10 lutego zmarł nagle w Rzymie arcybiskup metropolita lubelski Józef Życiński. Miał
62 lata. W tym tygodniu wziął on udział w sesji plenarnej Kongregacji ds. Edukacji
Katolickiej. Jednym z tematów spotkania był dokument na temat roli internetu w formacji
seminaryjnej, którego projekt zaprezentował właśnie abp Życiński.
Józef Życiński
urodził się 1 września 1948 r. w Nowej Wsi koło Piotrkowa Trybunalskiego. W 1972 r.,
po ukończeniu studiów w Wyższym Częstochowskim Seminarium Duchownym w Krakowie, przyjął
święcenia kapłańskie. W 1976 r. na Wydziale Teologicznym w Krakowie uzyskał stopień
naukowy doktora teologii. Drugi stopień doktora, tym razem filozofii, uzyskał na Akademii
Teologii Katolickiej w Warszawie. Habilitował się w roku 1980 na podstawie pracy:
„Prostota i dyskonfirmowalność jako kryteria heurystyczne w kosmologii relatywistycznej”.
W
latach 1982-1985 pełnił funkcję prodziekana, a od 1988 do 1990 r. dziekana Wydziału
Filozoficznego tej uczelni. Jest inicjatorem serii zeszytów Zagadnienia Filozoficzne
w Nauce, wydawanych przez PAT, edycji angielskiej Philosophy in Science wydawanej
przez PAT, Obserwatorium Watykańskie i Uniwersytet w Tucson, oraz serii wydawniczej
Philosophy in Science Library, poświęconej problematyce interdyscyplinarnej, wydawanej
przez przy współpracy Obserwatorium Watykańskim.
W latach 1990-1997 był biskupem
tarnowskim. 14 czerwca 1997 r. został mianowany arcybiskupem metropolitą lubelskim.
Pełnił również urząd Wielkiego Kanclerza Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Był
też jednym z najbardziej aktywnych członków Papieskiej Rady ds. Kultury.
W
latach 1999-2005 należał do Wspólnej Grupy Roboczej Kościoła Katolickiego i Światowej
Rady Kościołów.
Przewodniczył Radzie Programowej Katolickiej Agencji Informacyjnej.
Uczestniczył również jako konsultor, współpracownik i członek w pracach wielu światowych
środowisk naukowych. Był m.in. członkiem Europejskiej Akademii Nauki i Sztuki w Salzburgu,
Rosyjskiej Akademii Nauk Przyrodniczych oraz Komitetu Biologii Ewolucyjnej i Teoretycznej
Polskiej Akademii Nauk. Zasiadał w Radzie Naukowej Fundacji Johna Templetona, przyznającej
nagrody określane mianem „teologicznego Nobla”.
Abp Życiński był pomysłodawcą
i organizatorem trzech Międzynarodowych Kongresów Kultury, jakie odbyły się w Lublinie.
Otrzymał doktorat honoris causa kilku uczelni, m.in. Uniwersytetu Jagiellońskiego
w Krakowie i lubelskiej Akademii Medycznej.
Był autorem wielu książek eseistycznych
o kulturze, nauce, społeczeństwie, m.in. „Medytacje sokratejskie”, „Bóg i ewolucja.
Podstawowe pytania ewolucjonizmu chrześcijańskiego”, „Bóg postmodernistów. Wielkie
pytania filozofii we współczesnej krytyce moderny”, „Odyseusz czy playboy? Kulturowa
odyseja człowieka”. Abp Życiński miał także bogaty dorobek publicystyczny; przez lata
systematycznie publikował eseje w „Rzeczpospolitej” (wydania książkowe obejmują pięć
zbiorów), co tydzień pisał refleksje biblijne dla „Tygodnika Powszechnego”.
Interesował
się filozofią nauki, kosmologią relatywistyczną, metalogiką, historią nauki i badaniem
relacji między nauką a wiarą, filozofią procesu Whiteheada i jej rolą we współczesnym
wykładzie chrześcijańskiej doktryny.