Bregu i Fildishtë: OKB-ja bombardon rezidencën e presidentit Gbagbo. Ban Ki-Moon:
“kemi ndërhyrë për mbrojtjen e civilëve”
Në Bregun e Fidishtë situata vazhdon të jetë e tensionuar, kriza përkeqësohet e vendi
gjendet para një kthese vendimtare. OKB-ja bombardon rezidencën e presidentit Gbagbo,
i cili refuzon ta lëshon pushtetin. Sekretari i përgjithshëm i Kombeve të bashkuara,
Ban Ki-Moon, dje dha urdhrin e sulmeve ajrore ushtarake në Bregun e Fildishtë Forcat,
e deklaroi: “kemi ndërhyrë për mbrojtjen e civilëve”. Objektivi është neutralizimi
i armëve të rënda, që forcat besnike të presidentit që Gbagbo, përdorin kundër popullsisë
civile. E sot në Abixhian, kryeqyteti ekonomik i Vendit, janë dëgjuar përsëri
shpërthime të shkaktuara nga armë të rënda. Ndërsa nga SHBA-së, presidenti Obama ka
ftuar Gbagbo të largohen nga pushteti për t’i lëshuar vendin presidentit të ri të
zgjedhur Alassane Ouattara, trupat e të cilit ditëve të fundit kanë kushtuar qytetet
kryesore të Bregut të Fildishtë. E pikërisht trupat e presidentit të ri po përgatiten
për sulmin përfundimtar mbi Abixhanin, kundër trupave të presidentit Laurent Gbagbo,
që e ka përfunduar detyrën por refuzon të largohet nga pushteti. Kombet e Bashkuara
i nxisin autoritetet përkatëse për të bërë edhe hetime rreth masakrës së Duekoue,
gjatë së cilës u mbytën mizorisht më se 170 vetë . E, ndërkaq, rriten polemikat për
praninë franceze në vend. Misioni i Parisit, sipas zëdhënësit të presidentit Gbagbo
– sillet si të ishte ushtri pushtuese. Folëm me Massimo Nava-n, editorialist
i gazetës italiane ‘Corriere della Sera” e njohës i thellë i politikës së jashtme
të Parisit. Ta dëgjojmë:
Përgjigje: - Duhet nënvizuar absolutisht
se Franca vepron me mandatin e OKB-së, prej këndej, nuk është fare forcë pushtuese:
i vuri në dispozicion ushtarët e vet, nga njëra anë për të mbrojtur një shumicë civilësh
francezë, që veprojnë prej vitesh në Bregun e Fildishtë, një nga partnerët kryesorë
të Francës; e nga ana tjetër, posaçërisht për të siguruar ligjshmërinë e procesit
demokratik, pas zgjedhjeve të nëntorit të kaluar dhe fitores, së njohur ndërkombëtarisht
nga vëzhguesit, të Ouattarës, të cilin, në këtë pikë, nuk mund ta quajmë më president.
Kam lexuar disa deklarata të ndjekësve të Gbagbos, të cilët e akuzojnë Francën si
shkaktare të mundshme të një Ruande të re: mua më duket se është krejtësisht e kundërta.
Pyetje:
- Disa vëzhgues thonë se edhe Afrika është skena, në të cilën luhet rizgjedhja e presidentit
francez Sarkozì…
Përgjigje: - Nga njëra anë, si ndodh shpesh në
këto raste, besoj se elementi elektoral dhe elementi i opinionit publik, lidhur me
ambiciet e një lideri, janë në logjikën e gjërave. Por më duket krejt e tepërt të
mendosh se mund të sulmohet ushtarakisht Libia ose Bregu i Fildishtë thjesht për t’u
rizgjedhur në postin e presidentit. Kjo e kalon çdo cak. Është e qartë se Franca,
me presidentin Sarkozì, e ka nisur qëkur, e jo sot, rishkimin e politikës së vet të
jashtme në Kontinentin Afrikan, edhe me strategji e interesa të natyrës ekonomike
e tregtare, por edhe duke inkurajuar proceset e demokratizimit si dhe proceset e ndërrrimit
të klasave drejtuese.