Meshë e kardinalit Anxhelo Komastri për 70-vjetorin e themelimit të universitetit
kishtar LUMSA
(26.10.2010 RV)Kardinali Anxhelo Komastri, vikar i përgjithshëm i Vatikanit,
kryesoi sot paradite Meshën në elterin kryesor të Bazilikës së Shën Pjetrit, në mbyllje
të kremtimeve për 70-vjetorin e Universitetit të Lirë të Zojës së Madhe: “Ju
uroj, që ky takim i rëndësishëm, të jetë një fillim i ri për të sjellë në ditët tona
arsyet dhe entuziazmin e zanafillës”. Prelati vuri në dukje se deri pak vite
më parë, ishte shumë i përhapur opinioni se besimtarët, me përparimin e shoqërisë
moderne, do të zhdukeshin me shpejtësi. “Paraardhësit tanë, shumë më injorantë se
ne – shkruante psikoanalisti Zigmund Frojd në vitin 1927 – kanë besuar gjëra, që sot
është e pamundur të pranohen”. Por modernizmi nuk mund ta errësojë Zotin: “Paraardhësit
injorantë e besimtarë, për të cilët flet Frojdi, janë Aleksandër Volta, Luis Pastër,
Soren Kirkegard, Biaxho Paskal e akoma, Leonardo da Vinçi, Duns Skoti, Toma i Akuinit,
Bernardi i Kiaravales, Augustini i Iponës e shumë të tjerë, me inteligjencë e kulturë
të jashtëzakonshme. Te jesh me fe ose jo, në të vërtetë, nuk varet nga kultura, por
nga zemra”. Duke iu referuar Ungjillit të sotëm, kardinal Komastri kujtoi
se Mbretëria e Zotit i ngjet farës së sinapit dhe tharmit në brumë: “Ç’do të
thotë kjo? Do të thotë se Zoti nuk gjendet duke u ulur në kullën e krenarisë vetjake,
por duke u përulur me përvujtëri për të gjetur gjurmët e Tij delikate dhe të heshtura
në historinë tonë personale e në atë të njerëzimit”. Prelati nënvizoi së fundi,
se arsyeja e feja nuk janë në kundërshtim me njëra-tjetrën e duhet të përdorin përvujtërinë
për të nxjerrë në dritë të vërtetën. Kardinal Anxhelo Komastri përmendi në mbyllje,
misionin e universitetit katolik LUMSA: “Të dashur, misioni i universitetit
tuaj është të bëhet për të gjithë, shembull i qëndrimit të çdo njeriu, që kërkon të
vërtetën e të çdo personi, që e konsideron shkencën të hapur për diturinë. Qofshin
për ju udhëheqje, këto fjalë të Paskalit: Është e nevojshme të shmangen dy ekstreme:
të përjashtohet arsyeja dhe të pranohet vetëm arsyeja”.