Don Ndue Bytyçi: Kanga e Xojës së Bekueme

Magnificat
Me gjith fuqijen qi ka shpirti i ęm,
Po e levdoj Zotin, të madhin Zotin t’ęm.
Me fuqí të madhe shpirti i ęm â gzue,
Më Zotin të pushtueshem, qi me ka shelbue.
Sherbtore Zoti persč më pá të pervűme,
Kan të gjith shekujt mue me më thanë: E lume !
Njimend mbi mue të mdhaja punë ka bâ,
Zoti I pushtueshem qi ęmnin Shęjt e ka.
E tí mishrira bręz mbas bręzit kqyrë,
At, qi i luten, e i bekon në gjith mndyrë.
Pűnoj pűnë të mdhaja krahi i djathte i veti,
Madhshtorët i hupi, mende mdhajt i treti.
Te mdhajt prej së neltit rrotullim i sdrypi,
Prej së poshtit të vogjlit me dorë të vet i hypi.
Me të mira i mbushi të gjith nierzt e ngratë,
I la të pasnit shprazet, e me duer thát.
Zoti Izraelin në sherbim të vet tu’ e pá,
Në pelqim e pati, në mend mishira i rá.
Si u pat premtumun aj te parvet tonë,
Arbamit të zgjiehun e fmis tij gjithmonë.
Atit, e Birit, Shpirtit Shęjt nji nderë,
E tash e së parit në mot qi të vînë perherë.
D. NDUE BYTYCI