Të falënderoj, o Zot, që më dhe hirin të shkel në shtigjet e pashkelura, të
një viti të ri. Koha para meje është libër me faqe të bardha ku unë do të
shkruaj: ndihmomë të shkruaj ç’është e drejtë, e mirë, e bukur, e vërtetë; që
Viti im i ri, kur të bëhet Vit i vjetër, të jetë i denjë për t’u lexuar prej teje. Më
mbaj ndër krahë çdo ditë të këtij viti, që drita e fytyrës sate, të ndriçojë
mbi timen.
Më mbaj në krahë si të mbajti ty Maria që të mos më pengohet
këmba e zemra lodhje të mos ndjejë.
Më merr ndër krahë, e kështu çdo
ditë t’i besoj gëzimet por dhe ligështitë që rëndë peshojnë mbi shpirt. Më
merr, si Maria, e Viti, i ri do të mbetet gjithnjë deri në ditë të fundit, kur
ndërrohen kalendarët!