Papa në Engjëllin e Tënzot: jeta nuk varet nga pasuria. Kënaqësia për hyrjen në fuqi
të Konventës kundër armëve copëtuese.
(02.08.2010 RV)“Jeta e njeriut nuk varet nga pasuritë e tij; kush është i urtë,
duhet të grumbullojë pasje, që nuk kalben kurrë, që i bëjnë ballë kohës”: këtë theksoi
dje Papa Benedikti XVI në lutjen e Engjëllit të Tënzot, kremtuar në Kastel Gandolfo,
duke komentuar Ungjillin e së dielës. Pasuritë tokësore, nënvizoi Ati i Shenjtë, nuk
janë qëllim, por mjet, që na ndihmon të ecim në udhën drejt amshimit. T’i hapim, prandaj,
zemrat tona e t’i ndihmojmë vëllezërit , duke u pasuruar kështu para syve të Zotit. Pas lutjes mariane,
Papa shprehu kënaqësinë e tij të thellë për hyrjen në fuqi, pikërisht dje, të Konventës
për ndalimin e municioneve copëtuese, duke i ftuar të gjitha shtetet ta miratojnë.
“Jeta
e përditshme na mëson se gjithçka kalon në këtë botë: nga ky mendim u nis reflektimi
i djeshëm i Papës. Ati i Shenjtë kujtoi shenjtorët, që kremton këto ditë Kisha katolike
dhe rrugën në të cilën ecën gjithë jetën, në përpjekjen për t’i përngjarë sa më shumë
Krishtit e për të shkelur mbi gjurmët e tij, pa asnjë kompromis. U ndal posaçërisht
tek figura e Shën Injacit të Lojolës, i cili bëri kthesën e madhe në jetë, duke lexuar
jetën e Jezusit e të shenjtorëve, kur një plagë e rëndë, marrë në një betejë, e detyroi
të rrinte për shumë kohë në krevat. Shën Alfons Maria de’ Liguorin, pastaj, e Shën
Euzebin, ipeshkvin e parë të Piemontit, mbrojtës i flaktë i hyjnisë së Krishtit e,
së fundi, Shën Gjon Maria Vianejn, Famullitarin e Arsit, që me shembullin e tij udhëhoqi
Vitin meshtarak, të sapopërfunduar. Ndërmjetësimit të tij Papa ia besoi përsëri të
gjithë barinjtë e Kishës: “Impenjmi i përbashkët i këtyre shenjtorëve ishte
të shpëtonin shpirtrat e t’i shërbenin Kishës me karizmat e tyre, duke u përpjekur
ta përtërinin e ta pasuronin. Këta njerëz fituan një “zemër të urtë” (Ps.
89,12), duke grumbulluar çka nuk kalbet kurrë e duke flakur tutje atë që,
me kalimin e kohës, ndryshon në mënyrë të pakthyeshme: pushtetin, pasuritë e kënaqësitë,
gjithnjë të përkohshme. Duke zgjedhur Zotin, patën gjithçka u nevojitej e, për më
tepër, arritën ta parashijonin amshimin, që në jetën tokësore”(cfr Kish
1-5). Duke komentuar Ungjillin e djeshëm, në të cilin Jezusi tregon shembëlltyrën
e pasanikut të pamend, që kishte grumbulluar pasuri të pamasë e që kujtonte se me
to mund të bliheshin deri jeta e vdekja, Papa pohoi: “Njeriu i pamend
i Biblës është ai që, duke u nisur nga përvoja e sendeve, nuk do të pranojë se asgjë
nuk zgjat përgjithmonë, gjithçka kalon: rinia e forca fizike; rehatia e pushteti.
T’ia lësh jetën tënde peng këtyre realiteteve kaq kalimtare, do të thotë të jesh
i pamend, si pasaniku i shembëlltyrës, që besonte se do të rronte sa kamja e tij.
Ndërsa njeriu që i mbështet shpresat në Zotin, nuk trembet nga vështirësitë e jetës,
madje nuk ia ka frikën as vetë vdekjes, sepse ka fituar një zemër të urtë, ashtu
si Shenjtorët”. Më pas Ati i Shenjtë vijoi të kujtonte disa nga festat
më të rëndësishme të këtyre ditëve : ndjesën e Asizit, që nisi sot; Kushtimin e Bazilikës
së Shën Marisë së Madhe, më 5 gusht, që kremton Nënën e Zotit, titull me të cilin
u thirr për herë të parë në Koncilin e Efezit të vitit 431 e, të premten e ardhshme,
përvjetorin e vdekjes së Palit VI, në festën e Shndërrimit të Zotit. Data 6 gusht,
kujtoi Ati i Shenjtë, që konsiderohet si datë kulmore e dritës verore, u zgjodh për
të treguar se shkëlqimi i Fytyrës së Krishtit ndriçon mbarë botën. Në përfundim,
Papa shprehu kënaqësinë e tij të thellë për ngjarjen e madhe të djeshme, hyrjen në
fuqi të Konventës për ndalimin e municioneve copëtuese, që u shkaktojnë civilëve dëme
të papranueshme: “Mendimi im i parë shkon tek viktimat e shumta, që
vuajtën e vijojnë të vuajnë për shkak të dëmeve fizike e morale, shkaktuar nga këto
bomba, të cilat rrezikojnë shumë jetë njerëzish. Pa harruar se prania e tyre në terren
shpesh pengon për një kohë të gjatë edhe rifillimin e veprimtarive të përditshme të
bashkësive të tëra. Me hyrjen në fuqi të Konventës së re, duke i ftuar të gjithë shtetet
ta miratojnë, theksoj se bashkësia ndërkombëtare tregoi urti, largpamësi e aftësi
për të arritur një rezultat domethënës në fushën e çarmatosjes e të së drejtës humanitare
ndërkombëtare. Uroj e inkurajoj të vijojë me zell gjithnjë më të madh ecja në këtë
rrugë, për mbrojtjen e dinjitetit e të jetës njerëzore, për promovimin e zhvillimit
të gjithanshëm, për vendosjen e një rendi ndërkombëtar paqësor si dhe për realizimin
e së mirës së përbashkët të të gjithë njerëzve e të mbarë kombeve”.