Ipeshkvijtë kubanë: Benedikti XVI “Shtegtar i dashurisë së krishterë” në Kubë, me
rastin e 400 vjetorit të gjetjes të Zojës së “Karidad del Cobre”.
Në Letrën baritore, botuar dje, me rastin e fazës përfundimtare të shtegtimit kombëtar,
në vitin kushtuar Zojës së “Caridad del Cobre”, ipeshkvijtë e Kubës konfirmuan vizitën
e ardhshme të Benediktit XVI në vend, me moton: “Shtegtar i dashurisë së krishterë”.
Përmes Letrës, prelatët u bëjnë thirrje të gjithë kubanëve t’i jetojnë me gëzim kremtimet
jubilare, kushtuar 400-vjetorit të zbulimit të Zojës së “Caridad del Cobre”, që do
të organizohen duke nisur nga 7 janari 2012, për të përfunduar më 5 janar 2013. Figura
e Zojës së Bekuar, me Foshnjen hyjnore në krahë, u gjet nga disa peshkatarë të varfër,
në vitin 1612. E panë fare rastësisht, në sa lundronin me kanoa në gjirin lindor të
Nipes: lëkundej mbi ujë, mbi një copë dërrase, ku lexoheshin fjalët: “Unë jam Zoja
e dashurisë së krishterë”. Populli kuban, shkruhet në Letrën baritore, ka shumë nevojë
për këtë gëzim feje, në mënyrë që ata, të cilët vijojnë të jenë besimtarë, ta thellojnë
fenë, ndërsa ata, që u larguan, të mund të rikthehen, për të provuar edhe një herë,
gjithë së bashku, dashurinë e madhe të Zotit, duke i kapërcyer ndryshimet e duke u
bashkuar rreth figures së shenjtë të Nënës së Dashurisë. Pajtimi ndërmjet kubanëve
duhet të jetë fryti i parë i Vitit jubilar, si rezultat i ndryshimeve të mendësisë
e të sjelljes ndaj të afërmit. Atje ku është Zoti, është ardhmëria; ku është Zoti,
është gëzimi, nënvizojnë ipeshkvijtë, duke kujtuar edhe se kombi kuban ka shumë nevojë
për dashurinë e krishterë, sepse , siç thotë Shën Pali, “Dashuria është e durueshme,
është e mirë dashuria; nuk është smirzezë dashuria, nuk mburret, nuk fryhet, nuk mungon në respekt, nuk kërkon leverdinë e vet, nuk zemërohet, nuk e mba
në mend të keqen që i kanë bërë!... (1 Kor 13, 1.4-5). Dashuria e krishterë
është tepër kërkuese, sepse buron nga dashuria e plotë e Krishtit për ne: është dashuri
që ngulmon, që na pret, na përqafon, na mbështet deri në tronditje, pse e detyron
secilin nga ne të mos jetojë më për vetveten, i mbyllur në egoizmin e tij, por për
‘Atë që vdiq e u ngjall për ne”(cfr 2 Kor 5,15). Dashuria e Krishtit na bën
të jemi në Të, ajo krijesë e re (cfr 2 Kor 5,17), e cila hyn e merr pjesë
në Korpin e Tij mistik, që është Kisha”. Urojmë që kjo frymë jubilare, përfundojnë
ipeshkvijtë, të jetohet thellësisht nga të gjithë kubanët, duke kapërcyer indiferencën
ndaj atij, që vuan e duke lënë pas shpine përçarjet, mllefet, armiqësitë, sepse Kuba
ka nevojë për besim në një ardhmëri më të mirë, me drejtësi e paqe, pajtim e unitet
ndërmjet të gjithë bijve të saj.