2010-12-19 13:59:37

"З сэрцам у кантакце". Голас Бога ў сэрцы


Часта людзі, тлумачачы свае паводзіны ў якой-небудзь жыццёвай сітуацыі, кажуць, што так паступіць падказала ім сумленне. Што гэта за «звер» - сумленне? Чаму яно важне для гэтак вялікай колькасці людзей? Чаму яно адным дазваляе, а іншым - у падобных сітуацыях — забараняе? Якую ўладу мае над табой сумленне? Давайце паспрабуем адказаць на гэтыя пытанні сёння разам!

Голас Бога ў сэрцы

Сумленне - як вучыць Каталіцкая Царква - гэта голас Бога ў сэрцы чалавека, які ў патрэбны момант загадвае яму здзяйсняць дабро і пазбягаць зла (параўнай Катэхізіс Каталіцкага Касцёла 1776-1779). Не ці моцна сказана: «голас Бога»? Чаму ж тады чалавек так часта памыляецца, прытрымліваючыся наказам свайго сумлення?

Адказ просты. «Голас Бога» гучыць у нашым сэрцы, але вось чуем мы яго па-рознаму. Гэтак жа, як у выпадку са гукавымі хвалямі існуюць розныя ступені ўспрымання гуку: абвостраным або музычны слых, добры слых, частковая і поўная глухата.

Падобныя ступені ўспрымання існуюць і ў дачыненні да нашага ўнутранага голасу. Мы па-рознаму чуем нашае сумленне... Аднак кожны чалавек мае здольнасць няспынна паляпшаць свой «ўнутраны» слых. Вось яшчэ адзін вобраз: сумленне, як бруднае люстэрка. Люстэрка можна праціраць, мыць, чысціць... І, як следства, лепш бачыць адлюстраваныя ў ім прадметы.

Сумленне наша (хоць і з'яўляецца рэчаіснасцю дадзенай нам звыш) аднак мае і чалавечую складнік — выхаванне. Яно сфарміравана з розных фактараў, такіх як ўплыў нашай сям'і, акружэння, тых каштоўнасцяў, якія мы прымаем за свае. Наша сумленне працягвае фарміравацца пад уплывам нашых рашэнняў і ўчынкаў, а таксама пад уплывам нашых перакананняў.

Маральная навука Каталіцкай Царквы кажа аб тым, што чалавек абавязаны прытрымлівацца голасу свайго сумлення, нават у тым выпадку, калі яго сумленне памыляецца, бо інакш можа адбыцца сур'ёзны ўнутраны канфлікт. Беручы пад увагу ўсе вышэй сказанае, вылучым тры важныя рэчы, якія варта памятаць кожнаму:
1. Сумленне - гэта голас Бога і таму нам варта паступаць паводле сумлення.
2. Ад нас залежыць, як мы выхаваем (сфармуем) нашае сумленне.
3. Сумленне - гэта суб'ектыўная маральная норма асобы і таму мае патрэбу ў аб'ектывізацыі, суаднясення з рэальнасцю, якая знаходзіцца па-за чалавека.

Эталон для сумлення

Ну што ж... Напэўна ў шматлікіх слухачоў, напрошваюцца пытанні. Магчыма вось некаторыя з іх: як правільна выхаваць сумленне, з якой аб'ектыўнай рэальнасцю яе суаднесці? Сапраўды, што ж з'яўляецца эталонам? Якім метрам можна вымераць «голас Бога», якія адзінкі вымярэння ужыць?

Павінен ўзрадаваць Вас, сябры! Такі эталон існуе. Гэты эталон - 10 Божых запаведзяў. Мы - хрысьціяне - верым, што крыніцай 10 запаведзяў з'яўляецца сам Бог, Яго Аб'яўленне. Вось чаму маральная навука Каталіцкай Царквы называе 10 запаведзяў - аб'ектыўнай маральнай нормай.

10 запаведзяў з'яўляюцца галоўным інструментам фарміравання нашага сумлення. Напрыклад, у маладосці, у перыяд маіх пошукаў, мяне хвалявала пытанне адносна запаведзі «Не чыні пералюбу». Ну ніяк маё сумленне не бачыла ў гэтым нічога дрэннага («што ж тут дрэннага, калі я і яна не супраць?» - так разважаў я).

Аднак, я верыў у тое, што Біблія - гэта слова Божае, таму імкнуўся быць паслядоўным. Я сказаў Богу ў малітве: «Я не разумею гэтай запаведзі, але буду паслядоўна ёй прытрымлівацца, таму што так кажаш Ты праз сваё Слова». Пазней прыйшло да мяне і разуменне, аднак першым крокам было рашэнне паступаць так, як кажа запаведзь. Вось такім чынам маё сумленне набыла новую «форму».

Шаноўныя сябры, яшчэ раз я хачу звярнуць вашую ўвагу на тое, што сумленне і запаведзі ні ў якім выпадку не супрацьстаяць друг другу. Наадварот, сумленне і дэкалог супрацоўнічаюць і ўзаемадапаўняюцца.

Будзем верныя свайму сумленню і Божым Запаведзям. На гэтым я развітваюся. Вы слухалі «З сэрцам у кантакце». З вамі быў я, айцец Андрэй Буйніч. Вашыя лісты з пытаннямі дасылайце на эмэйл: zsercam@gmail.com Да хуткай сустрэчы.







All the contents on this site are copyrighted ©.