Më 29 prill kalendari Kishtar kujton Shën Katerinën e Sienës
(29.04.2010- RV)Duke shfletuar kalendarin Kishtar më 29 prill përkujtohet Shën
Katerina nga Siena, një shenjte e jashtëzakonshme. Domenikani Luigi De Granada, mistik
i madh i 600-tës, thotë: "Mund të pohoj se pas misterit të parrëfyeshëm të Mishërimit,
nuk kam lexuar asgjë që të më ketë dhënë provën më të sigurtë të mirësisë hyjnore,
sesa ngjarjet e jetës të kësaj Virgjëre dhe privilegjet e veçanta që i dha asaj Zoti.
E Korneli Lapide, një tjetër studiues i madh jezuit, e quan Shën Katerinën "Portentum
omnium seculorum", "mrekulli e gjithë shekujve"! Sapo nis ta lexosh jetën e saj, vëren
menjëherë se në të ka diçka jo të zakonshme. Që në moshën 6 vjeçe pati vegimin
e parë: pa Jezusin që e ftoi për ta ndjekur. Pa i mbushur mirë shtatë vjetët, para
Zojës së Bekuar festoi fejesën e saj shpirtërore me Krishtin e iu kushtua Atij përgjithmonë
me kushtin e virgjërisë. Një natë pa në ëndërr Shën Dedën, të cilin e siguroi se do
të vishte petkun bardh e zí të motrave domenikane. Atëherë u kërkoi prindërve lejën
për t'u bërë domenikane. Fillimisht ato nuk deshën, por pas këmbënguljes së vajzës,
u detyruan të pranojnë. Atëherë Katerina ia kushtoi gjithë vetveten lutjes, por pas
pak kohe Jezusi e ftoi për apostullim, për të mbrojtur paqen. E që në atë çast e shohim
Katerinën duke rendur nëpër Itali e jashtë saj për të mbrojtur paqen. Madje shkoi
deri në Avinjon, për të thirrur Papën. Rreth saj u formua një grup dishepujsh
që nisën ta quanin "Nënë", e ajo u qëndroi pranë, si një nënë e vërtetë. Pastaj nisi
të hartonte letra të zjarrta. "Natyra ime është zjarr" - shkruante. Duke lexuar jetën
e saj të shkurtër - jetoi vetëm 33 vjeç - si Krishti - të krijohet përshtypja se ishte
grua e jashtëzakonshme. Pas Virgjërës Mari, Shën Katerina është gruaja më e madhe
që ka jetuar mbi këtë tokë, të paktën për aq sa dihet deri më sot. Në Itali ka
pasur, pa dyshim, një ndikim të jashtëzakonshëm. Duhet kujtuar se asokohe Evropa ishte
e bashkuar. Me që ishte bashkëpajtore e Italisë e me që kishte shkuar edhe në Avinjon,
duke dhënë ndihmesën e vet që të kthehej papa në Romë, u bë, në mënyrë të natyrshme,
edhe bashkëpajtore e Evropës, sepsč ndikimi i saj u shtri në mbarë Evropën. Rikthimi
i papës në Romë qe një fakt tepër i rëndësishëm, themelor. E pastaj edhe për mësimin
e saj. Shën Tereza e Avilës, që ishte spanjolle, thoshte se pas Zotit, ishte Shën
Katerina ajo që e drejtoi progresin e shpirtit të saj në rrugën drejt qiellit. Katerina
nga Siena ishte pa shkollë, e megjithatë u shpall dijetare e Kishës, sepse të gjitha
shkrimet e diktuara nga ajo, janë të frymëzuara. Doktrina e saj është e sigurtë; ajo
ka përshpirtëri doktrinore! Këtë e tregojnë edhe letrat që u drejtoi papëve e princave
të kohës së vet. Letra të zjarrta: "Unë, Katerina, shërbëtore e skllave e Zotit tonë
Jezu Krishtit, po ju shkruaj juve në gjakun e Tij të paçmueshëm". Kështu i fillonte
letrat. E përballë këtyre letrave, që s'qenë letra, por flakë, papët e kardinajtë
nuk mund të mos dorëzoheshin. E çka të prekë më shumë, janë fjalët e fundit, shqiptuar
prej saj. Në sa po vdiste, e rrethuar nga dishepujt e vet, shqiptoi këto fjalë të
mrekullueshme: "Të jeni të sigurtë, o bij fort të dashur, se unë e shkriva jetën time
në Kishë e për Kishën, gjë që për mua ishte një hir jashtëzakonisht i posaçëm". Ajo
pati nga Zoti edhe shumë hire të tjera: Fliste me Jezusin, i thoshte Lutjet e ditës
me Të, i dukej vazhdimisht Zoti, bënte mrekulli. E megjithatë, mrekullia më e madhe
për të qe "shkrirja e jetës në Kishë e për Kishën!".