TV, sonte në Rai 1, pjesa II e filmit “Mbi qiellin e Romës”, kushtuar Papës Piu XII.
(01.11.2010 RV)Disa episode lidhur me papninë e Piut XII e edhe disa faqe dramatike,
që jetoi kryeqyteti i Italisë gjatë Luftës II Botërore. Janë këto kapitujt kryesorë,
përmes të cilëve zhvillohet filmi “Nën qiellin e Romës”, prodhuar nga Lux Vide, seria
e parë e të cilit u shfaq mbrëmë në Rai 1. Sonte, seria e dytë e filmit, për të cilin
flet, në mikrofonin tonë, presidenti i Lux Vide, Ettore Barnabei:
Përgjigje:
- Duhej t’ia dilnim mbanesh për të përmbledhur thelbin e kësaj papnie,
që pati rëndësi të dorës së parë edhe për historinë e botës, sepse Kisha luajti një
rol vendimtar në Luftën II Botërore, pikërisht duke u përpjekur të kufizojë pasojat
më shkatrrimtare e për t’i hapur rrugën paqes.
Pyetje: - Cili është
portreti i Piut XII në këto rrethana?
Përgjigje: - Del në
pah një njeri me vlerë të jashtëzakonshme morale e shpirtërore, por edhe me zgjuarësi
e maturi të madhe politike. Problemi ishte të shpëtohej Roma nga shkatërrimet e një
lufte, që po rrezikonte ta kthente gjithë botën në gërmadhë. Shtetet e mëdha, me ushtritë
e tyre, i kishin përcaktuar deri në hollësitë më të imta planet e betejës brenda qytetit
të Romës. Impenjimi i Papës ishte pikërisht ta shpëtonte Romën nga një shkatërrim,
që do të ishte tmerrues. Roma mund të bëhej një Stalingrad tjetër.
Pyetje:
- Cila është, sipas jush, skena më prekëse e filmit?
Përgjigje: -
Një nga të fundmet, kur gjenerali Volf pranoi të shkojë në Vatikan, i nxitur nga të
katër anët, me nismën e Papës Piu XII; e Papa i kërkoi që gjermanët të tërhiqeshin
pa luftë. Kjo ishte rrugëdalja e fundit. Papa u përpoq të siguronte nga të dyja ushtritë
e nga të dyja forcat një deklaratë, që ta njihte Romën ‘Qytet i hapur’. Por nuk ia
doli mbanesh. Atëherë kërkoi, e ia arriti, që ushtria gjermane të tërhiqej, para se
të arrinin angloamerikanët. Në të njëjtën kohë u kërkoi angloamerikanëve ta vononin
hyrjen në Romë.
Pyetje: - Papa Benedikti XVI e pa filmin verën e
kaluar. Ç’tha për të?
Përgjigje: - Mbeti tejet i prekur. Filmi
e tërhoqi dhe e kënaqi. E pëlqeu, sidomos, për cilësitë artistike e teknike. Pastaj,
veçanërisht, për besnikërinë ndaj historisë e për mënyrën sesi dëshmohet, pa frymë
polemike, sa pa bazë janë akuzat kundër Piut XII.