Bukuria marramendëse e muzikës së Vivaldit, thellësia e kristaltë e “Stabat Mater”-it
të Rosinit bënin pjesë në progamin e koncertit të sotëm, ofruar për Papën Benedikti
XVI, nga presidenti i Republikës Italiane, Xhorxho Napolitano, në Sallën Pali VI në
Vatikan. Koncerti mbylli periudhën e Pashkëve e të lumnimit të Papës Gjon Pali II.
Orkestrën dhe Korin e Teatrit të Operas së Romës i dirigjoi spanjolli Jesús López
Cobos, i cili na shpjegon se pse janë zgjedhur “Kredo RV 591” e Vivaldit dhe “Stabat
Mater” e Rosinit, kompozime fetare larg njëra-tjetrës në kohë e në stil, por të dyja,
të afta të shprehin ndjenjat më të thella të fesë: Janë propozime të Atit të
Shenjtë, sepse koncerti i kushtohej atij e ne deshëm që ai vetë të na thoshte se ç’dëshironte
të dëgjonte. Nga mundësitë që i ofruam, zgjodhi këto dy pjesë. Janë dy botë të ndryshme:
nga njëra anë, Vivaldi me muzikën e tij baroke me rigorozitet akademik, nga ana tjetër,
Rosini që me “Stabat Mater” nuk e tradhëton gjuhën e vet muzikore. Në nivelin emocional,
ndihet se teksti i “Stabat Mater” (që shpreh dhimbjen e Shën Marisë nën Kryqin e Krishtit)
e ka frymëzuar Rosinin për muzikën. Pak kompozitorë – ndoshta Moxarti – dinë të shkruajnë
një muzikë të trishtuar, që është njëkohësisht edhe optimiste. Kur dëgjojmë “Stabat
Mater” ndjejmë se në dhimbje gjendet gjithnjë ngushëllimi, se dhimbja është vërtet
rruga drejt shëlbimit.