Liturgjia e Fjalës së Zotit e së dielës së 32-të “C”
Ja përsëri në takimin tonë javor të së shtunës me Fjalën e Zotit të së dielës, e kësaj
herët do të meditojmë së bashku leximet biblike të liturgjisë së Fjalës Hyjnore të
dielës së 32-të gjatë vitit kishtar, ciklit të tretë, sipas kalendarit të liturgjisë
kishtare. Para pak ditësh kemi kremtuar Solemnitetin e të Gjithë Shenjtërve e Përkujtimin
e Besimtarëve të vdekur; këtë të diele Liturgjia Hyjnore na fton të reflektojmë akoma
mbi realitetet e fundit të ekzistencës sonë njerëzore, e në mënyrë të veçantë mbi
ringjalljen përfundimtare të trupit tonë, ringjalljen e mishit, siç recitojmë në Besojmë. Leximet
biblike të kësaj së diele na ftojnë e na ndihmojnë të meditojmë, të shpresojmë e të
hyjmë në misterin e jetës përtej vdekjes. Njëra prej lutjeve për të vdekurit që na
ofron Meshari na kujton se: “Jeta nuk na është marrë, por është shndërruar”. Fjala
e Zotit e kësaj së diele të 32-të gjatë vitit Kishtar, na paraqet këtë mister e na
ndihmon ta jetojmë në fe: “Hyji nuk është Hyj i të vdekurve, por i të gjallëve, sepse
të gjithë për të jetojnë”. E kështu propozimi i temës së ringjalljes është më
vend, sepse nga ajo që besojmë se na pret pas vdekjes sonë, varët kuptimi i jetës
së tanishme, orientimi që duhet t’i japim asaj, sjelljet që duhet ti kemi e veprat
që duhet ti bëjmë. Fjala e Zotit e kësaj së diele na projekton drejt mbarimit të
jetës e drejt amshimit, përgatitur për të gjithë ata që e dëgjojnë Fjalën e Zotit
dhe jetojnë sipas vullnetit të Tij Hyjnor. Tema kryesore e leximeve biblike është
pra ringjallja e njeriut. Feja në ringjallje lidhet ngushtë me fenë në Hyjin e me
botëkuptimin që kemi për të. Hyji në të cilin ne të krishterët besojmë është Hyji
i të gjallëve e jo i të vdekurve. Në pjesën e Ungjillit Jezusi duke u përgjigjur
në pyetje të saducenjve, që nuk besonin në ringjalljen e të vdekurve, na mëson dy
gjëra: ndryshimin midis “kësaj bote” e “botës tjetër dhe ringjalljes së të vdekurve”.
Pastaj Jezusi flet për Abrahamin, Izakun e Jakobin e pohon: “Hyji nuk është Hyj i
të vdekurve, por i të gjallëve, sepse të gjithë për Të jetojnë”. Pra njeriu është
krijuar nga Hyji për të jetuar përgjithmonë, edhe përtej vdekjes. Liturgjia e Fjalës
Leximi i parë 2 Mak 7, 1-2.9-14
Populli
i Izraelit përndiqet për shkak të besimit të vet, por ky besim do të bëhet më i fortë
dhe më i thellë nëpërmjet provës. Mund të besojnë në ringjalljen vetëm ata që janë
të aftë të japin jetën e tyre. Vëllezërit makabenj përballë vdekjes dhurojnë jetën
e tyre, sepse e dinë se do marrin si dhuratë nga Zoti ringjalljen. Për herë të parë
është zbuluar e vërteta e ringjalljes së trupave me çmimin ndaj të drejtëve dhe dënimin
ndaj të këqijve. Lexim prej Librit të dytë të Makabenjve
Në
ato ditë, ndodhi që të kapen edhe shtatë vëllezër së bashku me nënën e tyre, të cilët
mbreti, duke i rrahur me frushkuj e dej qesh, donte t’i shtrëngonte të hanë mishin
e thiut, të ndaluar izraelasve. Njëri prej tyre e mori fjalën në emër të tyre e tha:
“Çka do të kërkosh e çka dëshiron të mësosh nga ne? Jemi të gatshëm të vdesim më parë
se t’i shkelim ligjet e të parëve tanë!” Atëherë mbreti, i hidhëruar, urdhëroi
që ky të vritet. Pastaj e vunë në mundime të dytin. Ndërsa ky po lëshonte ofshamën
e fundit, tha: “Ti, o i pashpirt, mbi të pashpirt, po na e merr jetën e tashme, por
Mbreti i botës e di se po vdesim për ligjet e Tij, do të na ngjallë për jetën e pasosur.”
Pas këtij e munduan të tretin. Kur kërkuan, vrik e qiti gjuhën dhe trimërisht
i shtriu duart e foli me zë të lartë: “Këto gjymtyrë i kam prej qiellit, e, për shkak
të ligjeve të tija, i përbuz, por shpresoj se prej Tij do t’i fitoj përsëri.” Kështu,
mbreti, dhe ata që ishin me të, mbetën të habitur për guximin e djaloshit sesi i bënte
në asgjë mundimet. Mbasi ky dha shpirt në këtë mënyrë, nisën ta copëtojnë edhe
të katërtin në të njëjtat mundime. Kur ishte në grahmat e fundit të vdekjes, tha kështu:
“Është gjë e mirë të vdiqët nga dora e njerëzve me shpresë të gjallë në Hyjin se do
të ngjallemi përsëri! Por, ti nuk do të ngjallesh për jetën e pasosur!” Fjala
e Zotit.
Psalmi 17
Të thërras në ndihmë, o Zot, ti më vështro -----
----- ----- ----- Dëgjoje, o Zot, çështjen time të drejtë, vështroje lutjen
time. Vëri vesh lutjes sime që del nga buzët joshtiracake. ----- -----
----- ----- Mbaj hapat e mi brenda shtigjeve të tua, që këmbët të mos më marrakoten. Në
ndihmë të thërras ty, o Hyj, e më vështro, ma prir veshin tënd e dëgjo fjalët
e mia. ----- ----- ----- ----- Më fsheh nën hijen e krahëve të tu, e
unë në pafajësi do ta shikoj fytyrën tënde, e një ditë, kur të zgjohem, do
të kënaqem me praninë tënde. ----- ----- ----- -----
Leximi i dytë
2 Sel 2, 16 – 3, 5
Apostulli Pali nxit të krishterët selanikas të ecin në lutje
dhe në vigjilencë, në qartësinë se janë të mbrojtur nga Zoti. Nëse shumë njerëz janë
të këqij kjo ndodh sepse mungon ndoshta një “shpresë e amshuar”. Bashkësitë tona
të krishtera duhet të jenë far që shpërndan Fjalën e Hyjit. Besimi nuk është i të
gjithëve, dhe secili është i lirë ta pranojë apo ta refuzojë. Por përgjegjësia jonë
është t’ua propozojmë të gjithëve. Lexim prej Letrës së dytë të
shën Palit apostull drejtuar Selanikasve
Vëllezër, vetë Zoti ynë Jezu Krishti
dhe Hyji, Ati ynë, që na dëftoi dashuri dhe na dhuroi me anë të hirit të vet ngushëllimin
e amshuar dhe shpresën e lume, Ai i ngushëlloftë zemrat tuaja dhe i forcoftë në çdo
vepër dhe fjalë të mirë. Mandej, o vëllezër, lutuni për ne që fjala e Zotit të
vrapojë e të nderohet porsi ndër ju dhe që të shpëtojmë prej njerëzve të mbrapshtë
dhe të këqij: sepse të gjithë nuk kanë fe! Por Hyji është besnik dhe Ai do t’ju forcojë
dhe do t’ju ruajë nga i keqi. Ne jemi plotësisht të bindur në Zotin se ju i zbatoni
porositë tona dhe se do t’i zbatoni. Vetë Zoti i drejtoftë zemrat tuaja në dashurinë
e Hyjit dhe në qëndrueshmërinë e Krishtit! Fjala e Zotit.
ALELUJA,
aleluja. Unë jam ringjallja dhe jeta, thotë Zoti; kush beson në mua edhe
nëse vdes do ta ketë jetën. Aleluja.
Ì Ungjilli Lk 20, 27-38
Jezusi
pohon me forcë se ringjallja e të vdekurve është vepër e Hyjit dhe nuk mund të vlerësohet
me kritere njerëzore. Për Jezusin prova më e mirë për ringjalljen e trupave është
besëlidhja që Hyji ka vendosur me patriarkët. Hyji nuk do të kishte humbur kohën
e tij për të jetuar me njerëz të dënuar për tu zhdukur përgjithmonë. Nëse Hyji bën
besëlidhje me ne, të vdekshmit, e bën pikërisht sepse mendon të angazhohet përgjithmonë.
Leximi
i Ungjillit shenjt sipas Lukës
Në atë kohë, Jezusit iu paraqitën disa saducenj.
Saducenjtë thonë se nuk do të ngjallen të vdekurit. Ata i bënë këtë pyetje: “Mësues,
Moisiu na urdhëroi: ‘Nëse ndokujt i vdes vëllai i martuar e nuk lë fëmijë, i vëllai
le ta marrë gruan e tij dhe le t’i lindë trashëgimtarë. Tashti, ishin shtatë vëllezër.
I pari u martua e vdiq pa fëmijë. Edhe i dyti edhe i treti e mori atë e kështu me
radhë të shtatë nuk lanë fëmijë e vdiqën. Në fund vdiq edhe gruaja. Tashti, kjo grua,
në ringjallje, gruaja e të cilit do të jetë, sepse të shtatë e patën grua?” Jezusi
u përgjigj: “Bijtë e kësaj bote marrin gra ose burra. Kurse, ata që e gjetën të denjë
të kenë pjesë në atë botë e në ringjallje të të vdekurve, as s’marrin gra as s’marrin
burra. Ata as që mund të vdesin më: janë porsi engjëjt e, për arsye se e rifituan
jetën me ringjallje, janë bijtë e Hyjit. E se të vdekurit do të ringjallen, vetë
Moisiu e shënoi në fragmenti mbi kaçubën, në të cilin e quan Zotin ‘Hyji i Abrahamit,
Hyji i Izakut, Hyji i Jakobit’. Hyji nuk është Hyj i të vdekurve, por i të gjallëve,
sepse të gjithë për të jetojnë.” Fjala e Zotit. Më shumë mbi liturgjinë
e Fjalës së Zotit të dielës së 32-të, mund të dëgjoni këtu...