Liturgjia e Fjalës së Zotit e dielës së 4-të Krezhmëve: 'Me Jezusin nga errësira në
dritë!'
Ja përsëri përsëri në takimin tonë javor të së shtunës me Fjalën e Zotit të së dielës,
kësaj radhe do të dëgjojmë e meditojmë së bashku leximet biblike të liturgjisë së
Fjalës Hyjnore të dielës së 4-të të kohës së Krezhmëve, ciklit të parë sipas kalendarit
liturgjik të Kishës. Liturgjia e kësaj së diele na ofron një reflektim të madh
e të rëndësishëm mbi Pagëzimin e krishterë, përmes të cilit hyhet në një realitet
të ri: nga errësira e mëkatit kalohet në mbretërinë e dritës. Si pasojë, jemi të ftuar
të ecim si bijtë e dritës. Zgjedhja e Davidit të ri për mbret të izraelit (Leximi
Parë) i përgjigjet logjikës së Zotit që lexon e shikon zemrën dhe vështrimet e tij
nuk përkojnë domosdoshmërisht me tonat. Vërtet, shpesh herë, ne ndalemi te aspektet
e jashtme, te përshtypja e madje edhe bindja që krijojmë nga dukja apo pamja e jashtme.
Zoti shikon në thellësi dhe zgjedh me urti, kujdes e përpikëri. Shën Pali i fton
Efasianët (Leximi Dytë) t’i bien mohit errësirës dhe të jetojnë si bijtë e dritës.
Të kaluarës së errësirës duhet t’i kundërvihet drita, plogëtisë veprimtaria e zelli,
mos angazhimit pjesëmarrja. Besimtari, i pagëzuar në Krishtin, duhet të sjell fryte. Shërbimi
i të verbrit të lindur (Ungjilli) i ofron Gjonit ungjilltar rastin për të vënë në
pah udhën e fesë që avancon mes mundimesh e vështirësish. I verbri arrit te drita,
do të thotë te feja në Zotin, dhe atë e kumton. Ne shpesh herë pretendojmë të shohim
qartë e nuk vërejmë se jemi të verbër. Por nuk duhet të harrojmë se Krishti është
drita që na udhëheq. Kështu pra, të dashur vëllezër e motra, tema kryesore që përshkon
leximet biblike të liturgjisë së Fjalës së Zotit të kësaj së diele është DRITA, drita
që zbret prej së larti, që na është dhuruar nga Hyji, që depërton në zemra të njerëzve,
që shëron, ngushëllon e shëlbon. Pra, Zoti na do, na shpëton e na udhëheq përmes udhës
pendestare tek gëzimi i Pashkëve. E kështu, deri tani kemi përshkuar gjysmën e
udhës shpirtërore drejt Pashkëve. Nëse ndonjëherë hasim në errësirën e dyshimit, të
mëkatit, të vuajtjes pa shpresë…mos të lejojmë të pushtohemi nga frika, sepse Drita
ka ardhur në botë. Ai, Jezu Krishti, i shëron sytë tanë të sëmurë e shndritë udhën
dhe jetën tonë. Hyji nuk e shikon pamjen e jashtme, por zemrën e njeriut. Drita e
Krishtit Zot na ndihmon të jetojmë një jetë të re e të sjellim fryte të mira, të drejta
e të vërteta në jetën e përditshme. T´ia hapim zemrat tona dashurisë e dritës së
Zotit. Zoti është me ne, dhe ai e kërkon secilin prej nesh, prandaj: • Krishti
nuk ka duar, po ka vetëm duart e tona, që të kryhet sot puna e tij. • Ai nuk ka
këmbë, po ka vetëm këmbët e tona, që t´i udhëheq njerëzit në rrugën e vet. • Krishti
nuk ka buzë, po vetëm buzët e tona, që t´ju flasim njerëzve për të. • Ai nuk ka
ndihmë, po ka vetëm ndihmën tonë, që t´i sjell njerëzit në anën e vet. • Ne jemi
e vetmja Bibël, që njerëzit ende munda ta lexojnë. • Ne jemi lajmi i fundit i Zotit,
i shkruar në fjalë e i dëshmuar në vepra.
(Lutje prej shekullit 14. autori
panjohur) Më tepër mbi Liturgjinë e Fjalës së Zotit të kësaj së diele mund të
dëgjoni këtu.... Liturgjia
e Fjalës së Zotit Leximi i parë (1 Sam 16, 1. 4. 6-7. 10-13)
Davidi
ka qenë shuguruar mbret dy herë, së pari nga njerëzit e Jugut, pastaj nga njerëzit
e Veriut. Edhe pse kanë qenë njerëzit që e kanë bërë këtë zgjedhje politike, ka qenë
Hyji që ka udhëhequr ecjen e historisë njerëzore. Autori në këtë pjesë imagjinon
një shugurim të tretë. Davidi është shuguruar mbret kur akoma ishte një fëmijë i vogël,
i fundit prej vëllezërve të tij. Ndërsa Hyji sheh zemrën, njeriu sheh pamjen e jashtme.
Lexim
prej Librit të parë të Samuelit
Në ato ditë, Zoti i tha Samuelit: “Deri
kur do ta qash Saulin pasi unë e flaka tej që të mos mbretërojë mbi Izrael? Mbushe
bririn tënd me vaj e eja të të çoj tek Jeseubetlehemas: sepse gjeta për vete mbretin
ndër bijtë e tij”. Samueli bëri siç i kishte urdhëruar Zoti dhe erdhi në Betlehem. Kur
hynë, Samueli e pa Eliabin e tha: “S’ka dyshim se para Zotit është i shuguruari i
tij”. Por Zoti i tha Samuelit: “Mos e shiko fytyrën e tij dhe lartësinë e shtatit
të tij, sepse e kam përjashtuar. Unë nuk gjykoj sipas pamjes së njerëzve: njeriu sheh
çka duket përjashta, kurse Zoti vëren zemrën”. Kështu Jeseu i solli shtatë djemtë
e vet para Samuelit dhe Samueli i tha Jeseut: “Prej këtyre Zoti nuk ka zgjedhur asnjërin”. Samueli
i tha përsëri Jeseut: “A janë vetëm këta bijtë e tu”? Ai iu përgjigj: “Kam edhe
një, më të voglin, është duke kullotur delet”. Samueli i tha Jeseut: “Ço e sille
këtu! Nuk do ta shtrojmë bukën derisa të vijë ai këtu”. Dërgoi pra, dhe e solli.
Ishte kuqlosh, i bukur e i hijshëm nga pamja. Zoti i tha: “Çohu e lyeje, sepse ky
është”. Atëherë Samueli e mori bririn dhe e shuguroi mes vëllezërve të tij. Shpirti
i Zotit e pushtoi Davidin prej asaj dite e më tutje. Samueli u ngrit e shkoi në Ramë.
Fjala
e Zotit
Psalmi 23 (22)
Ref: Zoti është bariu im, asgjë nuk
më mungon. ____________________________________________
Nëpër fusha
të gjelbra, Ai më jep pushim, më prin në ujëra të qeta, shpirtin ma përtërin. Ai
më prin shtigjeve të drejta në saje të dashurisë së Emrit të vet.
_____________________________
Po
edhe në kalofsha nëpër luginën e hijes së vdekjes, s’trembem nga e keqja sepse
ti je me mua: thupra jote dhe kërraba për mua janë ngushëllim. ________________________________
Ti
ma shtron tryezën përpara ndër sy të armiqve të mi, me vaj erëmirë kokën ma
lyen, gotën ma mbush plot e përplot. _____________ Hiri dhe mirësia do të
më përcjellin në të gjitha ditët e jetës sime, do të banoj në shtëpinë e Zotit` derisa
të jem gjallë. ____________________________________________
Leximi i dytë (Ef
5, 8-14)
Shën Pali na prezanton doktrinën e pagëzimit. Drita e Krishtit ka
shkatërruar errësirat tona. Njerëzit janë ndriçuar dhe tashme e njohin rrugën që
duhet te përshkruajnë. Rruga e dritës është një rrugë mirësie, drejtësie dhe vërtetësie
në brendësi të Nënës Kishë, bijtë e së cilës ne jemi.
Lexim prej Letrës
së shën Palit apostull drejtuar Efesianëve
Vëllezër, dikur ishit errësirë,
por tani jeni dritë në Zotërinë. Jetoni porsi bij të dritës. Fryti i dritës është:
mirësia, drejtësia, e vërteta – vendosuni të bëni çka i pëlqen Hyjit! Mos kini pjesë
në veprat e pafrytshme të errësirës, por përkundrazi, më mirë zbuloni! Sepse veprat
që këta njerëz i bëjnë fshehtazi është turp edhe të flitën! E çdo gjë që zbulohet,
del në dritën e vërtetë të veten, sepse çdo gjë që është e zbuluar, është dritë. Prandaj
thotë: “Zgjohu ti që fle, ngritu nga të vdekurit, dhe do të të shndrisë Krishti!”.
Fjala
e Zotit
Lavdi ty, o Krisht, Mbret i lavdisë së amshuar! Unë jam
drita e botës, thotë Zoti, kush vjen pas meje, nuk do të ecë në errësirë, por
do ta ketë dritën e jetës. Lavdi ty, o Krisht, Mbret i lavdisë së amshuar!
V
Ungjilli (Gjn 9, 1-41) Jezusi i jep dritën e syve një të verbëri të lindur. Besimi
i të verbërit nuk është akoma shumë i sigurt, nuk e di kush e ka shëruar, dhe nuk
është i ndihmuar nga mjedisi fetar në të cilin jeton për të njohur dhe falënderuar
atë Hyj që i dha gjithçka. Besimi i tij bëhet i fortë pas përplasjes me autoritetet
fetare, nga të cilat vjen i përjashtuar. Jezusi i zbulohet atij dhe i jep plotësi
besimit të tij. Po ne a kemi guxim të njohim Jezu Krishtin si Zot mes kundërshtimeve
dhe keqkuptimeve që jetojmë?
Leximi i Ungjillit shenjt sipas Gjonit
Në
atë kohë Jezusi, duke kaluar rrugës, pa një njeri të verbër, që kishte lindur i verbër.
Nxënësit e tij e pyetën: “Rabbi, kush mëkatoi, ky apo prindërit e tij, që lindi i
verbër?” “Nuk mëkatoi as ky as prindërit e tij - u përgjigj Jezusi - por ndodhi
kështu që në të të dëftohen veprat e Hyjit. Derisa të jetë ditë na duhet t’i kryejmë
veprat e Atij që më dërgoi. Po vjen nata, kur askush s’mund të punojë. Derisa të jem
në botë, jam drita e botës.” Si tha kështu, pështyu në dhe, bëri baltë me pështymë,
ia leu sytë me baltë dhe i tha: “Shko e lahu në banjën Siloam (që do të thotë: I dërguari)”. Ai
shkoi, u la dhe, kur po kthehej, shihte. Fqinjët e tij dhe ata, që më parë e kishin
parë duke lypur, thoshin: “Po a nuk është ky ai që rrinte e lypte?” “Ai është”
- thoshin disa. “Jo, por është një që i përngjan atij - thoshin disa të tjerë.
Ai vetë thoshte: “Unë jam”. Atëherë i thanë: “Po si (atëherë) të erdhi drita
e syve?” Ai u përgjigj: “Njeriu që quhet Jezus, përzjeu baltë, m’i leu sytë dhe
më tha: ‘Shko në Siloam dhe lahu!’ Shkova, pra, u lava dhe pashë.” “Ku është ai?”
- i thanë. “Nuk di” - u përgjigj. Atëherë e çuan atë, që përpara ishte i verbër,
te farisenjtë. Ajo ditë kishte qenë e shtunë, kur Jezusi përzjeu baltën dhe ia dha
dritën e syve. Edhe farisenjtë filluan prapë ta pyesin si e fitoi të pamit e syve. Ky
u përgjigj: “Më vuri baltë në sy, unë u lava - dhe, ja, tani shoh!” Atëherë disa
prej farisenjve thanë: “Ky njeri nuk është prej Hyjit, sepse nuk e mban të shtunën!” Por
disa të tjerë thoshin: “Një mëkatar si mund të bëjë këso shenjash?” Dhe u bë përçarje
ndër ta. Pastaj e pyetën prapë të verbrin: “E ti, çfarë thua për atë njeri që ta
dha të pamit e syve?” “Është profet” - iu përgjigj. Judenjtë nuk besuan se kishte
qenë vërtet i verbër dhe se iu shëruan sytë, derisa thirrën prindërit e atij që u
shërua, dhe i pyetën: “A është ky djali juaj, për të cilin pohoni se lindi i verbër?
E si sheh tani?” Atëherë prindërit e tij u përgjigjën: “E dimë se ky është djali
ynë dhe se lindi i verbër. Si sheh tani, nuk e dimë. As nuk dimë se kush ia shëroi
sytë. Pyetni atë: është njeri i rritur, ai do t’ju tregojë për vete.” Prindërit
e tij folën kështu, sepse i druanin judenjtë. E njëmend, judenjtë kishin marrë vendim
të përjashtohet nga sinagoga ai që Jezusin do ta dëshmonte për Mesi. Për këtë arsye
u përgjigjën prindërit e tij: ‘I rritur është, pyetni atë!’ Atëherë e thirrën për
së dyti atë që kishte qenë i verbër dhe i thanë: “Jepi lavdi Hyjit! Ne e dimë se ai
është njeri mëkatar!” “A është mëkatar - u përgjigj - s’e di; një gjë e di: kam
qenë i verbër e tani shoh!” Atëherë ata i thanë: “Çka të bëri? Si t’i shëroi sytë?” “Tashti
ju thashë - u përgjigj - e nuk më dëgjuat? Çka? Doni prapë të dëgjoni? A mos doni
të bëheni edhe ju nxënësit e tij?”Atëherë ata filluan ta fyejnë e i thoshin: “Ti
je nxënësi i tij! Ne jemi nxënësit e Moisiut! Ne e dimë se Hyji ka folur me Moisiun
e për këtë nuk dimë as prej nga është!” “Pikërisht kjo gjë është e çuditshme - u përgjigj
njeriu - ju s’dini as prej nga është, e mua më dha dritën e syve! E ne e dimë fort
mirë se Hyji nuk i dëgjon mëkatarët, por dëgjon atë që e nderon Hyjin dhe e kryen
vullnetin e tij! Që prej amshimit s’është dëgjuar se ndokush ia dha pamjen e syve
të verbrit që lindi i verbër! Po të mos ishte ky njeri prej Hyjit, s’do të mund të
bënte asgjë!” “Që kur linde, s’je tjetër veç mëkat - iu përgjigjën - e ti po na
mëson!?” Dhe e hodhën përjashta. Jezusi e mori vesh se e kishin qitur jashtë. Kur
e gjeti, i tha: “A beson ti në Birin e njeriut?” Ai iu përgjigj: “Po kush është
Ai, Zotëri, që të besoj në Të?” “E pe - i tha Jezusi - Është ai që po flet me ty!” Ai
tha: “Besoj, o Zot!” dhe ra përmbys para tij. Jezusi i tha: “Erdha në këtë botë
të bëj gjyq: që të shohin ata që janë të verbër, e të verbohen ata që shohin!” Disa
prej farisenjve që ishin me të i dëgjuan këto fjalë dhe thanë: “Vallë, a thua edhe
ne jemi të verbër?” Jezusi u përgjigj: “Po të ishit të verbër, s’do të kishit mëkat.
Porse ju thoni: ‘Shohim!’ prandaj mëkati juaj mbetet.”