Papa: Kisha respekton laicitetin e Shtetit por mbron jetën në çdo fazë dhe familjen
Papa në Bazilikën e Zojës së Madhe ia besoi Italinë Zemrës së shën Marisë. Lutje për
pajtim e bashkim “Guxim! Pavarësisht nga vështirësitë, “asgjë s’është e pamundur
për Zotin”, për Atë që vazhdon të bëjë “gjëra të mëdha”, përmes atyre që, si Maria,
e lëshojnë krejtësisht e pa kushte veten në dorën e Tij” Në Bazilikën e parë
të Perëndimit, kushtuar Nënës së Zotit, Papa Benedikti XVI, së bashku me ipeshkvijtë
italianë, në asamblenë e tyre të përgjithshme, ia kushtoi krejt Italinë Zojës së Bekuar,
thirrur me titujt “Salus Populi Romani” e “Mater Unitatis”. Ati i Shenjtë tha Rruzaren
bashkë me prelatët, duke kremtuar kështu edhe 150-vjetorin e bashkimit kombëtar të
Italisë e themelimin e shtetit italian. Më pas, Papa u foli ipeshkvijve, duke kujtuar
se jemi në muajin e majit, kushtuar shën Marisë e duke përshkruar së bashku me prelatët
rrugën e Rruzares Shenjte, në një mënyrë origjinale: “Në shkollën e Marisë,
ftohemi të bëjmë të njëjtat hapa me Jezusin: të zbresim me Të në lumin Jordan, që
Shpirti i Shenjtë ta përforcojë hirin e Pagëzimit; të ulemi në dasmën e Kanës, për
të marrë prej Tij “verën e mirë” të festës; të hyjmë në sinagogën e Nazaretit, si
të varfër, të cilëve u drejtohet lajmi i mirë i Mbretërisë së Hyjit; e akoma, të ngjitemi
mbi malin Tabor, për ta përjetuar kryqin në dritën e Pashkëve; së fundi, të marrim
pjesë në Çenakull në flijimin e ri e të amshuar, që duke paralajmëruar qiejt e rinj
e tokën e re, e gjallëron krejt Gjithësinë”. Benedikti XVI kujtoi Papën Gjon
Pali II dhe hapjen e Portës Shenjte të kësaj bazilike nga i Lumi i ri në vitin jubilar
2000. Ajo portë mund të kapërcehet përditë e të na afrojë me Krishtin, nëse lutemi,
theksoi Papa: “Lutja na ndihmon të njohim në Të qendrën e jetës sonë, të qëndrojmë
me Të, t’ia përshtasim Atij vullnetin tonë, të bëjmë “ç’të na thotë” (Gjn 2,5), të
sigurtë për besnikërinë e Tij. Kjo është detyra thelbësore e Kishës, që Ai vetë e
ka kurorëzuar si nusen e vet mistike… Maria është modeli: ajo na jep pasqyrën, në
të cilën ftohemi të njohim identitetin tonë”. Por cilat janë karakteristikat
e Virgjërës Shenjte, që e kthejnë atë në model për krejt Kishën? Maria i besoi Zotit,
shpjegoi Papa, e lëshoi krejtësisht vetveten në dorën e Tij. E më tej: “Prirjet
e zemrës së saj – dëgjimi, mikpritja, përvujtëria, besnikëria, lavdërimi i Zotit e
pritja – korrespondojnë me sjelljet e brendshme e me gjestet, që plazmojnë jetën e
krishterë. Prej tyre ushqehet Kisha, e vetëdijshme se shprehin atë, që Zoti pret prej
saj”. Bërthama më e lashtë e Bazilikës së Zojës së Madhe në Romë është e shekullit
V, ngushtësisht e lidhur me Koncilin e Efesit, në vitin 431, i cili e shpalli shën
Marinë, Theotòkos - Nëna e Zotit. Titull me përmbajtje kristologjike, theksoi Benedikti
XVI, sepse na çon në misterin e mishërimit të Birit, ku bashkohen natyra njerëzore
me natyrën hyjnore. Prandaj, Maria është shprehja më e lartë e të gjitha grave e nënave,
që pasqyrohen në Besëlidhjen e Vjetër, në vuajtje me popullin e tyre, por edhe me
farën e shpresës në zemër. Maria na jep Birin, duke e bërë Zotin të pranishëm në histori
e duke i dhënë mundësinë kështu, çdo njeriu të rilindë nga lart, të jetojë sipas vullnetit
të Hyjit e ta realizojë jetën e vet në plotësi. Mënyra si e jetoi Maria besimin e
saj në Zotin e dhurata që i la njerëzimit, pikërisht për hir të këtij besimi pa kushte,
është shembulli, që tregon se feja nuk është largim nga shoqëria, përkundrazi: “Në
çdo epokë të historisë, takimi me fjalën gjithnjë të re të Ungjillit ka qenë burim
qytetërimi, ka ndërtuar ura ndërmjet popujve e ka pasuruar indin e qyteteve tona,
duke gjetur shprehjen e vet në kulturë, në art e jo më pak, në mijëra forma bamirësie”. Që
këtej, detyra e Kishës Katolike në shoqëri: “Ajo nuk kërkon privilegje, as nuk
merr përsipër përgjegjësitë e institucioneve politike; duke respektuar laicitetin
e ligjshëm të shtetit, ajo tregon kujdes në përkrahjen e të drejtave themelore të
njeriut… Kisha… vazhdon të ofrojë kontributin e vet për të mirën e përbashkët, duke
thirrur secilin të promovojë dhe të mbrojë jetën njerëzore në të gjitha fazat e të
mbështesë me vepra familjen; vërtet, ajo mbetet realiteti i parë, ku mund të rriten
njerëz të lirë e të përgjegjshëm, të formuar me ato vlera të thella, që çojnë drejt
vëllazërimit e që bëjnë të mundur edhe përballimin e problemeve të jetës”. Duke
iu drejtuar ipeshkvijve, Papa u kujtoi detyrën e tyre para besimtarëve e para shoqërisë
në përgjithësi: “Në një epokë, ku gjithnjë e më me forcë del në pah kërkesa
për pika të qëndrueshme referimi shpirtëror, duhet të dini t’u propozoni të gjithëve
veçantinë e përvojës së krishterë: fitoren e Zotit mbi të keqen e mbi vdekjen, si
horizont, që hedh dritën e shpresës mbi të tashmen”. Shembulli i Zojës është
ai, që duhet të na udhëheqë nëpër rrugët e jetës, duhet t’i tregojë udhën politikës,
që të punojë për paqen, për solidaritetin e për zhvillimin shoqëror. Para se t’i bekonte
të pranishmit, por edhe gjithë popullin italian, Papa iu lut pikërisht Virgjërës së
Shenjtë me fjalët: “Shembulli i Marisë i haptë rrugën një shoqërie më të drejtë,
më të pjekur e më të përgjegjshme, të aftë të rizbulojë vlerat e thella të zemrës
njerëzore. Nëna e Zotit i inkurajoftë të rinjtë, i mbështettë familjet, i ngushëlloftë
të sëmurët, nxjerrttë për secilin përtëritjen e dikimit të Shpirtit Shenjt, duke na
ndihmuar, që edhe në këto kohë, ta njohim e ta ndjekim Zotin, i cili është e mira
e vërtetë e jetës, sepse është jeta vetë”.