“Oborri i paganëve” së shpejti në Tiranë. Kardinal Ravazi: të ballafaqohemi me çdo
formë të ateizmit.
Nismë e re e “Oborrit të paganëve”, struktura e dialogut ndërmjet besimtarëve e jo
besimtarëve, organizuar nga Këshilli i Papnor i Kulturës. Këtyre ditëve, e pikërisht
më 14 e 15 nëntor në Tiranë, kardinali Xhanfranko Ravazi do të takojë intelektualë
të ndryshëm të botës akademike e kulturore të Tiranës me të cilët do të bisedojë mbi
përmasën shpirtërore, pra për fenë në realitetin shoqëror të një Vendi siç është Shqipëria,
ku diktatura komuniste e ateiste bëri përpjekje të mëdha për ta çrrënjosur besimin
e njerëzve në Zotin, duke e ndaluar me ligj dëshminë e fesë e çdo praktikë kulti si
në jetën publike e po kështu edhe atë private të qytetarëve. Rezultati dihet, pas
persekutimeve të tmerrshme që pësuan klerikët, besimtarët e qytetarët e pafajshëm
nga diktatura ateiste, ngadhënjeu fuqia e fesë dhe drita e besimit në Zotin. Tema
kryesore e takimit në Tiranë është :“Në çfarë beson, ai që nuk beson”. Të hënën
më 14 nëntor në ora 17.30 në Oborrin e Katedrales së Shën Palit, do të mbahet
takimi me të rinjtë mbi temën e punës, të përshpirtërisë e rolit të informacionit. Në
orën 19.00 veprimtaria do të vijojë me sintezën e dialogut të tendave, me përshëndetjet
e udhëheqësve të besimtarëve katolikë, ortodoksë, protestantë, myslimanë, bektashinj
e hebrenj, të cilët do të ngjiten në skenë, të pasuar nga veprimtari artistike, përgatitur
nga secila bashkësi: këngë, valle, recitime, dramatizime. Në orën 20.40 do të lexohet
mesazhi i Papës Benedikti XVI drejtuar Takimit të dialogut e më pas do të fillojnë
lutjet, udhëhequr nga grupi i Teizesë dhe Bashkësia e Shën Egjidit. Në ditën
e ditë më 15 nëntor, sipas programit, në Universitetin Shtetëror të Tiranës, në
orën 10.00-11.30, do të mbahet një takim, me temë. “Besimtarë e jo besimtarë përballë
sfidave të shoqërisë postmoderne”. Takimi do të bashkëkryesohet nga profesor Dhori
Kule, rektor i Universitetit dhe nga Kardinali Ravazi, kryetar i Këshillit Papnor
për Kulturën, që do të mbajë edhe fjalën e hapjes. Takimi do të vijojë me ligjëratat
“Përmasat shpirtërore të mbijetesës së identitetit shqiptar” (Besnik Mustafaj, ish-ministër
i jashtëm) dhe “Feja në kushtet e mungesës së institucioneve fetare. Reflektim mbi
rastin shqiptar” (Doktor Mark Marku). Në vijim do të ketë pyetje e diskutime. Oborri
do të vijojë pasdite, nga ora 16.00-18.00 pranë Universitetit Evropian të Tiranës.
Në Aula Magna të këtij institucioni, takimin do ta bashkëdrejtojnë kardinali Ravazi
dhe dr. Teuta Dobi, presidente e UET. Më pas, të pranishmit do të ndjekin temat “Ndikimi
i krizës globale në çështjet etike të ekonomisë (profesor Adrian Civici), “Liria e
besimit, pluralizmi i sferës publike dhe totalitarizmi ideologjik” (Profesor Fatos
Tarifa) dhe “Disa çështje etike e sociale, në lidhje me besimin në Shqipëri” (Profesor
Luan Omari). Veprimtaria do të mbyllet pas pyetjeve e diskutimeve. Po të dëgjojmë
pikërisht kardinalin Xhanfranko Ravazi, kryetar i Këshillit Papnor për Kulturën,
për një bilanc të shkurtër të takimeve të para të “Oborrit të paganëve” mbajtur në
qytete të ndryshme të Evropës:
Përgjigje: - Në se duam të bëjmë
një bilanc, mund të themi se nga rrënja fillestare, nga burimi i Parisit, patëm një
lloj rritjeje, të cilën as ne vetë nuk arrijmë ta kontrollojmë, sepse jemi të ftuar
vazhdimisht nga institucione të ndryshme, e duhet thënë se është kuptimplote që pjesa
më e madhe janë institucione të ashtuquajtura laike, jo drejtpërdrejtë kishtare.
Na ftojnë të ndërhyjmë për ta rikrijuar këtë ngjarje të madhe, edhe në forma të ndryshme.
Ftohemi të flasim, sipas temave, që ndryshojnë vazhdimisht. Për shembull, flitet për
artin, por edhe për shkencën. Pastaj për drejtësinë, shoqërinë, ekonominë e deri për
bioetikën, mjekësinë e përshpirtërinë. Kemi, prandaj, një spektër të vërtetë shumëngjyrësh,
një ylber tematik, që na propozohet nga këto qendra e institucione të ndryshme, të
cilat përfshijnë mbarë Evropën. Mjafton të kujtojmë se javën e kaluar ishim në Rumani,
në Bukuresht; do të shkojmë, pastaj, në Barcelonë, në Stokholm, në Tiranë, në Palermo
e në Marsejë. E më pas, si t’i kemi mbuluar këto horizonte evropiane, kjo pemë do
të vijojë ta zgjerojë gjethimin e sigurisht do të përfshijë nën hijen e saj edhe SHBA,
Kanadanë, Amerikën Latine.
Pyetje: - Kardinali Ravazi, si organizohen takimet
e “Oborrit të paganëve”? E, a mund të na flisni në mënyrë të posaçme për ndonjërin
prej tyre?
Përgjigje: - Do të thosha se nisin para së gjithash me
organizimin e një dite nga ana e institucioneve – Universitete, Akademi, nganjëherë
edhe nga vetë Kisha lokale – e, në një çast të dytë, hyjmë ne, e hyjmë me dijen tonë,
me pyetjet e propozimet tona, me përzgjedhjen e me sugjerimet për kandidatët, ndërsa
unë nuk ndërhyj, përveçse me një lloj hyrjeje nga ana ime, edhe në mjediset krejtësisht
laike. Ky është pak a shumë mekanizmi. Pastaj punohet për botimin e akteve. Përsa
i përket Italisë, kemi tashmë një kolanë me dy vëllime, një kolanë të shtypur nga
Donzelli Editore. Sipas meje, ishte domethënës qyteti i Firences, sepse vend arti,
vend estetike e një nga vendet, ku ballafaqimi ndërmjet besimtarëve e jo besimtarëve
qe shumë i lehtë, e edhe i frytshëm, në një botë ku ka shumë shëmtim e, edhe shëmtim
moral. Prej këndej, do të shërbejë për t’u rikthyer tek dinjiteti, tek fisnikëria
e reflektimit të lartë edhe tek kërkimi në horizontin e artit. Dëshiroj të kujtoj
edhe përvojën e Tiranës, praninë tonë në një shtet, i cili qe shpallur me Kushtetutë
ateist – i vetmi shtet i tillë në botë. Nga ana tjetër, është Barcelona, që po mobilizon
të gjitha energjitë e dhe të gjitha universitetet, rrjetin e gjashtë universiteteve
të veta: të gjitha do të përfshihen në këtë ngjarje e në çastet e larmishme të saj,
me akademitë e ndryshme.
Pyetje: - A nuk keni frikë se, duke proceduar në
këtë mënyrë, diskutimi, ballafaqimi ndërmjet besimtarëve e jo besimtarëve, do të mbetet
i kufizuar, domethënë do të përfshijë, në rastin më të mirë, vetëm ajkën e shoqërisë?
Përgjigje:
- Po i përgjigjem kësaj pyetjeje sipas dy trajektoreve. Nga njëra anë, sigurisht,
duhet të kem parasysh, me të gjithë bashkëpunëtorët e mi, se duhet të bëjmë vazhdimisht
një reflektim sistematik e metodologjik, për t’ia dalë mbanesh ta kuptojmë ateizmin
nacionalpopullor, që nganjëherë ka doza të ndjeshme ironie e sarkazmi. Të kujton stilin
e Oddifreddi-t e Humphrey-t, në Francë; të Hitchens-in e Dawkins-it e kështu me radhë,
që tallen me besimin, me atë të krishterë sidomos – të cilin e shikojnë gati gati
si të ishte objekt, që i përket i paleolitikut intelektual. Prej këndej, duhet ta
kemi mirë parasysh edhe këtë lloj qëndrimi, e njëkohësisht edhe një lloj ateizmi praktik.
Ky ateizëm gjen shprehjen e vet në indiferencën, cektësinë, banalitetin, vulgaritetin,
që ndeshen nga pak kudo në shoqërinë tonë. E kjo, më duket, do të jetë përpjekja kryesore
e impenjimi i dorës së parë, për të cilin punojmë, duke pasur parasysh mirë edhe vërejtjet,
si kjo që na bëtë edhe ju. Përgjigjja e dytë, që i jap kësaj vërejtjeje me vend, është
se nuk duhet të harrojmë që ndryshimet e mëdha kulturore e shoqërore, janë gjithnjë
vepër e elitës, e ajkës së shoqërisë.