ŚDM: Benedykt XVI do młodych zakonnic - dokumentacja
Drogie młode siostry zakonne,
Podczas Światowych Dni Młodzieży, które obchodzimy
w Madrycie, sprawia mi wielką radość możność spotkania się z wami, które poświęciłyście
swą młodość Panu i dziękuję za miłe pozdrowienie, które do mnie skierowałyście. Cenię
fakt, że Jego Eminencja Kardynał Arcybiskup Madrytu przewidział to spotkanie w miejscu
tak wymownym, jakim jest klasztor św. Wawrzyńca w Eskurialu. Jeśli w jego sławnej
bibliotece przechowywane są ważne wydania Pisma Świętego i reguł monastycznych różnych
rodzin zakonnych, to wasze życie w wierności otrzymanemu powołaniu jest również cennym
sposobem przechowywania Słowa Pana, które rozbrzmiewa we właściwych wam formach duchowości.
Drogie
siostry, każdy charyzmat jest słowem ewangelicznym, które Duch Święty przypomina swojemu
Kościołowi (por. J 14,26). Nie na darmo życie konsekrowane „rodzi się ze słuchania
słowa Bożego i przyjmuje Ewangelię jako swoją normę życia. Życie, będące naśladowaniem
Chrystusa czystego, ubogiego i posłusznego, staje się w ten sposób «żywą egzegezą
słowa Bożego». (...) Z niego wziął początek każdy charyzmat, a każda Reguła chce być
tego wyrazem, dając początek formom życia chrześcijańskiego, które cechuje ewangeliczny
radykalizm” (adhort. Verbum Domini 83).
Radykalizm ewangeliczny jest trwaniem
„w zapuszczeniu korzeni (...) i umacnianiu się w wierze” (por. Kol 2,7), co w odniesieniu
do życia konsekrowanego oznacza kroczenie ku korzeniom miłowania Jezusa Chrystusa
sercem niepodzielonym, bez stawiania czegokolwiek ponad taką miłość (por. św. Benedykt,
Reguła, IV, 21), oblubieńczą przynależnością, tak jak przeżywali to święci w stylu
Róży z Limy i Rafała Arnaiza – młodych patronów tego Światowego Dnia Młodzieży. Osobiste
spotkanie z Chrystusem, którym karmi się wasza konsekracja, winno być świadectwem
z całą mocą przemieniającą w waszym życiu; i ma dzisiaj szczególne znaczenie, gdy
„zauważamy proces pewnego rodzaju «zniknięcia Boga», pewnej amnezji, jeśli nie zupełnego
odrzucenia Chrześcijaństwa i wyparcia się skarbu otrzymanej wiary, z ryzykiem utraty
najgłębszej własnej tożsamości” (Orędzie na XXVI Światowy dzień Młodzieży 2011, 1).
W obliczu relatywizmu i przeciętności wyłania się potrzeba owego radykalizmu, którego
świadkiem jest konsekracja jako przynależność do Boga w najwyższym stopniu umiłowanego.
Ów
ewangeliczny radykalizm życia konsekrowanego wyraża się w synowskiej wspólnocie z
Kościołem, będącym ogniskiem domowym dzieci Bożych, zbudowanym przez Chrystusa. We
wspólnocie z pasterzami, którzy w imieniu Pana głoszą depozyt wiary, otrzymany za
pośrednictwem apostołów, Urzędu Nauczycielskiego Kościoła i tradycji chrześcijańskiej.
We wspólnocie z waszą rodziną zakonną, strzegąc z wdzięcznością jej prawdziwego dziedzictwa
duchowego i doceniając również inne charyzmaty. We wspólnocie z innymi członkami Kościoła,
jak świeccy, wezwani do świadczenia, wychodząc od własnego, specyficznego powołania,
o tej samej Ewangelii Pana.
I wreszcie radykalizm ewangeliczny wyraża się
w posłannictwie, jakie Bóg zechciał wam powierzyć. Począwszy od życia kontemplacyjnego,
które przyjmuje w swych klasztorach Słowo Pana w wymownym milczeniu i wielbi Jego
piękno w samotności zamieszkanej przez Niego, aż po różne drogi życia apostolskiego,
w bruzdach, w których dojrzewa nasienie ewangeliczne, w wychowywaniu dzieci i młodzieży,
w opiece nad chorymi i starcami, w towarzyszeniu rodzinom, w angażowaniu się na rzecz
życia, w świadczeniu o prawdzie, w głoszeniu pokoju i miłości, w zaangażowaniu misyjnym
i w nową ewangelizację i na tak wielu polach apostolstwa kościelnego.
Drogie
siostry, to jest świadectwo świętości, do której wzywa was Bóg, byście kroczyły w
bliskości i bez żadnych warunków za Jezusem Chrystusem w konsekracji, we wspólnocie
i w misji. Kościół potrzebuje waszej młodzieńczej wierności, zakorzenionej i zbudowanej
w Chrystusie. Dziękuję za wasze wielkoduszne, całkowite i wieczyste „tak” na wezwanie
Umiłowanego. Modlę się, aby Maryja Panna wspierała i towarzyszyła waszej konsekrowanej
młodości, wraz z żywym pragnieniem, aby Ona wyjaśniała, dodawała odwagi i oświecała
wszystkich młodych.
Z tymi uczuciami proszę Boga, aby wynagrodził obficie
wielkoduszny wkład życia konsekrowanego do tego Światowego Dnia Młodzieży i w Jego
Imieniu błogosławię wam z całego serca.