Benedikti XVI ekuipazhit të Stacionit kozmik ndërkombëtar: toka atje poshtë është një e luftërat janë pa kuptim.

(21.05.2011 RV)“Disa çaste dialogu të jashtëzakonshëm, me ju, që përfaqësoni pikën më të përparuar të njerëzimit”. Janë fjalët e Benediktit XVI gjatë lidhjes historike të drejtpërdrejtë nga Vatikani me astronautët e Stacionit kozmik ndërkombëtar.
Zgjati rreth 20 minuta, biseda e përzemërt, e jashtëzakonshme, gjatë së cilës Papa u drejtoi pesë pyetje anëtarëve të ekuipazhit, duke dëgjuar edhe përgjigjet e tyre.
Jemi në qendër të një operacioni shkencor-teknologjik, por mbi të gjitha, të një çasti tejet emocionant. Fjalët, që nisen nga Stacioni kozmik e fjalët, nga salla Fokoni, në Vatikan, ku Papa është ulur para televizorit, takohen. Flasin drejtori i Agjencisë Kozmike Evropiane, gjermani Thomas Reiter dhe ai i Agjencisë Kozmike Italiane, Enrico Saggese. Më pas, kreu i misionit, rusi Dimitri Kontradieff, që shqipton fjalët: “Mirë se erdhët në bord, Shenjtëria Juaj!”. Papa dëgjon e pastaj merr fjalën:
“Humanity is experiencing a period of extremely rapid progress in the fields of scientific knowledge and technical applications…”
Njerëzimi, thotë Papa në fillim të dialogut, duke përshëndetur në gjuhën angleze, jeton në një periudhë progresi, kur njohuritë shkencore dhe zbatimet teknike ecin përpara me shpejtësi rrufeje. Në një farë mënyre, ju jeni pika më e përparuar e njerëzimit, që zbulon hapësira të reja e mundësi të reja për ardhmërinë tonë, duke i kapërcyer kufijtë e përvojës së përditshme.
Por Papa, që flet në hapësirë e që ripohon se njeriu duhet të jetë në qendër të të gjitha sendeve, është edhe Papa që thotë: “Dialogoj me ju, sepse jam kureshtar të njoh përvojën dhe reflektimet tuaja”. E është Papa, që nuk mban vetëm fjalime, por bën edhe pyetje:
“…how science can contribute to the cause of peace?”…
Si mund të kontribuojë shkenca për kauzën e paqes? Pyet Benedikti XVI, duke reflektuar sesa pa kuptim do të duket, duke e parë tokën nga larg, mendimi se njerëzit atje poshtë vriten njëri me tjetrin. E, lidhur me këtë, vërejtja e parë personale: Ati i Shenjtë kujton se gruaja e njërit nga astronautët, e amerikanit Mark Kelly, e plagosur rëndë gjatë një sulmi, vuan në një krevat spitali. Papa uron ta rifitojë përsëri e plotësisht shëndetin. I përgjigjet vetë astronauti:
“We fly over most of the world and you don’t see borders, but at the same time we realize that people fight with each other and there is a lot of violence in this world and it’s really an unfortunate thing”.
“Që këtu ku jemi, nuk i dallojmë kufijtë, por e dimë se ndërmjet tyre e për to luftohet; luftohet në Lindjen e Mesme e në Veri të Afrikës. Shumë nga luftërat bëhen për energjinë, e ne këtu jetojmë në një situatë, në të cilën energjia nuk mungon. Duhet të kuptojmë si mund t’i shmangim luftërat”.
Papa jo vetëm i dëgjon astronautët, po i shikon edhe në ekran. Ndërsa ata vetëm e dëgjojnë, pa e shikuar, sepse nuk kanë video. Emocion të veçantë krijon vonesa prej 5 sekondash e tingullit.
Benedikti XVI kujton, më pas, se ambienti dhe ardhmëria e breznive të reja janë në rrezik serioz, se shkencëtarët na ftojnë të kemi kujdes e se, në këndvështimin etik, duhet të jemi shumë më të vetëdijshëm për gjithçka ndodh rreth nesh.
E pas kësaj, Papa u drejton një pyetje të drejtpërdrejtë astronautëve: “Nga pika juaj e jashtëzakonshme e vrojtimit, si ju duket situata në tokë? A shihni shenja a fenomene, që duhet të na nxisin të jemi më të vëmendshëm?”.
“We can see how indescribably beautiful the planet that we have been given is; but on the other hand, we can really clearly see how fragile it is”.
Përgjigjet Ron Garan, që thotë se e shikon qartë, prej lart, bukurinë e tokës, por edhe brishtësinë e saj, posaçërisht atmosferën e saj aq të rrezikuar. Prej andej kuptohet edhe më mirë se të gjithë, pa asnjë përjashtim, duhet të bashkëpunojmë.
Pastaj një pyetje e mirëpërcaktuar, lidhur me përgjegjësinë e atyre që, duke u kthyer nga një mision në kozmos, shikohen si heronj e u flasin të gjithëve, posaçërisht të rinjve, që ndikohen fuqimisht nga përvoja e zbulimeve të tilla:
“If we look up, we can see the rest of the universe, and the rest of the Universe is out there for us to go explore”.
Mike Finchke përgjigjet se njerëzit duhet ta studiojnë e ta zbulojnë universin e se këtë duhet ta bëjnë së bashku, sepse së bashku jetojnë në të njëjtin Planet.
Pastaj Benedikti XVI kujton medaljen e argjendit, mbi të cilën është skalitur krijimi i njeriut, i Mikelanxhelos, dhuratë e Papës astronautëve, për ta mbartur në këtë mision E në ekran shikohet pikërisht medalja, që luhatet, sepse në një hapësirë pa gravitet.
Pastaj, pyetja delikate për Zotin, që Benedikti XVI e bën me urtinë më të madhe:”Kur punoni në hapësirën pa fund, pyet, a reflektoni ndonjëherë për misterin? A ju ndodh t’i drejtoni lutjen tuaj Krijuesit? Apo mendoni se është më lehtë të merreni me këto gjëra pas rikthimit mbi tokë?”:
“Our planet, the blue planet, is beautiful. Blue is the colour of our planet, blue is the colour of the sky, blue is also the colour of the Italian Air Force, the organization that gave me the opportunity to then join the Italian Space Agency and the European Space Agency”.
Përgjigjet Roberto Vittori: flet për bukurinë e qiellit e të universit, por edhe për ngjyrën blu, të Flotës Ajrore Italiane:
Pastaj pohon për vete:
“I do pray for me” - “Unë lutem!”.
Ngushëllimi i Papës, pastaj, për astronautin italian, Paolo Nespoli, që kur të kthehet në tokë, nuk do ta gjejë më nënën.
Papa sot takohet e reflekton për probleme themelore me njerëz, që shkenca i ka çuar shumë larg nga toka. E në sa reflekton, njëherësh me medaljen, edhe flokët e gjata të gruas së vetme në bord, si dhe një objekt metali, luhaten lirisht, në mungesë të gravitetit, madje dhe disa nga astronautët, nisin lëvizjet tipike për hapësirat kozmike, duke krijuar një situatë të këndshme. E Ati i Shenjtë nuk mund të mos vërë buzën në gaz.
Të gjithë e admirojnë guximin tuaj, disiplinën dhe impenjimin, me të cilin ju u përgatitët për këtë mision, vijon Papa, dhe shton: “Jemi të bindur se frymëzoheni nga ideale fisnike e se dëshironi t’i vini frytet e kërkimeve tuaja shkencore në shërbim të mbarë njerëzimit, për të mirën e përgjithshme. Ky bashkëbisedim më jep mundësi të shpreh admirimin e vlerësimin tim për ju e për të gjithë ata, që bashkëpunojnë për ta bërë të mundur veprën tuaj e edhe për t’ju dhënë zemër, që ta kryeni me siguri e sukses.
Në përfundim të dialogut, Benedikti XVI i përshëndet kozmonautët, duke u uruar suksese në misionin e tyre në shërbim të shkencës, të bashkëpunimit ndërkombëtar, të progresit të vërtetë e të paqes në botë.Do të vijoj t’ju ndjek me mendimin tim e me lutjen time, shton Ati i Shenjtë, para se t’u japë astronautëve bekimin e tij krejt të jashtëzakonshëm apostolik, në sa ata vijojnë rrotullimin në hapësirën e pakufishme, duke u përpjekur që, në ato çaste kur dialogojnë me Atin e Shenjtë, të mos harrojnë mungesën e gravitetit, që mund t’i shkëpusë papritmas nga një qëndrim i denjë për këtë çast kaq të pazakontë, mbi të cilin janë ngulur sytë e mbarë njerëzimit, edhe ai në rrotullim, ashtu si Stacioni kozmik.