“Dhurojeni vetveten”: ftesa e Papës për të rinjtë në Solemnitetin e së Dielës së Larit
T’i përgjigjemi me dhurimin e vetvetes, dhuratës më të madhe që Jezu Krishti do të
na bëjë sërish gjatë kësaj Jave të Madhe të Pashkëve. Kështu tha sot Papa Benedikti
XVI, gjatë Meshës në të Dielën e Larit, kremtuar në sheshin e Shën Pjetrit mbushur
plot e përplot me besimtarë dhe zbukuruar me 13 ullinj shekullorë. Tre, çastet kulmore
të kremtimit: procesioni i palmave dhe i degëve të ullirit, që lartoheshin drejt qiellit
me re të ditës së sotme, bekimi i tyre në qendër të sheshit të Shën Pjetrit, pikërisht
aty ku ndodhet obelisku, e më pas, nga tremja e Bazilikës, kujtimi i Mundimeve të
Zotit tonë Jezu Krisht. Jezusi, tha Papa gjatë homelisë, ngjitet në Jeruzalem
“për të plotësuar Shkrimin e Shenjtë e për t’u gozhduar në drurin e Kryqit, mbretëria,
nga ku do të mbretërojë përgjithmonë”. Gjatë këtij procesioni, i cili u përsërit edhe
sot, Jezusi shëron një të verbër dhe njihet nga populli i mbledhur rreth Tij si “Mesia
i dëshiruar, që më në fund kishte ardhur”. “Ai që brohoritet nga turma si i bekuari
i Hyjit – nënvizoi Benedikti XVI - është njëkohësisht edhe Ai, përmes të cilit do
të bekohet mbarë njerëzimi. E ky është mesazhi i parë: “Ftesa për një vështrim
të drejtë mbi krejt njerëzimin, mbi njerëzit që formojnë botën, mbi kulturat e qytetërimet
e ndryshme. Vështrimi, që besimtari e merr nga Krishti, është vështrim i bekuar: i
ditur e i dashur, i aftë ta kuptojë bukurinë e botës e të ndjejë keqardhje për brishtësinë
e saj. Në këtë shikim duket qartë vështrimi i vetë Zotit mbi njerëzit që Ai i do e
mbi gjithësinë, vepër e duarve të Tij”. Por çfarë ka në zemër, ai që i shpall
botës Krishtin? Këtë pyetje u bëri Papa besimtarëve, të cilët, sidomos në prag të
Javës së Madhe të Pashkëve, nuk mund të mos përpiqen të kuptojnë më thellë cili është
Jezu Krishti për ta e ç’ide kanë për Zotin: “Aq më tepër se pikërisht gjatë
kësaj Jave, jemi të thirrur ta ndjekim Mbretin tonë, i cili zgjedh si fron Kryqin;
jemi të thirrur të ndjekim një Mesi, që nuk na e siguron lehtë lumturinë mbi tokë,
por na propozon lumturinë e qiellit, lumninë e Zotit. Atëherë, duhet ta pyesim veten:
çfarë presim vërtet? Cilat janë dëshirat më të thella, me të cilat kemi ardhur këtu
sot, për të kremtuar të Dielën e Larit e për të filluar Javën e Madhe?” Më
pas, duke iu drejtuar të rinjve, Papa u kujtoi shembullin e shën Kiarës së Asizit,
e cila, vetëm 18 vjeçe, “pati guximin e fesë e të dashurisë, e vendosi të ndjekë Krishtin”: “E
Diela e Larit qoftë për ju dita e vendimit, e vendimit për ta pranuar Zotin e për
ta ndjekur deri në fund, e vendimit për ta kthyer Pashkën e vdekjes e të ngjalljes
së Tij në thelbin e jetës suaj si të krishterë. Është vendim, që sjell gëzimin e vërtetë”. Kjo
është java, vazhdoi Benedikti XVI, në të cilën duhet ta falenderojmë e t’i thurim
lavde Hyjit për dhuratën më të madhe, që mund të imagjinohet, atë të jetës, të korpit,
të gjakut e të dashurisë së Zotit tonë Jezu Krisht: “Një dhurate kaq të madhe
duhet t’i përgjigjemi si duhet, pra, me dhurimin e vetvetes, të kohës sonë, të lutjes
sonë, të qëndrimit tonë në bashkim të thellë dashurie me Krishtin që vuan, vdes e
ringjallet për ne”. E në përfundim të homelisë, Papa kujtoi fjalët e bukura
të shën Andreut, ipeshkvit të Kretës, i cili, duke pasur parasysh si i shtrinin për
tokë mantelet para Zotit, kërkon të shtrijmë jetën tonë në këmbët e Krishtit, duke
e adhuruar e falenderuar, për t’i ofruar fitimtarit mbi vdekjen jo thjesht degë palme
e ulliri, por trofe të vërtetë fitoreje.