Арцыбіскуп Гуджэроцці: абяцаю ўсім беларусам слухаць і любіць іх
"Я абяцаю усім беларусам
слухаць і любіць іх", - з такімі словамі звярнуўся да вернікаў нашай краіны новапрызначаны
Апостальскі нунцый у Беларусі арцыбіскуп Клаўдыё Гуджэроцці. У інтэрв'ю нашаму радыё
іерарх расказаў аб сваім каўказскім вопыце дыпламатычнай службы і аб планах на новым
этапе працы ад імя Апостальскай Сталіцы. Прапануем вашай увазе тэкст інтэрвью з арцыбіскупам
Гуджэроцці.
Ваша Эксцэленцыі, з якімі думкамі і настроем вы прынялі прызначэнне
ў Беларусь?
Мая першая рэакцыя была падобнай да рэакцыі Абрагама, калі
Пан паклікаў яго пакінуць сваю зямлю і даверыцца Яму. Адчуваю пачуццё падзякі, за
усё тое, што на працягу апошніх гадоў мне давялося перажыць у Грузіі, Арменіі і Азербайджане,
а таксама за новае пакліканне служыць Апосталькай Сталіцы на Беларускай зямлі. Я асабліва
ўдзячны Святому Айцу за зноў аказаны да мяне давер у маёй новай дзейнасці.
Вы
неслі служэнне ў Грузіі, Арменіі, Азербайджане – былых краінах сацлягеру. Беларусь
таксама да іх адносіцца. Ці робіце Вы ў сваёй працы папраўку на тое, што практычна
80 гадоў на гэтай тэрыторыі рэлігія была “па-за законам”?
Падчас майго
служэння ў Кангрэгацыі па справах Усходніх Касцёлаў з 1985 г. да 2001 г., мне даводзілася
сачыць за падзеямі, што адбываліся ў Савецкім Саюзе і якія змянілі рух сусветнай гісторыі.
Потым была мая працяглая, амаль дзесяцігадовая прысутнасць на Каўказе, дзе я стаў
сведкам і прыхільнікам абуджэння новай свядомасці, намаганняў па пераадоленні сацыяльных
цяжкасцяў, пошуку стабільнасці, адкрыцця новых гарызонтаў, будавання грамадскага жыцця
на фундаменце павагі да чалавечай асобы і агульнага дабра. Пачатак дзейнасці ў
Беларусі з’яўляецца натуральным працягам майго каўказскага вопыту, спрабуючы ў асаблівасці,
знайсці Божую волю, у аснове кожнага сумлення, узаемнага даверу, павагі да маральных
законаў. Я знаёмы са слаўнай і шматпакутнай гісторыяй беларускага народа, з яго глыбокай
верай, дабрынёй і вялікадушшам жыхароў гэтай краіны. Я знаёмы з іх працавітасцю, з
дасягненнямі ў галіне культуры і мастацтва, з іх імкненнем чыніць дабро.
Ці
знаёмыя Вы з беларускімі біскупамі і становішчам Каталіцкага Касцёла ў краіне?
Я меў магчымасць сустрэцца з некаторымі кіраўнікамі каталіцкай супольнасці
ў Беларусі, як лацінскага так і візантыйскага абрадаў. У прыватнасці, я сустракаўся
з арцыбіскупам Кандрусевічам і архімандрытам Гаекам, а таксама з главой Беларускай
Праваслаўнай Царквы Мітрапалітам Мінскім і Слуцкім Філарэтам. У момант майго прызначэння,
я з вялікім захапленнем і малітоўным успамінам звяртаў свой позірк на кардынала Казіміра
Свёнтка, які нават з бальнічнага ложку працягваў сваю айцоўскую і пастырскую дзейнасць.
Зараз калі Пан паклікаў яго да сябе, мае ўспаміны і малітва становяцца яшчэ больш
моцнымі, з надзеяй, што ён стане нашым новым заступнікам у небе.
Я, як і усе
людзі, з боллем у сэрцы ўзгадваю катастрофу на Чарнобльскай АЭС, якая забрала жыцці
многіх нявінных людзей. Я памятаю вялікую салідарнасць, якую праявіла сусветная супольнасць,
у тым ліку і мая родная краіна Італія, для дапамогі, асабліва дзецям у тыя цяжкія
дні. Я сустракаўся з многімі простымі грамадзянамі Беларусі, якія паказалі мне сваё
вялікае сэрца. Думка аб тым, што мне давядзецца працаваць з імі радуе мяне і напаўняе
надзеяй.
Ці ёсць нейкія першачарговыя праблемы, на якія трэба звярнуць
увагу ў Беларусі?
Я еду ў Беларусь, як каталіцкі біскуп, падзяляючы з Праваслаўнай
Царквой амаль увесь скарб веры. Але пры гэтым, будучы прадстаўніком Папы Рымскага
нясу туды сведчанне служэння Пятра, як маста, што аб’ядноўвае. Я буду імкнуцца падзяліць
з усімі хрысціянамі вопыт служэння чалавечай асобе, які Каталіцкі Касцёл набыў у кантэксце
яго паўсюднай прысутнасці і, які пашырыўся ў выніку кантактаў з рознымі народамі на
працягу апошніх дзесяцігодзяў нанава здабытай свабоды. Негледзячы на тое, што на працягу
апошніх часоў, некалькі разоў праяўляліся непаразуменні і нават супрацьстаянне, усё
гэта яшчэ больш умацавала нашу веру і абагаціла наш пастырскі вопыт, напоўніўшы яго
больш глыбокім зместам.
Эксцэленцыя, з якімі словамі Вы хацелі б звярнуцца
да тых людзей, з якімі і для якіх Вам прыдзецца працаваць у Беларусі?
Пасылаю
сваё братэрскае прывітанне братам у біскупстве і святарстве. З асаблівай павагай я
стаўлюся да законнікаў і законніц, якія за іх жыццёвае сведчанне і служэнне Божай
любові, з’яўляюцца гонарам Касцёла. Благаслаўляю усіх свецкіх, якія прымаюць удзел
у жыцці Касцёла.
Вітаю Мітрапаліта Філарэта і усю Праваслаўную Царкву, спадчыну
якой я з энтузіязмам вывучаў на працягу многіх гадоў, і з якой давялося блізка супрацоўнічаць
падчас майго прабывання на Каўказе. Дасылаю Вам святы пацалунак міра. Выказваю поўную
гатоўнасць Каталіцкага Касцёла і Апостальскай Сталіцы жыць і працаваць для вернага
і сумеснага сведчання Евангелля ў надзеі на поўнае і бачнае адзінства.
Грамадзянскім
уладам краіны хачу выказаць сваю павагу і гатоўнасць працаваць дзеля дабра усяго беларускага
народа, ставячы ў галаву вугла чалавечую годнасць, якая для хрысціян паходзіць ад
асобы самаго Хрыста, Уцелаўлёнага Слова. Абяцаю ўсім беларусам слухаць і любіць іх.
Пакорна і ахвотна служыць ім праз маю новую працу. Беларускай рэдакцыі Ватыканскага
радыё выказваю маю сардэчную падзяку за ўсё, што яна зрабіла для вернікаў падчас пераследу,
калі яе голас нёс суцяшэнне і сведчыў аб падтрымцы і любові ўсяго Касцёла. Прашу усіх
ставіцца да здзейненых мной крокаў цярпліва, шчыра і адкрыта і маліцца за мяне. Дзякую.