Me 27qershor kalendari Kishtar përkujton Shën Qirilin e Aleksandrisë, ipeshkëv
Kisha katolike përkujton sot shën Qirilin e Aleksandrisë, ipeshkëv e doktor i kishës,
njërin ndër protagonistët kryesor të Kishës në gjysmën e parë të shekullit të pestë.
Përballoi kundërshtarët e Krishterimit me të njëjtën vendosmëri me të cilën luftoi
devijimet teologjike brenda vet Kishës. Shkrimtar prodhimtar e polemik, nuk iu shmang
diskutimeve kundër paganëve e kundër hebrenjve dhe bëhet pik referimi në diskutimet
teologjike të paraprijnë e shoqëruan Koncilin e III Ekumenik, të kremtuar në Efez
në vitin 431. Në ato vite posaçërisht të vështira për Kishën, Qirili, me gjithë situatën
e disa ngjarjeve që mbetën të errëta nën profilin historik, e qeverisi Kishën e Aleksandrisë
së Egjiptit duke mbrojtur trimërisht ortodoksinë. I lindur në vitin 370, nga viti
412 e derisa vdiq, në vitin 444, mbajti me guxim në duar frenat e Kishës së Egjiptit,
duke e kryer misionin e tij ipeshkvnor në një nga periudhat më të vështira të jetës
së Kishës lindore, në luftë për ruajtjen e ortodoksisë, në emër të papës Çelestini.
E pikërisht në këtë qëndrim plot vendosmëri në shërbim të doktrinës e në guximin
me të cilin mbrojti të vërtetën e krishtere, shikojmë shenjtërinë e ipeshkvit luftarak
të Aleksandrisë, që u njoh vonë në perëndim. Kulti i nderimit te tij u përhap në
mbarë Kishën vetëm nën Papninë e Leonit XIII. E po atëherë iu dha edhe titulli doktor
i Kishës, duke iu njohur kontributi në mbrojtje të ortodoksisë, kundër gabimeve të
Nestorit, ipeshkëv i Kostandinopojës, ndonëse nën kërcënimin e burgut e të internimit.
“Ne – shkruan Shenjti – për të mbrojtur fenë e Krishtit, jemi gati të përballojmë
gjithçka: zinxhirët, burgun, të gjitha trazirat e jetës e edhe vetë vdekjen”. Në
Konçilin e Efezit, ku Shën Qirili ishte protagonist, kundërshtari i tij, Nestori,
që kishte shkaktuar një stuhi të vërtetë në Kishë, duke vënë në dyshim amësinë hyjnore
të Marisë, doli përfundimisht nga skena. Me këtë rast Shenjti hartoi një teologji
të qartë e të vërtetë të Mishërimit të Krishtit. Kundërshtar i klasit të parë, Qirili
nuk e kurseu kurrë dhantinë e fjalës, me të cilën e kishte pajisur Zoti, në mbrojtjen
e të vërtetave të fesë, së cilës i shërbeu edhe si teolog i mprehtë e si bari shpirtrash,
duke na lënë trashëgim 156 homeli të famshme mbi Shën Lukën si dhe letrat e tij të
njohura baritore, shprehur në 29 homeli të mbajtura në periudhën e Pashkëve.