Papa në festën e Pagëzimit të Zotit: familja ndesh jo pak vështirësi në përpjekjen
për edukimin fetar.
(10.01.2011 RV)“Familja, e kërcënuar nga të katër anët, ndesh jo pak vështirësi
në përpjekjen për edukimin fetar” – kështu u shpreh Benedikti XVI në homelinë e Meshës,
kryesuar dje në Kapelën Sikstine, me rastin e Festës së Pagëzimit të Zotit. Gjatë
kremtimit, sipas traditës, Papa pagëzoi 21 fëmijë të posalindur. Në lutjen e Engjëllit
të Tënzot, menjëherë pas Meshës, kujtoi vuajtjet e popullsive të Haitit, një vit pas
goditjes së rëndë nga tërmeti e nga kolera.
Çaste të paharrueshme gëzimi dhe
emocioni, dje, në Kapelën Sikstine, gjatë Ritit të Pagëzimit të 21 fëmijëve të posalindur,
bij të punonjësve të Vatikanit, që morën sakramentin e parë nga dora e Papës, në krahët
e prindërve, të prekur thellë në këtë çast kaq të jashtëzakonshëm. Ishin 13 djem e
8 vajza, ndërmjet të cilëve, edhe dy binjakë. Më i madhi, katër muajsh; më e vogla,
katër javësh. Gugatja e tyre kumboi nën qemerin mikelanxholesk të Sikstinës, si kori
më i bukur i kësaj feste, me të cilën u mbyllën edhe të gjitha kremtimet e Krishtlindjes.
Mbyllje simbolike, me dëftimin e Zotit në valët e lumit Jordan, për t’u pagëzuar
nga Gjoni, domethënë për t’iu nënshtruar – shpjegoi Papa – kësaj shenje të pendesës,
që na kujton të gjithëve kthesën e madhe shpirtërore, drejt Zotit e larg çdo mëkati: “Pagëzimi
i Jezusit, të cilin po e kujtojmë sot, është shprehje e logjikës së përvujtërisë e
të solidaritetit: është gjesti i Atij, që dëshiron të bëhet në gjithçka, një nga ne
e që prandaj, vihet në radhë me mëkatarët; Ai, që është pa kurrfarë mëkati, e lë veten
të trajtohet si mëkatar, për të mbartur mbi shpinë fajin e mbarë njerëzimit”. Gjesti
i Jezusit – shtoi Ati i Shenjtë – i paraprin Kryqit, pranimit të vdekjes, për mëkatet
e njeriut, duke zbuluar përkimin e plotë të vullnetit e të ndjeteve të Vetjeve të
Trinisë së Shenjtë: “Të dashur prindër, Pagëzimi, që po kërkoni sot për fëmijët
tuaj, ju bën pjesëtarë në shkëmbimin e dashurisë reciproke të Zotit, dashurisë ndërmjet
Atit, Birit e Shpirtit Shenjt; nëpërmjet këtij gjesti, që jam duke kryer, mbi ta po
ndikohet dashuria e Zotit, duke i mbushur përplot me dhuratat e tij”. Të
çliruar nga mëkati i rrjedhshëm, për ta nis jeta e Hirit, jeta e vetë Jezusit të Ngjallur,
vërejti Papa: “Të dashur miq, duke na dhuruar fenë, Zoti na dha gjënë më
të çmuar në jetë, arsyen më të vërtetë e më të bukur, për të cilën ia vlen të jetosh”. Pikërisht
përmes hirit – kujtoi Benedikti XVI – ne besuam në Zotin, e njohëm dashurinë e tij,
dëshirën e tij për të na shpëtuar nga e keqja, duke na dhuruar jetën e pasosur, jetën
e vërtetë: “Tani ju, prindër të dashur, nuna e nunë, (ndrikulla e kumbarë)
i lypni Kishës t’i pranojë në gjirin e saj këta fëmijë, t’u japë Pagëzimin; e këtë
kërkesë e bëni duke u nisur nga dhurata e fesë, që e morët një ditë edhe ju vetë”. Atëherë,
pra, çdo i krishterë mund të përsërisë: “Zoti më bëri shërbëtorin e vet që në kraharorin
e nënës”: “... kështu, të dashur prindër, fëmijët tuaj janë dhuratë e çmuar
për Zotin, i cili e ruan për vete zemrën e tyre, për ta mbushur përplot me dashurinë
e tij”. Tani që u bënë pjesëtarë të popullit të Zotit, për këta fëmijë
– vijoi Papa – sot po nis një udhë e re, që duhet të jetë udhë e shenjtërisë, udhë
e përpjekjes për t’u bërë një me Jezusin, realitet i mbjellur në shpirtin e tyre,
si fara e një lënde madhështore, së cilës i duhen krijuar të gjitha kushtet, për
të lëshuar shtat. Prandaj Kisha, e cila i pranon në radhët e bijve të saj, duhet
t’i ngarkojë vetes edhe detyrën që, së bashku me prindërit, me nunët e nunat, t’i
shoqërojë në rritjen e tyre, gjatë kësaj udhe, shpesh aspak e lehtë për t’u përshkuar: “Bashkëpunimi
ndërmjet bashkësisë së krishterë e familjes është më i nevojshëm se kurrë në rrethanat
shoqërore, në të cilat instituti familjar kërcënohet nga të katër anët e i duhet të
përballojë jo pak vështirësi në misionin për edukimin fetar. Mungesa e pikëmbështetjeve
të sigurta kulturore dhe shndërrimi i rrufeshëm i shoqërisë, e bëjnë vërtet të vështirë
impenjimin edukativ. Prandaj është e nevojshme që famullitë të punojnë gjithnjë më
shumë për t’i ndihmuar familjet, Kisha të vogla shtëpijake, në kryerjen e detyrës
së tyre për transmetimin e fesë”.
Në Engjëllin e Tënzot, Papa
foli përsëri për Pagëzimin, si fillesë e jetës shpirtërore, që e gjen përsosurinë
e vet në Kishë. Prej këndej, Benedikti XVI i inkurajoi të gjithë besimtarët ta zbulojnë
bukurinë, që buron nga Pagëzimi e të japin dëshminë e gëzueshme të fesë së tyre. Pas
lutjes mariane, para përshëndetjeve në gjuhë të ndryshme drejtuar besimtarëve të shumtë,
mbledhur në Sheshin e Shën Pjetrit, Benedikti XVI kujtoi se dje, në Haiti, arrinte
kardinali Robert Sarah, kryetar i Këshillit Papnor Cor Unum, për t’i shprehur popullsive
të Ishullit, afërsinë e Papës e të mbarë Kishës: “... dëshiroj të kujtoj
në mënyrë të veçantë, popullsinë e Haitit, një vit pas tërmetit të tmerrshëm, pasuar
nga shpërthimi i epidemisë së rëndë të kolerës”. Së fundi, falënderimi
i një grupi parlametarësh italianë, për impenjimin, së bashku me kolegët e tyre, në
mbështetje të lirisë fetare dhe një përshëndetje tjetër, po aq e veçantë dhe e përzemërt,
drejtuar besimtarëve koptë, të cilët Papa i siguroi edhe një herë se jeton me shqetësimet
e me gëzimet tyre.