(12.06.2010 RV)Dashuria është pikë referimi e Hyjit në njeriun. Ja përsëri
në takimin tonë javor të së shtunës me Fjalën e Zotit të së dielës, kësaj herët do
të dëgjojmë e meditojmë së bashku leximet biblike të liturgjisë hyjnore të dielës
së 11-të gjatë vitit kishtar, ciklit të tretë sipas kalendarit liturgjik. Liturgjia
Hyjnore e dielës së 11-të gjatë vitit kishtar, përmes Fjalës së Zotit, na thërret
të reflektojmë mbi përdëllimin e Hyjit. Zoti i dëfton njeriut dashurinë e vet me mëshirë
e falje. Tema kryesore e leximeve biblike të kësaj së diele është falja. Në të vërtetë,
mëshira hyjnore është konstante në të gjitha kremtimet liturgjike, ku populli i Zotit
takohet me Hyjin e vet e nga Ai merr gjithçka e çdo të mirë. Në këtë të diele vijojmë
me leximin e ungjillit të Lukës, duke dëgjuar një pjesë e cila na flet e zbulon mëshirën,
përdëllimin e Hyjit. Pikërisht duke na përkujtuar këtë perspektivë, Kisha sot na
thërret të reflektojmë mbi mëshirën, mbi përdëllimin e Zotit, duke na vënë para nesh
dy figura mëkatarësh të penduar e të kthyer në udhën e Hyjit: Davidin e një mëkatare
publike. Dashuria e Hyjit, që shfaqet në falje të pambarim, në Jezu Krishtin mishërohet
e dëshmohet në faljen që na shpëton nga mëkatet dhe na përfshinë e bashkon në përqafimin
e Atit Qiellor. Njeriu, që pendohet e rrëfen me sinqeritet mëkatin e vet para Hyjit,
fiton dhe përjeton përdëllimin e Tij Hyjnor të pa masë. E mirë pra, të pajtuar
e të bashkuar me Hyjit Atë, me e në flijimin e Krishtit, të shndritur e frymëzuar
nga Shpirti Shenjt, ta falënderojmë Hyjin e Gjithëpushtetshëm që na shëlbon e të përgatitemi
për kremtimin e takimin tonë me Të në Liturgji Hyjnore duke falur njëri-tjetrin anasjelltas,
ashtu siç Ai na falur e vazhdimisht na falë. Të mos harrojmë se falja e pajtimi, në
Bibël, nuk janë thjesht fshirje me shpuzë të mangësive, të mëkateve e të gabimeve
tona ndaj Zotit e nda të afërmit që kemi bërë në të kaluarën. Po është diçka shumë
më tepër se të rivendosësh një kontakt të ri, do të thotë të jesh bir e bijë e rilindur
e Zotit, pjesëmarrës e pjesëtar i Jetës Hyjnore. Falja e pajtimi janë akte, janë
vepra ri-krijuese, ri-lindëse. Me fjalë tjera, zemra ime përforcohet e ripërtërihet
jo nga jashtë por në brendësi të thellë nga përdëllimi i Hyjit. Përndryshe gjesti
i faljes së “krijuesit” do të reduktohej e përkufizohej thjeshtë në një gjest të
edukimit të mirë. Po Krishti na mëson se përdëllimi (mëshira) e Hyjit nuk është edukim
por është dashuri që dhuron jetën, atë jetë që nuk ka mbarim e që gurrën e ka vetëm
e vetëm në Hyjit Atë. E tani së bashku ti dëgjojmë leximet biblike të kësaj së diele. E
tani së bashku ti dëgjojmë leximet biblike të kësaj së diele.......... Liturgjia e Fjalës
Leximi
i parë 2 Sam 12, 7-10. 13
Davidi ka bërë një mëkat të madh, por profeti Natan
shpall se Hyji nuk mendon për ndëshkim dhe ritet e pastrimit nuk kanë vlerë. Nuk janë
ndëshkimet apo ritet e larjes që ndreqin të keqen e kryer, por marrëdhëniet personale
të njeriut me Hyjin dhe vëllezërit. Pas mëkatit njeriu që kthehet, mund të rizbulojë
një marrëdhënie më të thellë me Hyjin.
Lexim prej Librit të dytë të
Samuelit
Natani i tha Davidit: “Ti je ai njeri! Kështu thotë Zoti, Hyji
i Izraelit: Unë të shugurova mbret përmbi Izraelin. Unë të shpëtova prej dorës së
Saulit. Në dorën tënde e lëshova familjen e zotërisë tënd edhe gratë e zotërisë tënd
i lëshova në gjirin tënd, në dorën tënde, e lëshova edhe mbarë Izraelin dhe Judën
e, nëse këto janë pak, unë do të të shtoj shumë më tepër. Pse atëherë e përbuze
fjalën e Zotit duke vepruar çka është e keqe para syve të tij? Ti e preve me shpatë
Uri Heteun e ia more gruan e tij. Ti atë e vrave me shpatën e bijve të Amonit! Për
këtë arsye askurrë nuk do të hiqet shpata prej familjes sate, pasi më përbuze mua
dhe e more gruan e Uri Heteut për të qenë gruaja jote.” Atëherë Davidi i tha Natanit:
“Kam mëkatuar kundër Zotit!” E Natani i tha Davidit: “Prej anës së vet Zoti ta
ka falur këtë mëkat; s’do të vdesësh.
Fjala e Zotit.
Psalmi
32
Ma e jep, o Zot, faljen tënde! ----- ----- ----- Lum ai që
iu fal mëkati, që iu mbulua faji! Lum ai njeri që Zoti nuk e numëron ndër
mëkatarë, në shpirtin e të cilit nuk ka dredhi. ----- ----- ----- Atëherë
ta dëftova mëkatin tim, fajin tim më nuk e fsheha. Thashë: “Do t’ia rrëfej Zotit
fajin tim,” e ti ma fale fajësinë e mëkatit tim. ----- ----- ----- Ti je
strehimi im, ti më ruan prej vështirësisë, do të më rrethosh me këngë gëzimi. -----
----- ----- Gëzohuni me Zotin e galdoni, o të drejtë, brohoritni të gjithë ju
që jeni zemërpastër. ----- ----- -----
Leximi i dytë Gal 2, 16. 19-21
Pali
për herë të parë këndon vdekjen e Krishtit në vetvete. Për Palin kryqi bëhet mënyra
për të kryqëzuar ligjin, për të shkatërruar në ne hipokrizinë e bindjes së jashtme
ndaj ligjit. Kryqi na bën të aftë për të jetuar dhuratën falas të Hyjit në lirinë
e vërtetë.
Lexim prej Letrës së shën Palit apostull drejtuar Galatasve
Vëllezër,
e dimë se njeriu nuk shfajësohet në saje të veprave të ligjit, por vetëm në saje të
fesë në Jezu Krishtin. Prandaj ne besuam në Jezu Krishtin, që ta fitojmë drejtësinë
nga feja e Krishtit e jo nga veprat e ligjit, sepse askush nuk do të mund ta fitojë
drejtësinë me anë të veprave të ligjit. Sepse, me anë të ligjit, vdiqa për ligjin
që të jetoj për Hyjin; u kryqëzova bashkë me Krishtin; jetoj, por jo më unë, në mua
jeton Krishti. E këtë jetë që tani e jetoj në trup, e jetoj në fenë e Birit të Hyjit,
i cili më deshi dhe e flijoi vetveten për mua. Jo, unë nuk e hedh poshtë hirin e Hyjit,
sepse, në qoftë se shfajësimi po u fitoka me anë të ligjit, atëherë Krishti ka vdekur
kot. Fjala e Zotit.
ALELUJA, aleluja. Hape, o Zot,
zemrën tonë, që t’i pranojmë fjalët e Birit tënd. Aleluja
Ì Ungjilli
Lk 7, 36 – 8, 3
Për njerëzit të hash në të njëjtën tavolinë do të thotë të
takohesh, të kesh një dialog, të mësosh të njihesh, të vendosësh bazat për një miqësi
që zgjat, duke iu dhuruar njëri-tjetrit. Por, në drekën në të cilën merr pjesë
Jezusi, të ftuarit, i flasin me urrejtje në zemër. Hyn në sallë një prostitutë që
ndez situatën: të pranishmit gjykojnë keq jo vetëm Jezusin, por edhe gruan, sepse
janë të mbyllur në hipokrizinë e tyre. Por Jezusi e mikpret dhe pranon prej saj
gjeste dashurie.
Leximi i Ungjillit të shenjtë sipas Lukës
Në
atë kohë, një farise e grishi Jezusin për bukë. Ai hyri në shtëpinë e fariseut dhe
u ul në tryezë. Kur, ja, hyri menjëherë një grua që ishte mëkatare e njohur në qytet.
Ajo, kur mori vesh se Jezusi gjendej në tryezë, në shtëpinë e fariseut, mori një enë
alabastri me parfum, zuri vend pas tij, te këmbët e tija, dhe, duke qarë, filloi me
lot t’ia lajë këmbët, t’ia fshijë me flokë, t’ia puthë e t’ia lyejë me parfum. Kur
e pa këtë gjë fariseu që e kishte thirrur, mendoi me vete: “Po të ishte ky profet,
do ta dinte se kush dhe çfarë gruaje është kjo që po e përket: se është mëkatare.”
Jezusi mori fjalën dhe i tha: “Simon, dua diçka të të them.” “Fol, Mësues!” –
iu përgjigj ai. “Një huadhënës – vazhdoi Jezusi – kishte dy detyrës. Njëri i kishte
pesëqind e tjetri pesëdhjetë denarë. Pasi nuk kishin me çka t’ia kthenin, ua fali
të dyve. Cili prej tyre do ta duajë më fort?” Simoni iu përgjigj: “Mendoj ai, të cilit
i fali më shumë.” “Mirë pleqërove!” – i tha Jezusi. Dhe, si u suall kah gruaja,
i tha Simonit: “A po e sheh këtë grua? Hyra në shtëpinë tënde, ti nuk më dhe ujë për
t’i larë këmbët. Kjo, përkundrazi, me lot m’i lau këmbët e me flokët e kresë m’i fshiu.
Ti nuk ma dhe puthjen e detyruar. Kjo, përkundrazi, qysh se hyri, nuk pushon të m’i
puthë këmbët. Ti nuk ma leve kryet me vaj. Kjo, përkundrazi, me parfum m’i leu këmbët
e mia. Këndej po të them: iu falën mëkatet e shumta, sepse tregoi dashuri të madhe.
Ai, të cilit i falen më pak, më pak dashuri tregon.” Atëherë i tha gruas: “Të janë
falur mëkatet!” Ata që ishin në tryezë me të, filluan të mendojnë në vete: “Kush
është ky që po fal edhe mëkatet?!” Por ai i tha gruas: “Feja jote të shpëtoi. Shko
në paqe!” Pastaj Jezusi përshkoi qytete e fshatra duke predikuar e duke kumtuar Ungjillin
e Mbretërisë së Hyjit. E përcillnin të dymbëdhjetët dhe disa gra që kishin qenë shëruar
nga shpirtrat e ndytë e sëmundjet: Maria e quajtur Magdalenë, prej të cilës pati dëbuar
shtatë djaj, Gjonia, e shoqja e Huzës, kudjestarit të Herodit, Suzana dhe shumë të
tjera që me pasuritë e veta i ndihmonin Jezusit e nxënësve.