Rzeczy ostateczne przedmiotem dialogu katolicko-luterańskiego w USA
„Nadzieja życia wiecznego” to tytuł najnowszego dokumentu dialogu katolicko-luterańskiego
w Stanach Zjednoczonych. Opublikowano go po uprzednim zatwierdzeniu przez katolicką
konferencję episkopatu i przez amerykańską wspólnotę luterańską. Dokument dotyczy
kwestii życia i śmierci, nieba i piekła, sądu ostatecznego, czyśćca, modlitwy za zmarłych
i odpustów. Jego nowość polega na odważnym podjęciu tematów, które często były przyczyną
głębokich podziałów między obu wyznaniami, jak zwłaszcza odpusty. Przy tym wzięto
pod uwagę aspekty duszpasterskie. Uwzględniono też napięcia, do jakich dochodzi ostatnio
między naszymi Kościołami głównie w kwestiach etycznych.
Eschatologię jako
przedmiot katolicko-luterańskiego dialogu teologicznego w USA wybrano po podpisaniu
przed 12 laty przez Kościół katolicki i Światową Federacją Luterańską wspólnej deklaracji
o usprawiedliwieniu. Obecny dokument wychodzi od ukazania najnowszych postępów dialogu
właśnie w świetle wspomnianej deklaracji. Następnie przypomniano to, co w nauczaniu
o rzeczach ostatecznych łączy katolików i luteranów w oparciu o podzielane przez nich
dziedzictwo Biblii, ojców Kościoła i teologii średniowiecznej. Jest to przede wszystkim
wspólna nadzieja pokładana w Chrystusie, której winniśmy dawać razem świadectwo przed
światem. Z kolei przedstawiono dzielące nas od XVI wieku różnice, dotyczące czyśćca,
modlitwy za zmarłych, zwłaszcza Mszy w ich intencji, oraz odpustów. Stwierdzono, że
w ostatnich latach odkrywamy w dialogu ekumenicznym liczne zbieżności w naszej wierze,
co pozwoliło przezwyciężyć podejście czysto polemiczne i apologetyczne.
Dokument
„Nadzieja życia wiecznego” jest owocem 16. fazy dialogu katolickiego-luterańskiego
w USA. Został on tam oficjalnie rozpoczęty w marcu 1965 r., jeszcze w czasie trwania
Soboru Watykańskiego II, kilka miesięcy po uchwaleniu jego dekretu o ekumenizmie Unitatis
redintegratio.