Me 9 maj Kisha katolike përkujton Shën Pakomin, abat.
(09.05.2011)Pakomi lindi në Egjiptin e Epër në vitin e largët 287. Ishte bir i një
familjeje pagane. Sapo i kishte mbushur 20 vjetët, u rekrutua në ushtrinë perandorake.
Përfundoi shumë shpejt në burgjet e Tebës, së bashku me të gjithë rekrutët që u mobilizuan
së bashku me të. Shpëtuan nga vdekja, falë ndihmës së disa të krishterëve vendas të
cilët, duke përfituar nga errësira e natës, u çonin të burgosurve ushqim sa për të
mbajtur frymën gjallë. Ky gjest kaq fisnik nga ana e këtyre njerëzve fare të panjohur,
e preku thellësisht Pakomin, i cili nuk mundi të mos e pyeste veten se kush i shtynte
të silleshin kaq bujarisht. “Zoti i qiellit” - iu përgjigjen të krishterët. Si dëgjoi
këtë përgjigje, Pakomi iu lut Zotit të të krishterëve ta çlironte nga zinxhirët dhe
i premtoi se do t’ia shpërblente, duke ia kushtuar gjithë jetën. Zoti ia dëgjoi lutjen:
ai u lirua. E sapo fitoi lirinë, bëri çmos ta përmbushte kushtin. Hyri, për këtë qëllim,
në bashkësinë e krishterë të një fshati jugor, që sot njihet me emrin Kasr-es-Sajad,
ku u përgatit për të marrë sakramentin e Pagëzimit. Për një farë kohe jetoi si vetmitar,
duke iu kushtuar Zotit e shërbimit të banorëve vendas. Pastaj u lidh ngushtë me murgun
Palamon, i cili u bë për shtatë vjet me radhë ati i tij shpirtëror. U tërhoq pastaj
në vetmi të plotë në shkretëtirë. Një zë misterioz e ftoi të ngulte banesën në këtë
vend, ku do ta ndiqnin shumë dishepuj. E ashtu ngjau. Kur vdiq Shën Pakomi, aty ishin
ngritur nëntë kuvende mashkullore e një femëror. Në sa të dhënat për jetën e shenjtit
janë të sigurta, pak dihet për vdekjen e varrimin e tij. E kjo sepse në prag të vdekjes,
ai vetë i kërkoi dishepullit të tij më besnik ta varroste në një vend të fshehtë,
për të shmangur nderimin nga ana e ndjekësve të tij.