Në Libi, kryengritësit e NATO sulmojnë Sirten, kështjellë e Gedafit
Gedafi përfaqëson akoma kërcënim për libianët e për gjithë botën. Ky është mendimi
i kryetarit të Këshillit të Tranzicionit në Libi, Mustafa Abdel Xhalil. Kjo është
arsyeja që rebelët, në bashkëpunim me NATO-n, vazhdojnë ofensivën kundër Sirtes, kështjella
e fundit e regjimit, ku mund të jetë fshehur koloneli. Ky i fundit duket se ka propozuar
bisedime, që kryengritësit i kanë hedhur poshtë. Dje, ish-kreu i forcave të armatosura
të regjimit, gjenerali Abdelhfid, e braktisi Gedafin, duke formuar një Këshill Ushtarak
të Përkohshëm për Libinë qendrore dhe jugore. Ndërkaq, nga UNICEF-i vjen alarmi: “Në
Tripoli mungon uji e ka rrezik për një epidemi shëndetësore të pashembullt”. Agjensia
e OKB-së ka filluar shpërndarjen e 5 milion litrave ujë. Gjithnjë në kryeqytet, sot,
Franca rihapi ambasadën. A do të jetë në gjendje Këshilli Kombëtar i Tranzicionit
ta udhëheqë vendin, pas rënies së regjimit? Të dëgjojmë opinionin e pedagoges së marrëdhënieve
ndërkombëtare në Universitetin e Firences, Maria Gracia Enardu: Këshilli është
një bashkim elementesh fisnore, ashtu si gjithë Libia. Pa dyshim që brenda tij krijohen
tensione të fuqishme, jo vetëm me natyrë politike, por edhe me natyrë historike e
kulturore, që mund të sjellin probleme të mëdha. Në përgjithësi, e ashtuquajtura
“pranverë arabe” është vlerësuar pozitivisht, por ‘dardha…mund ta ketë bishtin mbrapa…” “Pranvera
arabe” lindi në vende, ndoshta pak më të zhvilluara se Libia, si Tunizia, Egjipti,
ose edhe Siria. Në Libi, dinamika e ngjarjeve është e ndryshme: nuk di nëse duhet
folur për “pranverë”, apo për “perëndimin” e një diktatori. Gedafi përbën rrezik për
vendin, sepse ka pushtet të madh për të bllokuar çdo gjë, si përmes elementeve fisnore,
ashtu edhe përmes favoreve, që ka shpërndarë sa majtas-djathtas gjatë 40 vjetëve të
fundit e që mund të kthehen në element kërcënimi. Prandaj rebelët e konsiderojnë
akoma problem Muhamar Gedafin? Sigurisht! Sepse nëse Gedafi do të fillonte të
tregonte disa nga gjërat, që ka thënë, ka bërë ose ka dhënë urdhër të bëhen gjatë
këtyre viteve, një sërë elementesh, brenda dhe jashtë vendit, do të ishin në rrezik.
Është në interesin e shumë vetëve që koloneli të mos flasë, madje, edhe në interesin
e shumë evropianëve.