra
e ungjilli të liturgjisë së kësaj së diele Jezu Krishti, përmes Markut ungjilltar
që na i sjell ato, përshkuar e paraqet cakun e Mbretërisë Qiellore e këndej cakun
e asaj që ne, nxënësit e tij, besojmë, kumtojmë e synojmë. Mesazhi i leximeve biblike
të kësaj së diele është një thirrje të kemi besim në forcën e Fjalës së Zotit, të
mbjell me begati në brazdat e historisë, në zemrat tona njerëzore, përkundra të gjitha
kundërshtimeve, refuzimeve, Fjala e Zotit gjithmonë jep frytet e veta, që janë drejtësia,
dashuria, paqja dhe shpresa e Mbretërisë së Zotit.
Mbretëria e Hyjit në botë
nuk lulëzon e nuk rritet me forcën e vetëmjaftueshme të njeriut, por me besimin në
fuqinë e heshtur të Hyjit. Mbretëria, ashtu si fara, lind në sekretin e zemrës (toka),
rritet pandalshëm e zhvillohet qetësisht, duke sjellë fryte kur t’i vijë koha. Ungjilli
nënvizon se Hyji ka një stil durimi, dhe fshatari është shëmbëlltyra. Fshatari jeton
stinët duke pritur me durimi frytet e punës së tij. Kush beson në forcën e Mbretërisë
së Hyjit jeton me durim ardhjen e Tij në ngjarjet e çdo dite. Besimi në Mbretërinë,
nëse është i vendosur në thellësinë e zemrave tona, gjen mënyrën e vet për tu shprehur
në dëshminë e shërbimit tonë pa interes. Gjenden tre mësime në shëmbëlltyrë të vlefshëm
për ekzistencën tonë të krishterë. I pari është spontaniteti: në procesin e rritjes
së farës ekziston një mekanizëm automatik që nuk varet nga veprimi i fshatarit: fara
rritet pandalshëm si kur ai fle ose nuk është, si kur kontrollon rritjen e saj. Fara
e Mbretërisë zotëron në vetvete një energji jetësore për tu rritur. I dyti është i
lidhur me rritjen e saj që ndodh pa ndërhyrjen tonë, nuk varet nga forca njerëzore,
sepse është në natyrën e farës të rritet. Mësimi i tretë është ai i kontrastit: fara
jep gjithmonë diçka që është më e madhe e më e ushqyeshme se vetë ajo. Mbretëria e
Hyjit i dhuron njeriut Hyjin. Nuk duhet të dyshojmë në veprimin e Hyjit në botë e
në zemrat tona, edhe pse i madh është rreziku për të humbur durimin e guximin. Liturgjia
e Fjalës së Zotit
Leximi i parë Ez 17, 22-24
Nga dinastia
e Davidit janë eliminuar në mënyrë tragjike pasardhësit e fundit. Me këtë Hyji nuk
mohon besëlidhjen e tij, por vendos të ripërtërijë gjithçka. Dega më e brishtë e cedrit
të vjetër (Izraeli), mbjellë nga Hyji me dashuri, do të prodhojë një pemë të re. Një
degë e tillë do të jetë Jezusi i Nazaretit . Me të do të zhduket ëndrra e madhështisë
së Izraelit të vjetër e do të lindë një Kishë e përvuajtur që do të bashkojë të vegjlit
dhe të varfrit.
Lexim prej Librit të Ezekielit profet
Kështu
thotë Zoti Hyj: “Edhe unë do ta marr prej majës së cedrit të madh prej majës së gemave
të tij do ta këpus një gemëz e do ta mbjell mbi një mal të lartë e të madhërish+-+ëm.
Do ta mbjell në mal të lartë të Izraelit: do të shpërthejë në pinjollë e do të bëjë
fruta: cedër do të jetë i madhërueshëm. Nën të do të banojnë të gjithë shpendët, çdo
shpend nën hijen e gemave të tij çerdhën do ta bëjë. Të gjitha lëndët e fushës do
ta dinë se unë jam Zoti që e zvogëlon lëndën e madhe dhe e lartëson të voglën, e thaj
lëndën e njomë dhe e bëj të bulëzojë të thatën. Unë Zoti thashë dhe do të bëj ashtu.” Fjala
e Zotit. Falënderojmë Hyjin
Psalmi 91,2-3;13-14;15-16 Bëj
të rritet në ne, o Zot, fara e fjalës sate
Është punë e mirë të shpallim
dashurinë në mëngjes e gjatë natës besnikërinë tënde, se ti, o Zot, më gëzove
me veprat e tua, kënaqem për veprat e duarve të tua.
I drejti lulëzon si
palma, rritet porsi cedri i Libanit. Të mbjellë në shtëpinë e Jakobit lulëzojnë
në banesat e Hyjit tonë.
Japin fruta edhe në pleqëri, janë të kërthndeztë
e plot shëndet, për të shpallur se Zoti është i drejtë: Qeta ime, në të cilin
nuk ka të meta
Leximi i dytë 2 Kor 5,6-10 Pas persekutimit e dështimit,
Pali është i lodhur për të luftuar, e ëndërron pushimin përfundimtar. Do të ishte
më e thjeshtë të vdiste, sidomos kur është i sigurt që të vdesë domethënë të jetojë
përgjithmonë me Krishtin. Por kupton se Krishti e thërret për të jetuar e për të vazhduar
luftën për të marrë shpërblimin për të mirën e kryer.
Lexim prej Letrës
së dytë të shën Palit apostull drejtuar Korintasve
Vëllezër, jemi gjithmonë
plot shpresë edhe pse e dimë se deri sa të banojmë në këtë trup, jemi të mërguar,
larg Zotit; sepse jetojmë në fe e jo në pamje të Zotit. Për këtë arsye edhe jemi plot
shpresë e më fort dëshirojmë ta lëshojmë banesën e këtij trupi për të banuar te Zoti.
Prandaj, edhe mundohemi me gjithë shpirt t’i pëlqejmë Zotit, qoftë duke qëndruar në
banesën tone, qoftë edhe duke e lëshuar atë, sepse të gjithëve na duhet të dalim në
gjyq para Krishtit, që secili të marrë shpërblimin për veprat që ka bërë gjatë jetës
së vet në trup, qoftë për të mira, qoftë për të këqija. Fjala e Zotit. Falënderojmë
Hyjin
Aleluja, Aleluja Hape, o Zot, zemrën tone, që t’i pranojmë
fjalët e Birit tënd. Aleluja
Ungjilli Mk 4, 26-34
Mbretëria
e Hyjit shpesh përparon aty ku nuk kemi punuar e ne mendonim se nuk mund të lulëzonte
asgjë. Fjala e Hyjit është gjithmonë në veprim në m mënyrë të fuqishme e krijuese.
Hyji na beson këtë fjalë si një farë të vogël: nëse e lëmë të rritet është e aftë
të shndërrojë botën. Nuk është dëshira jonë e fuqisë dhe e suksesit që bën të triumfojë
ungjilli, por më tepër varfëria dhe dobësia jonë.
Leximi i Ungjillit shenjt
sipas Markut
Në atë kohë, Jezusi i tha turmës: “Mbretëria e Hyjit është
porsi kur njeriu e qet farën në dhe. Si të flejë si të rrijë zgjuar, natë e ditë,
fara mbin, rritet, pa ditur ai sesi. Toka vetvetiu qet bimën; më parë kërcellin, pastaj
kallirin, e në fund kallirin plot kokrra. E posa fryti piqet, i vë draprin, sepse
është koha e korrjes.” Dhe thoshte: “Me çka ta krahasojmë Mbretërinë e Hyjit?Ose me
çfarë krahasimi ta paraqesim? Ajo i përngjet kokrrës së sinapit që është më e vogla
ndër farëra kur qitet në dhe; por, kur mbillet, rritet e bëhet më e madhe se të gjitha
perimet: lëshon degë të mëdha, aq sa zogjtë e malit banojnë nën hijen e saj.” Me shumë
shëmbëlltyra si këto ua shpallte fjalën, ashtu si ishin të zotët ta kuptojnë; por
pa shëmbëlltyra atyre nuk u fliste asgjë, kurse nxënësve ua shtjellonte veçmas të
gjitha. Fjala e Zotit. Lavdi të qoftë ty, o Krisht.
Më
shumë mbi programin tonë kushtuar Liturgjisë së Fjalës Hyjnore të dielës së 11-të
gjatë vitit kishtar, ciklit të dytë, mund të dëgjoni këtu...
Lutu
me Ungjillin O Zot Jezus, akoma sot ti je Mbjellësi i mirë që hedh farën e
Fjalës në zemrat tona. Toka jonë kërkon farën tënde për të prodhuar jetë e për të
sjellë fryte. Hape zemrën tonë për të pranuar Mbretërinë tënde, që ke mbjellë falas
e rritet në mënyrë të mistershme, përtej forcave dhe meritave tona. “Ardhtë Mbretëria
jote, o Zot”, në mes të zhgënjimeve dhe humbjeve tona, që të rritet në ne shpresa
që e gjitha është vepër e hirit tënd. Mbretëria jote nuk varet nga fuqia e pasuria
e njeriut, por vetëm nga Ti, që je Hyji. Na jep durimin të mos pretendojmë për të
marrë menjëherë frytet, e përvujtërinë për të bërë me bujari punën tonë pa marrë meritat
e asgjëje.