Më 17 korrik kalendari përkujton Shën Terezën e Shën Agostinit e shoqet martire të
Kompienjës
Kuvendi i karmelitaneve të zbathura, kushtuar Lajmërimit të Zotit, u hap më 1648.
Para se të shpërthente revolucioni francez, jeta në bashkësi kalonte qetë-qetë, me
lutje, meditim e punë. Revolucioni ra si stuhi mbi kuvendin paqtor. Autoritetet
i urdhëruan karmelitanet të largoheshin nga kuvendi e të hiqnin dorë nga jeta rregulltare.
Por motrat nuk pranuan. Qëndruan në kuvend deri në shtator të vitit 1792, kur i detyruan
të largoheshin. Nëna eprore, Shën Terza e Shën Agostinit, gjeti tri banesa për t’i
sistemuar rregulltaret. Para se t’i jepte lamtumirën kuvendit, e gjithë bashkësia
bëri kushtin e flijimit para Zotit, duke iu lutur që Kishës e shtetit t’u rikthehej
paqja e humbur.
Që të vijonin jetën si rregulltare, pa ngjallur dyshime, më
19 shtator 1972 Nëna eprore i lejoi murgeshat të bënin betimin për idealet e revolucionit:
“Liri, barazi vëllazërim”. Por dikush i paditi. Më 21 qershor 1794 banesat u kontrolluan
imtësisht. Me që u gjetën rruzare e figure të Zemrës së Krishtit, murgeshat u burgosën,
u gjykuan e u dënuan me vdekje, me akuzën ‘të lidhura me fenë’.
Më 17 korrik
16 karmelitanet u rreshtuan para gijotinës, duke kënduar himnin ‘Veni Creator’. Ranë
në duart e xhelatit, pasi përsëritën kushtet para Nënës Eprore, koka e së cilës u
rrokullis e fundmja. Përmbushën kështu kushtin që kishin bërë: u fljuan për paqen
e Kishës e të Francës.Më 13 maj 1906 u shpallën të Lume nga papa Piu X..