Në një botë, që vijon të tronditet nga lajme e punë shqetësuese për të gjithë, të
pasur e të varfër, njerëz të politikës e të udhës së madhe, lutja bëhet më e domosdoshme
se kurrë, për t’ia besuar Zotit, çka njeriu nuk është në gjendje as ta kuptojë, as
ta drejtojë e aq më pak, ta ndalojë. Në sa nuk ngurron ta shkatërrojë në njëmijë
mënyra, duke nisur nga vëllavrasja në Siri, tek thashemnaja mbi botimet e dokumenteve
rezervate, vjedhur nga shkritorja e Papës. Domethënës fakti që, më 24 majin e
kaluar, Benedikti XVI e përfundoi fjalimin drejtuar Asamblesë së Konferencës Ipeshkvnore
Italiane, fjalim impenjativ, përplot me problemet konkrete të Kishës e të botës, me
një lutje:
“Shpirt i jetës, që në zanafillë endeshe mbi humnerë, ndihmoje
njerëzimin e kohës sonë të kuptojë se duke përjashtuar Zotin, humbet në shtretëtirën
e botës e se vetëm aty ku hyn feja, lulëzojnë dinjiteti e liria e mbarë shoqëria
lartohet mbi themelin e drejtësisë. Shpirt i Rrëshajëve, që e bën Kishën një korp
të vetëm, na bashko, ne, të Pagëzuarve, ti, shenjë e gjallë e pranisë së Krishtit
të ngjallur në botë! Na bëj bashkësi shenjtorësh, të gatshëm për mision; ndihmona
ta kuptojmë se edhe në kohën tonë të trazuar shumë njerëz, nëpër botë, kërkojnë
të vërtetën e jetës. Na bëj bashkëpunëtorë të gëzimit të tyre, me kumtimin e Krishtit, farë
e grurit të Zotit, që begaton trojet e jetës, e sigurona se korrjet tona do të
jenë të begata".