„Verbum Domini”, czyli „Słowo Pana”. Taki łaciński tytuł nosi otwarta od dziś w Watykanie
wystawa rękopiśmiennych i drukowanych tekstów Pisma Świętego oraz innych eksponatów
biblijnych. Potrwa ona półtora miesiąca, aż do połowy kwietnia, w tzw. skrzydle Karola
Wielkiego, znajdującym się przy placu św. Piotra, na lewo od bazyliki. Wstęp na wystawę
jest bezpłatny. Urządzono ją pod patronatem Papieskiej Rady Kultury.
Zwiedzający
mogą zobaczyć ponad 150 eksponatów. Wszystkie one pochodzą ze zbiorów prywatnych,
głównie z amerykańskiej kolekcji rodziny Greenów. Ten powstały w 2009 r. zbiór jest
obecnie największą na świecie kolekcją prywatną o tematyce biblijnej. Ma otwarty ekumeniczny
i międzyreligijny charakter. Po raz pierwszy część pochodzących stamtąd eksponatów
wystawiono poza USA. Na europejski „debiut” wybrano Watykan. Ze względu na głębokie
podejście Benedykta XVI do Słowa Bożego wystawa nosi taki sam tytuł, jak jego posynodalna
adhortacja apostolska Verbum Domini.
Poszczególne sale watykańskiej
wystawy są częściowymi, nieraz w pomniejszonej skali, rekonstrukcjami pomieszczeń
ważnych dla historii tekstu Biblii. Jest np. jedna z grot z Qumran nad Morzem Martwym,
gdzie w ub. wieku odkryto najstarsze biblijne rękopisy, powstałe w czasach bliskich
Chrystusa. Wśród wystawionych eksponatów można tu zobaczyć najstarszy znany fragment
Księgi Rodzaju i reprodukcję całego znalezionego w Qumran zwoju Izajasza. W innej
sali odtworzono freski ze starotestamentowymi scenami ze synagogi z III wieku po Chrystusie
w Dura Europos w Syrii.
Mamy też klasztorne skryptorium, w jakim średniowieczni
mnisi przepisywali teksty Pisma Świętego. W kolejnej sali zwiedzający zobaczą odtworzoną
w rzeczywistej wielkości prasę drukarską Gutenberga, wynalazcy druku, i jego Biblię
– pierwszą drukowaną w Europie książkę. Ponadto można odwiedzić komnatę zamku w Wartburgu,
gdzie Luter tłumaczył Pismo Święte na niemiecki. Jest też, tym razem w zmniejszonej
skali, sala londyńskiego opactwa westminsterskiego zwana Jerozolimską, w której 400
lat temu anglikanie dokonali najbardziej do dziś rozpowszechnionego biblijnego przekładu
na angielski, znanego jako Biblia króla Jakuba. W tych ostatnich salach, związanych
z reformacją, wystawiono równocześnie katolickie wydania Pisma Świętego z tego samego
okresu.