Ati i Shenjtë në Engjëllin e Tënzot: gëzim i vërtetë nuk është dëfrimi, por takimi me Zotin. Thirrje për të mbrojtur jetën.

Në ritmet e jetës së përditshme, shpesh të ethshme, kujtojmë se gëzimi i vërtetë i njeriut është takimi me Zotin: këtë nënvizoi Papa në lutjen e djeshme të Engjëllit të Tënzot, kremtuar në Sheshin e Shën Pjetrit, përplot me besimtarë. Në të dielën e “Gëzimit”, Papa pohoi se nuk duhet të joshemi nga xixëllimat e vitrinave, që në këtë kohë mbushen përplot me sende kalimtare, por duhet të hyjmë në vetë zemrën e Krishtlindjes.
Në çastin e përshëndetjeve, kujtoi edhe një herë se jeta është e drejta e parë e njeriut. E përfundoi, pastaj, lutjen mariane, me bekimin tradicional të shtatoreve të Foshnjës Hyjnore, për Shpellat e Betlehemit të fëmijëve romakë.

Në të dielën, që i fton të gjithë besimtarët të gëzohen, Papa u ndalua tek vigjilenca e zemrës, që duhet ta ketë në qendër të vëmendjes çdo i krishterë, aq më tepër në këto ditë, që na afrojnë tek misteri i Krishlindjes:
“Ambienti i jashtëm propozon të njëjtat mesazhe, që kanë për qëllim vetëm fitimin, edhe pse sivjet, më të zbehta, për shkak të krizës ekonomike. Ndërsa i krishteri ftohet ta jetojë Kohën e Ardhjes duke i bërë ballë joshjes së dritave e duke vlerësuar drejt gjërat, që kanë me të vërtetë vlerë, për t’ia ngulur, kështu, sytë vetëm Krishtit”.
Ja, pra, ku mund ta gjejmë gëzimin e vërtetë: në takimin me Zotin. Papa u kujtoi besimtarëve se nuk duhet të rendin pas gëzimeve kalimtare, fryt i dëfrimeve të kota, që duket se e çlirojnë njeriun nga impenjimet e jetës e nga përgjegjësitë e përditshme:
“Gëzimi i vërtetë lidhet me diçka shumë më të thellë. Sigurisht, në ritmet e përditshme, shpesh të ethshme, duhet edhe koha për pushim, për çlodhje, por pa harruar kurrë se gëzimi i vërtetë mund të gjindet vetëm në lidhjen me Zotin. Kush e ka takuar Krishtin në jetën e vet, provon në zemër atë paqe e atë gëzim, që nuk mund t’ia rrëmbejë asnjë njeri, nuk mund t’ia zbehë asnjë rrethanë”.
Më pas, me fjalët e Shën Augustinit, Papa kujtoi se zemra e njeriut është e shqetë, nuk gjen paqe, as qetësi, derisa të pushojë në Tënzonë:
“Gëzimi i vërtetë nuk është gjendje shpirtërore kalimtare, as sukses, që e arrijmë me forcat tona. Gëzimi është dhuratë, lind nga takimi me Vetjen e gjallë të Jezusit, lind nga dëshira jonë për t’i bërë vend në zemër Zotit, për ta pranuar Shpirtin Shenjt, që t’i prijë jetës sonë”.
Në çastin e përshëndetjeve, drejtuar shtegtarëve, mbledhur në Sheshin e Shën Pjetrit, Papa kujtoi posaçërisht përfaqësuesit e Lëvizjes për Jetën, me rastin e çmimit “Nënë Tereza e Kalkutës”, që sivjet iu kushtua kujtimit të Kiara Lubich:
“Të dashur miq, në përvjetorin e Deklaratës Universale të të Drejtave të Njeriut, kujtojmë se e para ndërmjet të gjithave, është e drejta për të jetuar”.
I ftoi, më pas, universitarët romakë, të marrin pjesë në kremtimin e Lutjeve Mbrëmësore, më 15 dhjetorin e ardhshëm, në Bazilikën e Shën Pjetrit.
Në përfundim të lutjes mariane, Sheshi i Shën Pjetrit u tund nga brohoritjet e fëmijëve, që kishin ardhur për t’i kërkuar Papës t’u bekonte Shtatoret e Krishtit për Shpellat e tyre të Betlehemit. E Ati i Shenjtë, pasi falënderoi Qendrën e Oratoreve Romake, organizzatore e nismës, duke i nxitur meshtarët, prindërit e katekistët të bashkëpunojnë me entuziazëm për edukimin e krishterë të të vegjëlve, iu përgjigj kështu:
“Të dashur fëmijë, kur të luteni para Shpellës suaj të Betlehemit, më kujtoni edhe mua, ashtu si edhe unë do t’ju kujtoj ju. Ju falënderoj. Gëzuar Krishlindjen!”.