19 красавіка адзначаецца
сёмая гадавіна абрання кардынала Ёзэфа Ратцынгера на Пасад св. Пятра. Сёння пачынаецца
восьмы год пантыфікату Бэнэдыкта XVI, які быў абраны маючы – 78 гадоў – 19 красавіка
2005 г., на працягу менш чым аднаго дня, падчас найбольшага па колькасці ўдзельнікаў
канклаву ў гісторыі. Сённяшняй гадавіне папярэднічала асабістае свята Папы – 85-гадовы
юбілей. Святкаванні набылі ўрачысты характар, паколькі з 1895 г. ніводзін з Пантыфікаў
не адзначаў падобнай даты. Галоўны рэдактар “L’Osservatore Romano” Джовані Марыя Вьян
у сённяшнім выпуску газеты адзначае вялікую колькасць віншаванняў, дасланых на імя
Бэнэдыкта XVI праз афіцыйны сайт Святога Пасаду. Ён нагадвае, што не варта забывацца
аб прадузятасці, з якой было прынята ў розных асяроддзях, таксама каталіцкіх, рашэнне
Калегіі кардыналаў у 2005 г. Паводле галоўнага рэдактара, прадузятасць і апазіцыя
да кардынала Ратцынгера сягала прынамсі сярэдзіны 1980-х гадоў, і ніякім чынам не
адлюстроўвае яго сапраўдную асобу.
Наступніка Яна Паўла II, які таксама быў
яго самым аўтарытэтным супрацоўнікам, рана выкліканым у Рым Папам-славянінам, перажываючым
у тыя часы таксама шквал крытыкі, некаторыя штучна супрацьпастаўлялі яму з дапамогай
няўдалых стэрэатыпаў.
У гэтага пантыфікату не быў просты пачатак, працягвае
ў сваім артыкуле Вьян, але Папа змог дзень за днём змагацца з праблемамі з цвярозым
і цярплівым спакоем, які прадэманстраваў ужо 24 красавіка 2005 г., калі звярнуўся
з просьбай да вернікаў маліцца за яго, каб не ўцёк “з-за страху перад ваўкамі”.
Вьян
параўноўвае прамовы Бэнэдыкта XVI да гамілій папы Льва Вялікага, дарэчы першых захаваных
тэкстаў гамілій Біскупа Рыма. Іх характэрызуе ўзорны баланс паміж класічнай спадчынай
і хрысціянскай навізной, што адпавядае імкненню Бэнэдыкта XVI, які балансуе паміж
розумам і верай, каб звяртацца і гаварыць да ўсіх.
“Папа адчувае блізкасць
шматлікіх людзей, якія штодня моляцца за яго, ці проста глядзяць з сімпатыяй, уважліва
слухаючы яго словы”, - заключае галоўны рэдактар “L’Osservatore Romano”.