Sot e dielë 31 tetor, Kisha kremton të dielën e 31-të gjatë vitit Kishtar e
po më 31 tetor kalendari përkujton edhe shën Rodriguezin, rregulltar jezuit dhe shën
Alfonsin (emri i të cilit në gjuhën shqipe ka marrë trajtat Ukë e Ukshin). Liturgjia
na kujton se Hyji është këngë e shpëtim për ata që i besojnë me gjithë zemër. E vetëm
Zoti mund të na e thotë kush shëlbohet e kush jo! Ne vetëm mund të përpiqemi për t’u
shëlbuar, duke e lënë Zotin të na prijë me fjalën e tij. Në se do të jetojmë ashtu
si na mëson ai, sigurisht do të hyjmë edhe në mbretërinë e amshuar.
Të hënën
më 1 nëntor, Kisha kremton solemnitetin e të Gjithë Shenjtorëve. Kjo festë
na kujton brohorinë e Psalmistit: “Lum ata që e kanë zemrën e pastër, sepse do të
shohin Zotin!”. E Zotin e shikojnë vetëm nxënësit, që ia besojnë krejt vetveten Hyjit.
Nuk do të mbeten kurrë të zhgënjyer, sepse atyre u përket mbretëria qiellore.
Përkujtimi
i besimtarëve të vdekur – “Dita e të shuemve”, që do të kremtohet të martën e ardhshme
më 2 nëntor, na kujton se asgjë nuk do të humbasë në historinë, që e kemi jetuar
duke ecur pas Krishtit: jemi të Tijtë e Ai do të na dhurojë jetën e pasosur. Prandaj
Jezusi mori natyrën njerëzore: për ta pastruar atë nga mëkatet e për t’i dhuruar amshimin.
Shën Martini i Porres dhe Shën Silvia, nëna e Shën Gregorit të madh, që do
të festohen të mërkuën e ardhshme më 3 nëntor, na kujtojnë se nuk e zgjedhim
ne vendin ku do të rrimë në mbretërinë qiellore. Na e zgjedh vetë Hyji Atë. Është
Ai, që na ka thirrur, që na jep një vend, një dhuratë. E natyrisht, sa më shumë t’ia
besojmë vetveten, aq më e madhe do të jetë dhurata e Tij, të cilën sot për sot nuk
jemi në gjendje as ta përfytyrojmë.
Të enjten që vjen më 4 nëntor,
kalendari kishtar përkujton Shën Karl Borromeun, kryeipeshkëv i Milanos e kardinal
si dhe Shenjtorët Vitali e Agrikola, martirë bolonjezë. Liturgjia e festës na kujton
se secili nga ne ka nevojë ta gjejë rrugën e vet në jetë: Jezusi na fton të ecim pas
tij, si grigja pas bariut, drejt gurrave të jetës. E jo vetëm në këtë botë, por në
amshim.
Të premten më 5 nëntor do të kremtohen Shenjtorët Domnini, Teotini
me shokët martirë. Liturgjia e festës së tyre na kujton se kur duam me të vërtetë,
nuk presim kurrfarë shpërblimi. Duam ashtu si na do Zoti, që na shpëtoi e na fton
çdo ditë në tryezën e vet, pa kërkuar dhuratë tjetër, veç asaj të dashurisë për Të
e për të afërmin.
‘Jepi, o Zot shërbëtorit tënd një zemër të përvujtë’: ta
përsërisim këtë lutje së bashku me Shën Leonardin vetmitar, që do të kremtohet të
shtunën më 6 nëntor e që na kujtojnë se feja në Krishtin na bën të lirë, e
megjithatë shpesh herë vazhdojmë të jemi skllevër të bestytnisë e të egoizmit.
Të
dielën e ardhshme më 7 nëntor, Kisha do të kremtojë të dielën e 32-të gjatë
vitit liturgjik e po më 7 nëntor Shën Ernesti, të cilin Kisha do ta kremtojë të mërkurën,
na kujton se Zoti e bekon njeriun, që i do e i ndihmon me gjithë zemër vëllezërit,
edhe pse i duhet të mbartë çdo ditë mbi supe kryqin e vet. Si mësuesi, ashtu edhe
nxënësi. Kryqi është filli i kuq, që përshkon gjithë jetën tonë, bën pjesë në planin
që ka Zoti për ne. Psenë e kësaj barre të rëndë që na vë mbi supe, duhet ta zbulojmë
me lutje e reflektim.