Пад знакам пакорлівасці, любові да праўды, аднаўлення і прымірэння сустракае Бенедыкт 16 пятую гадавіну выбрання на Пятровы Пасад.

"Мая праграма не мае намеру прымушаць слухаць мае ідэі і прытрымлівацца іх усяму касцёлу. Але разам з ім павінен ўслухоўвацца ў слова і волю Бога, каб быць кіраваным згары, каб выявіў Сабе і навучыў, што павінен рабіць Касцёл у гэты гістарычны момант." Гэта - словы Бенедыкта XVI з першай папскай Імшы на перапоўненай плошчы Святога Пятра 24 красавіка 2005 года. Ягоныя словы як іскры паказалі траекторыю служэння, вызначанага глыбокай дынамікай і пакорлівасьцю, зносінамі пошуку праўды, аднаўлення і прымірэння.Тады Папа ўсклікнуў: " Зараз, у гэты момант, я, бедны слуга Божы, павінен паставіцца да гэтай неверагодна вялікай задачы, якая пераўзыходзіць межы чалавечых магчымасцяў. Як я магу гэта зрабіць? Ці здолею? Дарагія сябры, прашу, каб вы малітоўна заклікалі ўсіх святых мне на дапамогу ў гэтай місіі»,- усклікнуў тады Папа Ратцынгер. І працягваў:-"Такім чынам я вытрываю, ведаючы, што не самотны... святыя і мучанікі абараніць мяне і дадуць падтрымку ісці наперад." Таксама Папа адразу папрасіў, каб кожны вернік, кожны чалавек добрае волі суправаджаў яго сваёй малітвай і умацоўваў любоў, веру і надзею. У тым жа духу пакоры, аднаўлення і прымірэння, Папа Бенедыкт прамовіў ў Рэгенсбургу, калі ўзнікла пытанне аб укладзе Ісламу ў гісторыю і сучаснасць, сказаўшы, што рэлігія адрозніваецца ад палітыкі, якая яе скарыстоўвае, бо рэлігія не прыймае гвалту. Некаторыя крылы мусульманскага свету, у асноўным з заходняй свецкай так званай інтэлігенцыі, затым абвінавацілі яго за выкарыстанне недакладнага выразу. Але ў мусульманскім свеце зразумелі і прынялі роздум Папы, і пазней да яго прыйшлі паведамленні аб вынайдзенай гармоніі пасля Рэгенсбургу, які стаў стымулам для больш адкрытага дыялогу паміж каталікамі і мусульманамі.
Праўда і шчырасць, ацаленне і прымірэнне па асноўных напрамках дыялогу вызначыла апостальскія наведванні Святой Зямлі, дзе Бэнэдыкт XVI увесь час дэманструе глыбокую павагу і сяброўства з юдэямі і і палесцінцамі, заклікаючы спыніць спрэчкі і гвалт і шукаць шлях ўзаемнага суіснавання. Праявіўшы мужнасць і даючы надзею, Папа перавысіў палітыкаў у рэальных кроках падтрымкі абодвух народаў. Вылячэнне і прымірэнне сталіся дамінантамі ў выбары спыніць адлучэнне ад Касцёла лефеўрыстаў - паслядоўнікаў монс. Lyofevr. Гэта выкліка е праблемы, нават у царкоўных колах, але дае магчымасць ісці да царкоўнага адзінства і праўды, не ўжываючы больш крывадушнасці, дае выяўлянне справядлівых і несправядлівых абвінавачванняў.
Многія з крытыкаў Бенедыкта XVI не могуць не прызнаць, што ўсе ягоныя дзеянні з'яўляюцца вынікам гэтай ключавой асаблівасці – выяўляць і адкрываць на цэлы свет праўду, нават нязручную і запалохваючую. Сярод ідэалагічных і культурных плыняў, якія не могуць даць аб'ектыўнымі, а толькі даюць уласнае бачанне , толькі Папа меў смеласць выкрыць сучасную "дыктатуру релятывізма і канфармізма." З пакорай, у пошуку выкрыцця, загойвання і прымірэння , Папа сустрэў напады на яго ў сувязі з фактамі сэксуальнага гвалту непаўналетніх, здзейсненых таксама й прадстаўнікамі Касцёлу. Прызнаванне і вялікі сум дзеля няздольнасці некаторых быць сапраўднымі служыцелямі Бога вызначае гэтае пяцігоддзе кіравання Божым статкам, які так часта спакушаны д'яблам. Усе гэтыя пяць гадоў Папа Рымскі Rattsinger нагадвае свету пра тое, што чалавечы розум абмежаваны, і толькі Бог можа вылечыць чалавека ад гэтак трагічных прэтэнзій, толькі Есус мае лекі неўміручасьці і прыгажосці жыцця. Духоўныя пустыні ў свеце памнажаюцца.Так, з вялікай пільнасцю імкнучыся памагчы Афрыцы, папа перасцерагае, што не толькі дапамогу, але й атрутныя духоўныя выкіды нясе туды эгаістычная заходняя цывілізацыя. Такім чынам,не столькі з прычыны зямельных рэсурсаў, але унутранай пустэчы цяжка насаджваць Божы сад, у якім усе змогуць жыць добра, выкараняючы эксплуатацыю і разбурэнне. Дык місія Папы 3 тысячагоддзя яскрава азначаная: разам з Царквой, заснаванай Хрыстусам, вывесці людзей з пустыні і прывесці да сяброўства з Сынам Божым:
"Толькі тады, калі мы сустракаемся з жывым Богам ў Езусе Хрысце, мы можам зведаць, што такое жыццё... Кожны з нас з'яўляецца вынікам Боскага провіду. Кожны з нас хацеў бы быць любым і неабходным. Няма нічога лепшага, чым быць здзіўленым і кранутым зьвеставаньнем Хрыстовым.Не існуе нічога лепш, чым спазнаньне Бога і абвяшчэнне пра гэта іншым, аб'яўляючы сваё сяброўства з Ім."