Muajin maj Kisha ia kushton nderimit të figurës së Zojës së Bekuar
Kemi filluan muajin e majit të cilin Kisha katolike ia kushton nderimit të Zojës
së Bekuar dhe lutjeve drejtuar Hyjit përmes ndërmjetësimit të Saj amnor . Kështu,
kur thuhet maj, mendja të shkon menjëherë te Zoja e Bekuar. Maji është muaji që i
kushtohet Zojës, është koha e bashkimit më të ngushtë me Nënën e ne të gjithëve, e
cila na prin tek Jezusi. Muaji i majit, vetvetiu, i është kushtuar Zojës, sepse është
muaji i bukurisë, muaji i shpërthimit të jetës e asnjë krijesë nuk është më e bukur
se Maria; asnjë krijesë nuk i ka kënduar jetës si Maria. Prandaj muaji i majit është
muaj marian. E muaji maj ka disa elemente kryesore që karakterizojnë. Besojmë se
çasti më i rëndësishëm i muajit maj duhet të jetë ai i rizbulimit të lutjes mariane
e posaçërisht i thënies së Rruzares në shtëpi, në gjirin e familjes. Mund të themi
se dikur Rruzarja ishte një element i domosdoshëm për jetën e përditshme të familjes
së krishterë. Familja e krishterë shqiptare e ka traditë të mblidhet çdo mbrëmje për
të thënë Rruzaren Shenjte. Kur nuk kishte televizor, madje as dritë; gjithsesi nën
dritën e kandilit (që ndizet shpesh herë edhe sot) familja ndjehej mrekullisht e lume.
Sa binte muzgu, këmbanat e Kishës këndonin Ave Marinë, e familjet ishin përplot me
Zotin, në sa luteshin së bashku me Zojën e Bekuar. Ç’ i pengon të mblidhen edhe sot
e ta thonë së bashku Rruzaren? E me që sot çdo familje ka edhe televizor, mund të
lutet bashkë me Papën. Kujtojmë se të shtunën e ardhshme, më 3 maj, Benedikti XVI
do t’i prijë Rruzares së besimtarëve nga bazilika më e vjetër e krishterimit kushtuar
Zojës së Bekuar: ajo e Shën Marisë së Madhe. Kujtojmë se Rruzarja me Papën mund të
thuhet edhe duke përdorur videot, që tashmë mund të gjinden kudo. E gjatë këtij muaji
Kisha na fton të gjithë e këndej edhe dëgjuesve e besimtarëve shqiptarë për ta thënë
sa më shpesh e më mirë Rruzaren Shenjte. Për ta thënë mirë Rruzaren është e nevojshme
që në shtëpi të ndjehet atmosfera e lutjes. Lutja nuk vjen vetvetiu. Në se në shtëpi
ndjehet fryma e fesë, është e lehtë të krijohen kushtet e nevojshme për të thënë me
gjithë zemër Ruzaren. Para së gjithash duhet që të mblidhen të gjithë së bashku, babai,
nëna, bijtë e bijat e në se janë, edhe gjyshi e gjyshja, sepse Rruzarja është e bukur,
kur e thotë gjithë familja së bashku, kur luten të gjithë një zëri. Duke thënë së
bashku Rruzaren, ndjehet zëri i popullit të Zotit, familja bëhet një gjë e vetme me
të, ndjen misterin e Jezusit të pranishëm në mes të atyre që janë mbledhur në emër
të Tij. E duhet të kujtojmë edhe faktin se si lindi devocioni për Zojën e Bekuar!
Devocioni për Zojën e Bekuar lind nga vetë historia e shëlbimit, është vepër e vetë
Zotit. Shën Luka ungjilltar i paraprin tregimit mbi Lajmërimin e Zojës me disa fjalë,
që kanë një kuptim jashtëzakonisht vendimtar. Thotë Ungjilltari: “Engjëlli Gabriel
qe dërguar nga Zoti në një qytet të Galilesë, të quajtur Nazareth, tek një virgjër
me emrin Mari”. Kjo shtesë ka rëndësi vendimtare: na tregon se është Zoti ai që e
dërgoi Engjëllin. Prej këndej, edhe se është Zoti ai që e zgjodhi Marinë. Ishte Zoti
ai që trokiste te porta e zemrës së Marisë; kjo portë u hap dy kanatash përpara Hyjit
e që atë çast Maria u bë bashkëpunëtorja më e madhe në planin e shëlbimit. Maria është
vazhdimisht pranë Jezusit, nuk ndahet kurrë nga ai. Në se ndahet Biri nga Nëna ose
Nëna nga Biri, bëhet diçka që është kundër zgjedhjes së Zotit. Prandaj themi se Maria
na merr për dore e na çon te Krishti.