Wiosenny numer Pastores o kryzysach księdza

Tytuł 51. numeru kwartalnika poświęconego formacji kapłańskiej nawiązuje do kryzysu tożsamości duchownych, o których wspomina adhortacja apostolska Jana Pawła II Pastores dabo vobis [11]. W rozmowie redakcyjnej z udziałem psychologa, socjologa, dziennikarza i teologa wykazano, że nieszczęśliwe jest określanie mianem „kryzysu” wszystkich trudności w życiu księdza. Jak zaznaczył ks. K. Pek MIC, istnieje bowiem obawa wyparcia takich terminów jak „grzech” i „pascha”. Dobitnie to również wykazuje w artykule ks. kard. A. Vanhoye SJ, który eksponuje nowość chrześcijańskiego rozumienia kapłaństwa jako przemiany serca mocą łaski Pana.

„Życie z Jezusem boli” – pod takim tytułem opisuje nawrócenie o. M. Zioło OCSO. Natomiast o. M. Kożuch SJ zaznacza, że problemem jest dopiero „kryzys niezrozumiany i źle przeżyty, [bo] prowadzi w konsekwencji do nowych kryzysów”. Można to zobaczyć na przykładzie przeżywania celibatu, gdzie M. Lütz uzasadnia, iż „forma życia w celibacie konsekwentnie zwalcza absurdalne dogmaty powszechnej idolatrii ciała”. Przezwyciężenie tego, nie jest możliwe bez odniesienia do Boga. Dlatego w numerze pisma zaproponowano także wprowadzenie do dwóch medytacji biblijnych.

Natomiast ks. W. Nowacki dopowiada, że „zmaganie się ze słabościami ukazywane jest od początku jako normalna droga chrześcijańskiego życia i wzrostu”. Ilustrują to zamieszczone świadectwa. Jeden z księży opisuje jak przeszedł drogę uzdrowienia z praktyki różdżkarstwa i „czynienia cudów”, zaś drugi opowiada o drodze odnajdywania sensu życia w niedziałaniu, w sytuacji, gdy poważnie zachorował.
ks. W. Węckowski