Qe se na leu nji foshnje, Nji djalë né na â’ dergue; Veç ka’ i veton qerpiku, Anmiqt
bân me felgrue: Ai nierit i a nep doren Me u mkambë, edhe kunoren Mâ t’shndritshme
prap i a kthen.
Flejë, o Kerthi i hyjnueshem: Permbí krye t’and mos rashin Thellimat
e trishtueshem Msue n’tokë, kû shuen e mbara, Si kual me t’ngá perpara, Kúr
lufta e rrebtë kerset.
Flejë, o Qielluer, sot popujt S’ po dijn se kush
ka lé: Por koha i herë do t’vije Qi trashigim i ké; Pse mbi njatë grazhd
të shkrehun, Pse brenda pluhnit mshehun Kanë per t’a njohtë një Mbret! Aleksandër
Manzoni – në shqip, Atë Gjergj Fishta.