Vizita e kardinalit Filoni në Baku, ku lulëzon fara e vogël e Kishës së Azerbajxhanit.
Prefekti i Kongregatës për Ungjillëzimin e Popujve, kardinali Fernando Filoni, sapo
është kthyer nga Azerbajxhani e pikërisht, nga Baku, ku ishte për vizitë me rastin
e kremtimit të dhjetë vjetorit të shtegtimit të Gjon Palit II në vendin kaukazik.
Në mikrofonin e Radios sonë, kardinali Filoni flet për gjurmët që la në Azerbajxhan
vizita e të Lumit Vojtila, dhjetë vjet më pas:
Përgjigje:
- Vizita ishte një ngjarje historike e jashtëzakonshme, sepse krijoi kushte
për njohjen e Kishës Katolike . Duhet thënë se kjo Kishë, sipas disa historianëve,
nis që në shekujt e parë të krishterimit: më pas, për fat të keq, lidhjet humbën në
rrjedhën e historisë e me ta, edhe shkëmbimet. Rifilluan vetëm në vitin 1903, kur
në këtë vend ishin 10 mijë katolikë, një bashkësi e vërtetë, mbledhur rreth një kishe
të madhe, kushtuar Zojës së Papërlyer, që mund të zinte deri në 1. 200 besimtarë.
Kishë shumë e bukur, e stilit gotik, e bërë rrafsh me tokë në vitin 1931, nga regjimi
sovjetik, që mbyti edhe të vetmin prift, duke i dhënë fund pranisë së krishterë në
këtë vend. Kështu për kishën katolike në Azerbajxhan niste Udha e Kryqit. Kishte mbetur
vetëm një bërthamë fare e vogël besimtarësh, e cila i shkroi Selisë së Shenjtë, për
t’i kërkuar një meshtar. Arrijmë kështu, në ditët tona, kur edhe kjo Kishë doli nga
katakombet. Gjon Pali II e kuptoi mirë gjendjen e kësaj Kishe kaq të lashtë e edhe
kërkesën e besimtarëve, e jo vetëm që u nisi meshtarin e kërkuar, por shkoi personalisht
ta vizitonte, duke ia hapur në mënyrë të jashtëzakonshme, të gjitha portat. Pati rëndësi
të madhe prania e Papës në këto troje. Presidenti Alijev premtoi të japë një terren
për ndërtimin e një kishe. Arrijmë, kështu, në vitin 2012, në këtë vit, kur mundëm
të kremtojmë dhjetvjetorin e vizitës së Gjon Palit II e edhe ta vizitojmë këtë bashkësi
të vogël.
Pyetje: - Dy fjalë për këtë Kishë?
Përgjigje:
- Është një bashkësi me rreth 450 të krishterë katolikë. E vogël, por domethënëse.
Në këtë kontekst, duhet të them një gjë të rëndësishme; shteti e njohu ligjërisht
Kishën Katolike, kështu tani ajo i ka të gjitha mundësitë ta zhvillojë ligjërisht
veprimtarinë e saj. Gjeta, atje, një kishë të re, shumë të bukur, të vogël, por vërtet
mikpritëse: kjo më ngushëlloi shumë, e edhe më shumë i ngushëllon çdo ditë besimtarët,
që e ndjekin. Më kujtoi mesazhin e Krishtit: “Ju jeni një farë e vogël” . Farë e vogël,
por që po rrit një pemë të madhe. Pranë kishës tashmë është edhe qendra baritore.
Atje zhvillohet katekizmi, organizohen takime biblike e biseda shpirtërore, që ndiqen
me kënaqësi nga të krishterë e jo të krishterë, sidomos nga të rinjtë; madje tashmë
është hapur edhe një strehë e vogël për të moshuarit e të sëmurët. Me një fjalë, farë
e vogël, po punë e madhe!