Të falem o Mari në ëmbëlsinë e misterit tënd të gëzueshëm dhe në fillim të Mishërimit
të lum që të bëri ty Nënë të Shpëtuesit dhe nënë të shpirtit tim. Të bekoj për dritën
e ëmbël që solle në tokë. O Zojë e çdo gëzimi na mëso virtytet që u japin paqe
zemrave dhe në këtë tokë, ku dhimbjet janë të bollshme bëj që bijtë të ecin në dritën
e Zotit në mënyrë që dorë për dore me ty të mbërrijnë dhe të kenë plotësisht objektivin
drejt të cilit zemra jote i thërret, te Biri i dashurisë sate, Jezusi Zot. Të falem
o Mari, nënë e dhimbjes në misterin e dashurisë më të madhe, në Mundimet dhe në vdekjen
e Zotit tim Jezu Krisht dhe duke i bashkuar lotët e mi me të tuajt, do të dëshiroja
të të doja në mënyrë që zemra ime, e plagosur si e jotja nga gozhdët që sfilitën Shpëtimtarin
tim, të pikonte gjak, sikur pikojnë gjak ato të Birit e të Nënës. Të bekoj, o Nënë
e Shëlbuesit dhe Bashkëshëlbuese, në shkëlqimin e purpurt të Dashurisë së Kryqëzuar,
të bekoj për sakrificën që u pranua në tempull dhe që tani konsumohet tek oferta për
drejtësinë e Zotit të Birit e tek dashuria prekëse dhe te virgjëria jote në një holokaust
të përsosur. Të bekoj, sepse gjaku i çmueshëm që tani kullon për të larë mëkatet
e njerëzve e pati gurrën e vet tek Zemra jote tejet e pastër. Të truhem, o Nëna ime
të më çosh në majat e dashurisë që vetëm bashkimi intim me Mundimet dhe me vdekjen
e Zotit të dashur mundet t’i arrijë. Të falem o Mari, në lavdinë e emrit tënd Mbretëror.
Dhimbja e tokës i lëshoi vendin gëzimeve të pafund dhe manteli i purpurt i gjakosur
të endi mantelin e mrekullueshëm që i përshtatet Nënës së Mbretit të mbretërve dhe
Mbretëreshës së Engjëjve. Bëj që t’i ngij sytë e mi nga ti gjatë shkëlqimit të triumfeve
të tuaja, o Sovrania ime e dashur, dhe sytë e mi do të thonë, më mirë se çdo fjalë
dashurinë e birit dhe dëshirën për të të parë me Jezusin në amshim, sepse ti je e
Bukur, sepse ti je e Mirë, “O e dhimbshmja, o e Buta, o e Ëmbla Virgjëra Mari!