Lourdes: Konferencja Zakonników i Zakonnic Francji
Współczesny świat wymaga od nas ciągle nowych odpowiedzi na potrzeby nowych czasów
– wskazano na to w Lourdes podczas spotkania Konferencji Zakonników i Zakonnic Francji
(CORREF). Było to drugie zebranie wspólnej konferencji instytutów żeńskich i męskich,
po ich połączeniu w 2008 r. Konferencja zrzesza obecnie ponad 300 instytutów żeńskich
i ponad 150 męskich. W spotkaniu w Lourdes wzięli udział przełożeni wyżsi bądź przedstawiciele
317 instytutów żeńskich, 84 męskich oraz 47 klasztorów autonomicznych.
Motyw,
który towarzyszył przez ostatnie cztery dni wyższym przełożonym ponad 450 zgromadzeń
zakonnych Francji, zaczerpnięty został ze sceny podróży uczniów do Emaus i wyrażał
się w zdaniu: W czasie kryzysu, On (tzn. Jezus) wyrusza z nimi w drogę.
Bardzo
ważnym elementem spotkania była próba spojrzenia na życie zakonne niejako z zewnątrz,
dokonana przez zaproszonych gości świeckich, przewodniczącego Tygodni Społecznych
we Francji Jeroma Vignon oraz ekonomistkę Elenę Lasidę. Próbowali oni ukazać, w bardzo
ciekawej i oryginalnej analizie, znaczenie istnienia wspólnot zakonnych dla dzisiejszego
społeczeństwa oraz pokazać, w czym życie zakonne może być znakiem dla ludzi dzisiejszego
świata, często dalekich od wiary i Kościoła. Refleksji dopełnił, od strony duchowej,
przełożony wspólnoty z Taizé, brat Alois.
Zebranie ukazało ogromną różnorodność
zaangażowań zakonnic i zakonników we francuskim społeczeństwie: od służby zdrowia,
szkolnictwa, poprzez instytucje opieki społecznej, działalność w środowiskach społecznie
trudnych, tzw. banlieu, pomoc imigrantom oraz ofiarom przemocy.
Dużą troską
zakonnic i zakonników we Francji jest z pewnością zaawansowane starzenie się ich wspólnot,
a w wielu przypadkach malejąca drastycznie, i to od wielu już lat, liczba powołań.
Ale często nawet w tych zaawansowanych wiekowo i malejących wspólnotach uderzająca
jest żywotność, dynamizm i kreatywność życia zakonnego.
Ustępujący przewodniczący
Konferencji, brat szkolny Nicolas Capelle, dynamikę tę wyjaśnia następująco: „Nieustannie
pytamy o nasze miejsce w Kościele i w społeczeństwie i o sposób, w jaki Bóg działa
w nich dzisiaj […], Ten kołowrót pytań, to nieustanne rozeznawanie należą do naszej
codzienności i skłaniają nas do ciągle nowych odpowiedzi na potrzeby nowych czasów”.