Shën Monika parë nga një rregulltare agostiniane

(27.08.2010 RV)“Grua ngulmuese, bashkëshorte e butë, nënë e kujdesshme”: mund të përmblidhet kështu figura e Shën Monikës, nënë e njërit nga Etërit më të mëdhenj të Kishës së Perëndimit, Shën Agostinit, të cilën e kujtoi sot Kisha katolike. Është tepër e njohur puna e saj përkrah të birit, shqetësimi plot dashuri për shpirtin e tij, tejet të trazuar e feja e fortë, që e shtyu të lutej me ngulm për kthimin e Agostinit në rrugën e Zotit. Prandaj Shën Monika kujtohet si model për të gjitha nënat. Por, cilat qenë tiparet themelore të kësaj gruaje, që i dhuroi botës një mendimtar të përmasave të Shën Agostinit, “Rrëfimet” e të cilit radhiten ndërmjet kryeveprave më të shquara të letërsisë botërore, e natyrisht, edhe të asaj të krishterë? Na flet për të, një nga murgeshat agostiniane, që ecin në gjurmët e Shenjtores. Në mikrofonin tonë, Nëna Maria Roza Guerini, abateshë e manastirit të Shën Kiarës së Montefalkos:

Përgjigje: - Besoj se Shën Monika kishte të gjitha cilësitë e mira, që mund të ketë një një femër: grua e mirë, bashkëshorte e mirë, nënë e mirë. Nënë e mirë, sidomos. Ajo diti të ecë mbi gjurmët e të birit edhe pas kthimit të tij, në Milano. E ndoqi etapë pas etape, në rrugën e pjekurisë së tij njerëzore, humane, kristiane. E i biri e përshkruan kështu, pikërisht në kapitullin IX të “Rrëfimeve” të tij: “Ishte grua në pritje, burrneshë në fe, plakë në urti, mëmë në dashuri, e krishterë në mëshirë”. Ky, mendoj, është portreti i Shën Monikës.

Pyetje: - Ju, rregulltaret agostiniane jetoni sipas Rregullës së Shën Agostinit; po, në ç’drejtime ndiqni edhe gjurmët e Nënës së tij, Shën Monikës....

Përgjigje: - Mund të themi, në dashurinë për Kishën, për lutjen. Shën Monika ishte, mbi të gjitha, grua që lutej. Zoti ia besoi të birin, Shën Agostinin e ia vuri pranë si roje besnike. Pikërisht kështu edhe ne, përpiqemi të jemi roje besnike për çdo njeri, që na besohet. Përmes lutjes e besimit të patundur tek Zoti, ashtu si Shën Monika, përpiqemi të hyjmë në zemrën e Zotit e të nxjerrim hirin e mëshirës.

Pyetje: - Ç’mesazh të Shën Monikës i përcillni atyre, që takohen me ju?
 
Përgjigje: - Vëmendjen, kujdesin për njeriun, për shpirtin e tij, duke e mirëpritur, duke i qëndruar pranë, ashtu si Shën Monika, që kujdesej për të gjithë, si të ishte nënë e të gjithëve. Duke e kujtuar, i biri i drejtohet Zotit me fjalët: “Ishte shërbëtore e të gjithë shërbëtorëve të Tu. Kushdo që e njihte, gjente në të arsyen të të lavdëronte, të të nderonte e të të donte me gjithë zemër, duke parë praninë tënde në gjithë qenien e saj e duke vërejtur dëshminë e fryteve të sjelljes së saj shenjte”.Prej këndej, Agostini mundi t’u flasë besimtarëve përmes zemrës së Nënës së tij, që ia kishte mbushur shpirtin me dashuri.