Homelia e Atit të Shenjtë Gjon Palit II, mbajtur gjatë kremtimit të Eukaristisë në
Lumnimin e Nënë Terezës kremtuar në Sheshin e Shën Pjetrit në Vatikan
"Si
Nënë e vërtetë e të varfërve, ajo vendosi t’i provojë vetë format e ndryshme të varfërisë.
Madhështia e saj qëndron në aftësinë për të dhënë pa pritur shpërblim, për të dhënë
“deri në dhëmbje”. Vatikan, 19 tetor 2003
1."Kush
dëshiron të jetë i pari ndërmjet jush do të jetë shërbëtori i të gjithëve" (Mc. 10,
44) . Këto fjalë të Jezusit drejtuar nxënësve, që jehuan rishtas pak më parë në këtë
Shesh, tregojnë cila është rruga që çon në "madhështinë" ungjillore. Eshtë e njëjta
rrugë që përshkoi vetë Krishti, deri në Kryq; një udhë dashurie e shërbimi, që përmbys
çdo logjikë njerëzore. "Të jesh shërbëtor i të gjithëve!". Nga kjo logjikë është
udhëhequr Nënë Tereza e Kalkutës, Themeluese e Misionareve e Misinarëve të
Bamirësisë, të cilën sot kam gëzimin ta shkruaj në Librin e të Lumturve. I jam mirënjohës
personalisht kësaj gruaje guximtare, të cilën e kam ndjerë gjithnjë pranë meje. Ikonë
e Samaritanit të mirë, ajo shkonte gjithandej për t’i shërbyer Krishtit ndër
më të varfrit. S’kishte luftë as konflikt që ta ndalonte. Herë pas here vinte
të më fliste për përvojën e saj në shërbim të vlerave ungjillore. Kujtoj, për shembull
kur,duke marrë Çmimin Nobel, pati thënë: “Në se dëgjoni se ndonjë grua nuk do ta mbajë
fëmijën e saj e dëshiron ta abortojë, përpiquni ta bindni të ma sjellë mua atë fëmijë.
Unë do ta dua, duke parë në të shënjën e dashurisë së Hyjit” (Oslo, 10 dhjetor 1979).
2. A s’është domethënës fakti që Lumnimi i saj ngjet pikërisht
në ditën kur Kisha kremton Ditën Misionare Botërore. Me dëshminë e jetës së
saj Nënë Tereza na kujton se misioni ungjillëzues i Kishës kalon përmes dashurisë
e bamirësisë së krishterë, të ushqyer nga lutja e nga dëgjimi i Fjalës së Zotit.
Simbol i këtij stili misionar është figura që e paraqet të Lumen e re duke shtrënguar,
me njërën dorë, atë të një fëmije e, me tjetrën, Rruzaren Shenjte. Kundrim e veprim,
ungjillëzim e përparim njerëzor: Nënë Tereza e kumtoi Ungjillin me jetën e saj të
cilën ua dhuroi plotësisht të varfërve, e njëkohësisht, lutjes.
3.
“Kush dëshiron të jetë i madh ndërmjet jush, duhet të bëhet shërbëtori juaj" (Mk.
10. 43). Me emocion të posaçëm po kujtojmë sot Nënë Terezën, shërbëtoren e madhe të
të varfërve, të Kishës e të botës. Jeta e saj është dëshmi e dinjitetit dhe e privilegjit
të shërbimit të përvuajtur. Ajo nuk pati vendosur të ishte thjeshtë e fundmja, por
shërbëtorja e njerëzve më të fundmë. Si Nënë e vërtetë e të varfërve, ajo vendosi
t’i provojë vetë format e ndryshme të varfërisë. Madhështia e saj qëndron në aftësinë
për të dhënë pa pritur shpërblim, për të dhënë “deri në dhëmbje”. Jeta e saj radikale,
ishte Ungjill i gjallë. Britma e Krishtit në kryq "Kam etje!" (Gjn. 19: 28), që shpreh
dëshirën e thellë të Zotit për njeriun, hyri në thelb të shpirtit të Nënë Terezës
dhe gjeti një tokë pjellore në zemrën e saj. Të shuash etjen e Jezusit për dashuri
dhe për shpirtra njerëzore, në bashkim me Shën Marinë, Nënën e Krishtit, u bë qëllimi
i vetëm i jetës së Nënë Terezës; u bë forcë e brëndshme, që e shtynte atë të mos kujdesej
për vetveten dhe të vraponte papushim rreth e përqark globit për të punuar për shpëtimin
dhe shenjtërimin e më të varfërve ndër të varfër.
4. “Atë që bëni
për më të voglin e këtyre vëllezëve të mi, ma keni bërë mua”. (Mt. 25: 40) Kjo pjesë
e Ungjillit kaq e rëndësishme për të kuptuar shërbimin e Nënë Terezës ndaj të varfërve,
ishte baza e bindjes së saj, e besimit se duke prekur trupat e shkatërruar të të
varfërve, prekte Korpin e Krishtit. Ajo i shërbente vetë Jezusit, të fshehur pas
pamjes së mjerë të të varfërve më të varfër. Nënë Tereza zbuloi kuptimin më të thellë
të shërbimit si vepër dashurie që, duke u bërë për të uriturit, të eturit, të huajtë,
të zhveshurit, të sëmurët, të burgosurit, (cf. Mt. 25: 34- 36), bëhet për vetë Jezusin.
Duke e parë atë tek të varfërit, ajo i shërbeu me devocion të thellë, dhe
shprehu kështu delikatesën e dashurisë për Dhëndrrin e saj. Prandaj në dhurimin e
plotë të vetvetes për Zotin dhe për të afërmin, Nënë Tereza e realizoi plotësisht
vetveten dhe zbuloi cilësitë më fisnike të femërsisë së saj. Ajo donte të
ishte një shenjë e dashurisë së Zotit, e pranisë së Zotit, e mëshirës së Zotit, dhe
kështu na kujton të gjithëve vlerën dhe dinjitetin e secilit prej bijve të Zotit,
që janë krijuar për t'u dashur dhe për të dashur. Prandaj Nënë Tereza ishte ajo që
i çonte shpirtrat tek Zoti e Zotin tek shpirtrat dhe shuante etjen e Krishtit, sidomos
për ata që kishin më shumë nevojë, për ata që e shikonin vagëllimthi fytyrën e Zotit,
me sytë e mjegulluar nga vuajtja e dhimbja.
5. "Biri i
njeriut ka ardhur për të dhënë jetën e vet në shpërblim të shumkujt" (Mc 10, 45).
Nënë Tereza jetoi mundimet e Tij të dhimbshme posaçërisht në vitet e gjata "të errësirës
së brëndshme". Kjo provë, të cilën ajo e pranoi si "dhuratë e privilegj", i shkaktoi
dhimbje të thekshme. Në orët më të errta, ajo lutej edhe më fort para të Shenjtnueshmit
Sakrament. Kjo tronditje e rëndë shpirtërore e bëri të njësohej gjithnjë më shumë
me ata, të cilëve u shërbente çdo ditë, duke provuar dhimbjen e nganjëherë,
dhe braktisjen. I pëlqente të përsëriste se varfëria më e madhe është të jesh i
padëshirueshëm, të mos kesh njeri që kujdeset për ty.
6. “Na
e jep o Zot hirin tënd, në ty shpresojmë!" Sa herë, ashtu si Psalmisti, edhe Nënë
Tereza, në çastet e përhumbjes shpirtërore i përsëriti Zotit të vet. "Në Ty, në Ty
shpresoj, Zoti im!" Ta lavdërojmë këtë grua të vogël, të dashuruar me Zotin,
këtë lajmëtare të përvuajtur të Ungjillit e bamirëse të palodhur e njerëzimit. Nderojmë
në të një nga personalitetet më të rëndësishme të epokës sonë. Ta pranojmë mesazhin
ta ndjekim shembullin e saj. Virgjër Mari, Mbretëreshë e të gjithë shenjtërve,
na ndihmo të jemi zemërbutë e të përvujtë, si kjo lajmëtare sypatrembur e dashurisë.
Na ndihmo t’i shërbejmë me gëzim e buzëqeshje çdo njeriu që takojmë. Na ndihmo të
jemi misionarë të Krishtit, paqja jonë e shpresa jonë. Amen!