Stolica Apostolska zawarła porozumienie z Czarnogórą
Na audiencji prywatnej Benedykt XVI przyjął premiera Czarnogóry Igora Lukszicia z
towarzyszącymi mu osobami. Następnie szef rządu tego bałkańskiego państwa spotkał
się z kard. Tarcisio Bertone i z szefem watykańskiej dyplomacji abp. Dominique’iem
Mambertim. W centrum rozmów znalazło się porozumienie podstawowe między Stolicą Apostolską
a Czarnogórą, które na zakończenie spotkania zostało podpisane przez watykańskiego
sekretarza stanu i przez czarnogórskiego premiera.
Umowa z Czarnogórą dotyczy
w szczególności uznania tam publicznej osobowości prawnej Kościoła i jego instytucji
w ramach społeczeństwa. Przypieczętowuje ona bardzo dobre relacje, jakie Stolica Apostolska
ma z tym krajem już od chwili ogłoszenia przed pięciu laty jego niepodległości – czytamy
w wydanym w Watykanie komunikacie. Określa on rozmowy kard. Bertone z premierem Luksziciem
jako serdeczne. Stwierdza, że dokonano owocnej wymiany opinii na aktualne tematy międzynarodowe
w perspektywie integracji europejskiej i euro-atlantyckiej. Zajęto się wysiłkami czarnogórskiego
rządu na rzecz pokoju i równowagi między różnymi grupami ludności i wyznaniami religijnymi
obecnymi w tym kraju. Ponadto potwierdzono wolę dalszego konstruktywnego dialogu na
tematy wspólnie interesujące Kościół i państwo.
Watykański sekretarz stanu
przypomniał, że Stolica Apostolska przed pięciu laty od razu uznała niepodległość
Czarnogóry, wyrażając zadowolenie, że oddzielenie od Serbii dokonało się pokojowo.
Jeszcze w tym samym roku nawiązała z nowym państwem stosunki dyplomatyczne. Pierwszą
konwencję zawarła już 1886 r. z ówczesnym księciem Czarnogóry Mikołajem Petrowiciem-Niegoszem,
co miało wielkie znaczenie nie tylko dla tego w większości prawosławnego kraju, ale
dla całego regionu – przypomniał kard. Bertone.
Podpisane dziś porozumienie
wejdzie w życie po wymianie dokumentów ratyfikacyjnych. Dotyczy ono m.in. wolności
i niezależności Kościoła tak, gdy chodzi o kult, jak działalność kulturalną, edukacyjną,
duszpasterską i charytatywną oraz prowadzenie seminariów czy opiekę duchową w siłach
zbrojnych, więzieniach i szpitalach.