Benedykt XVI w rzymskim zakładzie karnym Rebibbia

„Kościół uznaje swe prorocze posłannictwo względem tych wszystkich, których dotyka przestępczość i ich potrzebę pojednania, sprawiedliwości i pokoju”. Te słowa z adhortacji apostolskiej Africae munus przytoczył Benedykt XVI odwiedzając przed południem rzymski zakład karny Rebibbia. Spotkanie odbyło się w więziennej kaplicy, dokąd przybyli nie tylko osadzeni, ale także przedstawiciele służb penitencjarnych, duszpasterstwa więziennego oraz ministerstwa sprawiedliwości.

Szefowa resortu, minister Paola Severino, przytoczyła w mowie powitalnej słowa z listu bożonarodzeniowego jednego z więźniów, w którym były wyrazy zarówno rozpaczy, jak i nadziei płynącej z chrześcijańskiej wiary. Z kolei kapelan zakładu Rebibbia, ks. Pier Sandro Spriano mówił o papieskiej wizycie, jako o spełnionym marzeniu, wyrażając nadzieję, że wydarzenie to wzbudzi wśród 1700 osadzonych pragnienie pojednania i odnowy życia.

Ojciec Święty mówił o pozytywnym napięciu między sprawiedliwością a miłosierdziem, które stanowi dla Kościoła wyzwanie odzwierciedlone w katolickiej nauce społecznej. To z kolei znajduje zakorzenienie w rzeczywistości duchowej.

„Sprawiedliwość ludzka i boska to rzeczy bardzo różne – zaznaczył Ojciec Święty. – Oczywiście, ludzie nie są w stanie zastosować boskiej sprawiedliwości, ale przynajmniej powinni na nią spoglądać, starać się pojąć ducha, który ją ożywia, aby oświecił on także ludzką sprawiedliwość, by uniknąć tego, co niestety często się zdarza, że więzień staje się kimś wykluczonym. Bóg bowiem ogłasza z mocą sprawiedliwość, ale jednocześnie goi rany balsamem miłosierdzia”.

Benedykt XVI przypomniał też zadania systemu penitencjarnego, które polegają z jednej strony na chronieniu społeczeństwa przed zagrożeniem, a z drugiej na umożliwieniu skazanym powrotu do społeczeństwa. W warunkach włoskich nie służy temu niestety przepełnienie więzień, na co, jak przyznał Papież, skarżą się skazani, m.in. w listach do niego.

tc/ rv