Figura e Shën Mateut, nga tagrambledhës në apostull. Kumtimi i Ungjillit i ofron mëkatarit
faljen e Zotit.
Kujtojmë se Benedikti XVI i kushtoi Mateut katekizmin në audiencën e përgjithshme
të 30 gushtit 2006. Apostulli e Ungjilltari Maté na mëson se kush e ndjek pas Krishtin
nuk mund të jetojë i kapur për pasuri të pandershme! Mateu apostull, vjelës i
taksave i thirrur nga Jezusi, ngrihet dhe e ndjek pas, është shembull i atij që ndahet
prej çdo gjëje për të ndjekur Krishtin. Ky është mësimi që Benedikti XVI u ofroi sot
besimtarëve të pranishëm në audiencën e përgjithshme, mbajtur paradite në sallën e
Palit VI në Vatikan. “Edhe sot – tha Papa – nuk është e pranueshme kapja apo lidhja
për ato sende që janë të papajtueshme me udhën e Jezusit, sikur është rasti i pasurive
të pandershme”. Jezusi nuk përjashton askënd nga miqësia e tij dhe kumtimi
i mirë i Ungjillit qëndron pikërisht në dhuratën e hirit të Zotit për mëkatarin. Më
këto fjalë mund ta përmbledhim katekizmin e Atit të Shenjtë Benediktit XVI, të cilin
sot, ia kushtoi figurës së Mateut apostull. Tagrambledhësi që rrinte ndenjur në bankën
e doganës e të cilit Jezusi iu drejtua me fjalët të thjeshta “Eja mbas meje!” dhe
ai menjëherë u ngrit dhe shkoi pas tij, është shembull, nënvizoi Papa Racinger, i
gatishmërisë së përgjigjes së menjëhershme ndaj thirrjes dhe të braktisjes së çdo
gjëje për të ecur në gjurmët e Mësuesit Hyjnor. Ajo e Mateut, është një histori,
vijoi Papa, që ende sot mëson shumëçka: “Është e qartë se Mateu e kuptoi se
familjariteti me Jezusi nuk i mundësonte të vijonte më në aktivitetin që Zoti nuk
e pëlqente, nuk e miratonte. Shumë i lehtë është zbatimi i këtij shembulli për kohën
aktuale: akoma sot nuk është e pranueshme kapja e lidhja për sende që janë të papajtueshme
me ndjekjen e udhës së Jezusit, sikur është rasti i pasurive të pandershme”. Në
të ecurit të Mateut pas Jezusit, shtoi Benedikti XVI, “është legjitime të lexohet
distancimi nga gjendja e mëkatit dhe njëkohësisht aderimi i vetëdijshëm në një jetë
të re”. Në figurën e këtij apostulli, pohoi Ati i Shenjtë, “Ungjijtë na propozojnë
një paradoks të vërtetë”: “Kush, në vështrim të parë,duket se është më larg
nga shenjtërimi, mund të bëhet madje deri një shembull i pranimit të përdëllimit të
Zotit e të lejimit të rrezatimit të fryteve të mrekullueshme në ekzistencën e vet”. Mateu,
që në hebraishte domethënë “dhuratë e Zotit”, tagrambledhës, është një person që sipas
botëkuptimit që ishte në fuqi në Izraelin e shekujve të parë, konsiderohej mëkatar
publik. “ Ai përdorte paratë që konsideroheshin të papastërta për shkak të prejardhjes
së tij prej njerëzve që nuk i përkisnin popullit të Zotit”, shpjegoi Papa, e “bashkëpunonte
edhe me autoritetet e huaja, lakmues të urryeshëm, haraçi i të cilëve mund të vendosej
edhe në mënyrë arbitrare”. E megjithëkëtë, Jezusi e pranon në rrethin e ngushtë të
nxënësve të tij, duke dhënë një mësim të madh: “Derisa ishte në sofër në shtëpinë
e Mateut-Levi, e në përgjigje të vërejtjes së atyre që shkandulloheshin për faktin
se Ai (Jezusi) frekuentonte shoqëri jo fortë të rekomandueshme, shqipton deklaratën
e rëndësishme:“Mjeku nuk u duhet të shëndoshëve, por të sëmurve. Nuk erdha të grish
të drejtët, por mëkatarët.” Benedikti XVI kujtoi së fundi se Mateu është autori
i Ungjillit të parë, apostulli e shkroi në gjuhën hebraike por ne sot e kemi përkthimin
e Ungjillit të tij në gjuhën greke. Është një Ungjill, përfundoi Papa, në të cilin
nxënësi nxiton të shpall përdëllimin shpëtimprurës të Zotit: “Ta dëgjojmë këtë
porosi të Shën Mateut, ta meditojmë gjithmonë e sërish, për të mësuar".